Op het bureau van de griffier staat een kleine doos bekleed met wit papier, waarop ze in rode blokletters ‘X-mas box’ heeft geschreven. Het is negen uur ‘s ochtends en de advocaten druppelen rechtbank nummer 7 binnen in afwachting van de zitting van Magistraat Tunbosun Abolarinwa.
Veel zijn het er niet in de aanloop naar de feestdagen: menige Lagosiaan die oorspronkelijk van elders in Nigeria komt, is al afgereisd voor familiebezoek. Vlak voor de kerst is het stil in het anders zo drukke gerechtscomplex in volkswijk Ebute-Metta. De rechters op nummer 6 en 9 zijn al met verlof, de raadslieden zien eruit alsof ze dat ook graag zouden zijn en de zittingslijsten van de andere rechters zijn kort.
Donatie
Dat weerhoudt de griffier er niet van zodra een nieuwe advocaat zich in de houten banken nestelt erop af te gaan met de kleine doos in haar handen. Bovenin de Kerstdoos heeft ze een sleuf geknipt waar precies een opgevouwen bankbiljet doorheen past. Geen van de raadslieden ontkomt eraan: ze plant de kartonnen doos voor hun neus en haalt hem pas weg als ze er hun donatie in hebben gestoken. Ze glimlacht erbij alsof ze een cadeautje van de kerstman overhandigt.
Vergevingsgezind
Magistraat Abolarinwa heeft het postuur van de kerstman, en hij lijkt vandaag in een bijpassend vergevingsgezinde bui. Zijn bassende stem overbrugt onversterkt moeiteloos de lange rechtszaal als hij menige partij sommeert om de tafel te gaan zitten om er samen uit te komen. “Waarom zou je steeds weer terugkomen naar de rechtbank?” vraagt hij de drie vrouwen die als getuigen voor hem staan. Ze verkopen amala – een populair gerecht van yamswortel – en drijven een kroeg aan een van de zandweggetjes in Iddo, niet ver van de rechtbank. Ze deden vorige maand aangifte van diefstal. Twee van hun vaste klanten hadden na sluitingstijd in een dronken bui een paar kratten bier uit hun barretje gestolen.
Kratten drank
De rechter hoort het relaas van een van de vrouwen aan, en spreekt dan het drietal toe. “Waren het goede klanten? Al die tijd heb je hen bier en eten verkocht, en de zaken liepen goed. Zou je er dan nu niet samen uit kunnen komen?” Hij richt zijn blik achterin de zaal, waar de twee cafégangers met neergeslagen blikken in het beklaagdenbankje staan. “Ze weten heel goed dat wat ze hebben uitgevreten slecht is. Jullie wonen allemaal in dezelfde wijk en moeten samen verder. Alsjeblieft, ga om de tafel zitten en los deze zaak buiten de rechtbank op.” Voor een paar kratten drank zou wat hem betreft niemand naar de rechter hoeven stappen.
Thuis met kerst
Ook de negen mannen tussen de 18 en 54 jaar – ze passen krap in het hokje dat de beklaagdenbank omsluit – die in mei dit jaar werden opgepakt op de spoorweg van Otto komen er bij rechter Abolarinwa vandaag goed vanaf. In een razzia arresteerde de politie op een vrijdagmiddag iedereen die ze tegenkwamen in de sloppenwijk aan het spoor.
De beschuldiging luidt ‘bezit van marihuana’ en het ‘beangstigen van het publiek,’ maar elk bewijs hiervoor ontbreekt en de politie nam nog geen enkele keer de moeite om te komen uitleggen waarom deze stedelingen werden gearresteerd. Abolarinwa heeft er geen geduld voor. “We zijn in de laatste maand van het jaar, iedereen wil thuis zijn voor de kerst”, verklaart Abolarinwa als hij de hele zaak schrapt. De negen verdachten zijn vrij om naar huis te gaan. Ze schuifelen achter elkaar de beklaagdenbank en de rechtszaal uit, sommigen onderwijl een kruis slaand.
Opbrengst
Voor twaalven is de rechter door zijn zaken heen, en trekt hij zich terug in zijn burelen. De griffier, nadat ze nog wat laat komende raadslieden heeft benaderd, zit achter haar bureau, houdt de kartonnen doos op ooghoogte en schudt ermee, alsof ze de inhoud probeert te bepalen. De score bevalt haar klaarblijkelijk, want ze glimlacht. Met de helft van de opbrengst organiseert ze de kerstborrel met haar collega’s, de andere helft gaat naar de armen in de buurt. Ook die verdienen tijdens de feestdagen iets extra’s.
Volg Femke op Twitter: @femkevanzeijl
