“Alle vrouwen zijn hoeren”
“Alle vrouwen zijn hoeren maar de allergrootste hoer is mijn vrouw” zegt een bevriende Noorse miljonair glimlachend. Ik ben nog steeds in Mindelo op Sao Vincente (Kaap Verden). Veel zeilers zijn vertrokken naar Latijns Amerika maar het carnaval trekt een twintigtal boten van de Afrikaanse westkust hier naartoe.
De Noor en ik drinken een biertje op de haven en hij gaat verder: “Weet je hoe veel geld ik spendeer aan mijn vrouw? “Dinertjes, het huis, de auto, you name it”. “Mijn schoonmaakster hier verdient wat geld met het schoonmaken van mijn boot en een beetje extra voor verleende diensten” . Hij barst in een bulderend gelach uit. Ik voel onderwijl een lichte plaatsvervangende schaamte opkomen. Maar toch schaam ik me minder hiervoor dan voor wat ik dagelijks zie in een bar in de buurt.
Prostitutie in meer of mindere vorm
In die bar schuren jonge vrouwen zich tegen blanke mannelijke vakantiegangers aan. Het recept is elke keer hetzelfde; na een uur of wat schuren, nep lachen en biertjes drinken verdwijnen ze naar het hotel naast de bar. Hoewel dit vrij duidelijk riekt naar prostitutie vind je de meest openlijke vorm van prostitutie gewoon op straat. Blanke mannen worden daar door straatvrouwen aangesproken voor seks.
Straatprostitutie, ”ontmoetingen” in barretjes en het naaien van de schoonmaakster voor een toegift. Prostitutie in meer of mindere vorm zou je zeggen. Maar is dat ook zo? Mijn Noorse vriend en de schoonmaakster zie ik bijvoorbeeld regelmatig samen hangen en hebben kennelijk oprecht plezier samen. En als je hier een wat armer meisje mee uit neemt is het gemeengoed dat je haar achteraf wat geld toestopt.
“Een blanke man is goed voor ons”
Een Fransman die ik sprak woonde een tijdje op een ander eiland van de Kaap Verden. Hij sprak daar met vrouwen en die vonden een blanke man goed zo vertelden ze hem. Hij gebruikt een condoom, hij koopt wat, ze maken plezier, ze is vrij en na een leuke tijd gaat hij weer weg. Zouden alle vrouwen hier zo denken? Ik denk het niet. Ik ontmoette hier een meid die niet wil dat ik meer voor haar betaal dan zij voor mij. En ze gruwelt er van om bij mij op de haven te komen. Bevriende zeilers die hier langer wonen zeggen dat zo een meid schaars is op de Kaap Verden. Volgens hen gaat het hier alleen om geld.
Zou dat echt zo zijn? Ik denk dat de waarheid ergens in het midden ligt. Huidskleur en status bepalen hier veel. Als ik op straat loop denkt men dat ik Kaap Verdiaans ben en word ik niet nagesist. Maar als je hier blank bent krijg je het stempel: “wandelende portemonnaie”. Dat trekt een bepaald soort vrouwen aan en houdt een bepaald soort vrouwen op afstand.
Enfin, een ding weet ik wel temidden van dit alles; prostitutie hier is een stuk minder duidelijk dan op de wallen in Amsterdam.
