Achtergrond

De plukboerderij

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Nu we uit Nederland minder groenten en fruit kunnen exporteren – uit revanche tegen Rusland verkopen wij geen peren meer aan de schurken – krijgen onze boeren het lastig. We worden massaal opgeroepen om meer binnenlandse producten te eten. Red onze boeren door meer uien, bieten, Goudse kaas en aardappels van eigen grond consumeren! Mijn idee: iedereen een strippenkaart bij de dichtstbijzijnde boer.

Plukboerderij
In België aangekomen, voelde ik mij verder van huis dan ooit. Ik ben omgeven door groene maisvelden, biologische composthopen en een nestje pasgeboren kittens. Van de ene op de andere dag woon ik op het platteland, stamp ik op regenlaarzen door het veld en kruip op mijn knieën door de donkere aarde om onkruid los te rukken. De Belgische boerderij wordt draaiende gehouden door een stel van de meest open, creatieve en wereldwijze mensen die ik ken. Elke dag komen bezoekers uit de weidse omgeving hier zelf hun groente en fruit plukken. Zoals ik lid ben van de bibliotheek, zo betalen de leden van de plukboerderij een kwartaalcontributie voor onbeperkt groente plukken.

[[{“fid”:”29130″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Plukboerderij”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Plukboerderij”},”type”:”media”,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_volle_breedte media-element file-file-styles-artikel-volle-breedte”,”id”:”styles-6-0″}}]]

Lokale handel
In de ochtend pik ik de eitjes onder de billen van de kippen weg, 's middags laden moeders met kinderen hun fietstassen vol voor de komende week. Wat een prachtige, eenvoudige lokale handel. Zonder tussenkomst van vrachtwagen, koelcel of plastic verpakking. Ook kromme komkommers en misvormde paprika's vinden gretig aftrek: het groeit nu eenmaal zoals het groeit en we eten wat er is. Om boodschappen te doen voor het avondeten loop ik met een kruiwagen 200 meter het veld in.

De pas ingezette klopjes sla vertederen mij. Alles verraadt dat ik een stadsmeisje op het platteland ben, als een kind zo enthousiast over de kleine dieren en de groot groeiende bloemkolen. Mijn favoriete boerderijgeur is die in de kas. Van bodem tot plafond hangt het er vol kleine, grote, ronde, hartvormige, grillige, gladde, rode en oranje tomaten. Echte tomaten prikkelen aan je neus, ontdek ik hier.

De dichtstbijzijnde boerderij
Na drie maanden ben ik terug in eigen stad en land. De supermarkt voelt nu, meer nog dan als een vanzelfsprekendheid als een teleurstelling. Alles is gelijk gekleurd, goed gevormd en stevig geprijsd. Geen rondscharrelende kip te bekennen. Ik verdenk de tomaten van een kil bestaan in een helverlichte kas. Wie ziet waar zijn eten vandaan komt, leert het waarderen. Je ziet een fruitboom groeien en kunt haast niet anders dan je verwonderen.

Ik zou eens moeten kijken waar hier de dichtstbijzijnde boerderij zit. Ik houd me aanbevolen voor lokale handel in eieren, appels en kroppen sla. Want ik weet: de tomaten in de supermarkt ruiken, door het plastic heen, naar niets meer.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons