Pakistaanse moslims zijn verontwaardigd over het boerkiniverbod in Frankrijk. Maar hoeveel kledingsvrijheid krijgen westerse vrouwen in islamitische landen als Pakistan? Bitter weinig, concludeert correspondent Wilma van der Maten. Haar badpak zou mannen al te veel opwinden tijdens het uurtje gemengd zwemmen.
De vakantie in Europa zit erop. De bikini’s, shorts en hemdjes gaan voor een heel jaar de kast in. Mijn tienerdochter zucht. We doen de lange broeken weer aan, met de wijd zittende shirts die borsten en billen verhullen. In het zwembad wijst de badmeester mij als vanouds zonder enig respect naar het krijsende kinderbad. Mijn blote armen en benen verstoren de rust van de zwemmende mannen. Ik plons het zwembad in en negeer de badmeester.
“Als je in Rome bent, doe dan zoals de Romeinen”, adviseert een Pakistaanse vriend. Waarom kies ik niet voor het vrouwenzwemmen? Hij spreekt zijn goedkeuring uit over westerse vrouwen in de shalwar kameez, het Pakistaans broekpak en de dupatte, een sjaal, die over de borsten hangt. Maar als ik me in Rome als een Romein moet gedragen, geldt die regel dan ook niet andersom voor Pakistaanse vrouwen in Europa?
Als ik me in Rome als Romein moet gedragen, geldt dat dan ook niet voor Pakistaanse vrouwen in Europa
Mijn stelling is te kortzichtig, concluderen moslimvrienden. Pakistaanse vrouwen zijn nu eenmaal opgevoed in een patriarchaat waar radicale moellahs de regels opleggen. Blote armen en benen zijn haram. Het mouwloze jurkje boven mijn lange broek, dat ik als enig bevrijdend kledingstuk in temperaturen rond de 45 graden draag, levert zelfs misprijzende blikken op van vrouwen die in de moordende hitte van kop tot teen in het zwart zijn gehuld.
In het Westen hebben we geen moellahs maar feministen, leg ik uit. In Vlaanderen en Nederland vochten de Dolle Mina’s in de jaren '70 voor gelijke rechten voor vrouwen. Waarom wijzen moslimvrouwen op het strand van Nice die vrijheid af?
Pakistaanse vrouwen uit de hogere klassen, die in het Westen zijn opgevoed, liggen tijdens hun vakantie in Europa of Amerika wel degelijk in een bikini aan het zwembad. Dat groepje is bijzonder klein.
Lustgevoelens
“Niet de cultuur maar onze religie weerhoudt ons ervan lichaamsdelen in het openbaar te tonen”, legt vriendin Maria (35) uit. Wat moet Allah wel denken? Ze wil hem niet in ‘haar blootje’ ten schande brengen. Ze is afkomstig uit Noord-Waziristan, ooit het rovershol van de taliban. Als eerste vrouw in haar familie mocht ze naar de universiteit op voorwaarde dat ze ging trouwen. Haar vader zocht haar echtgenoot uit. Tegenwoordig heeft Maria haar eigen bedrijf, dat startende vrouwelijke ondernemers op weg helpt. “Ik heb mezelf bevrijd door de sluier niet meer te dragen”, zegt ze.
Een badpak, laat staan een bikini, windt mannen op
Want nergens staat in de Koran geschreven dat vrouwen hun haren dienen te bedekken. Slechts in de tijd van de profeet Mohammed droegen alleen zijn vrouwen een sluier om zich te onderscheiden van de rest. Vrouwen moeten zich volgens het heilige islamitische wetboek fatsoenlijk kleden. Dat leren meisjes van kinds af aan. Ze mogen geen aanstoot geven aan mannen. Een badpak, laat staan een bikini, windt mannen op.
Maar zijn lustgevoelens niet het probleem van mannen? Ze moeten zich maar inhouden. “Geen man die zich in Brussel aan een korte broek stoort. Hier staan ze bij het zien van een beetje bloot in vuur en vlam. Mannen beschouwen vrouwen als een seksobject”, bekent een van mijn vrienden. Seks is een groot taboe in deze samenleving. Op scholen worden meisjes en jongens van elkaar gescheiden. Seks mag pas na het huwelijk. ‘Gemeenschap’ heb je niet voor je plezier maar voor de voortplanting. Seksuele onderdrukking leidt tot diepe frustratie. Als een vrouw zonder sluier wordt verkracht, stuurt de politie haar weg met de boodschap dat het haar eigen schuld was.
In short de straat op
Toch was er een tijd dat vrouwen net zoals in buurland Afghanistan in minirokken, jeans en T-shirts met korte mouwen liepen. Westerse studenten legden in de jaren '60 massaal de Hippie Trail door Pakistan en Afghanistan af, toen het walhalla voor marihuanarokers. Het was generaal Zia-ul-Haq die in de jaren '70 Pakistan radicaliseerde. Hij schoof de gekozen burgerregering bruut opzij en liet president Ali Bhutto, verslaafd aan whisky, sigaren en vrouwen, ophangen. De moellahs kregen vanaf toen alle macht om vrouwen strikte kledingvoorschriften op te leggen.
Als we nu allemaal in short de straat opgaan, raken de mannen vanzelf gewend aan onze blote benen
Het regime van Zia-ul-Haq kwam in de jaren '80 ten einde. Wordt het na meer dan dertig jaar niet de hoogste tijd voor Dolle Mina’s in Pakistan? We hebben een revolutie nodig, hoor ik veel Pakistaanse vrouwen beweren. Iedere vrouw heeft het recht te dragen wat zij wil.
“Als we nu eens allemaal in een short de straat opgaan, dan raken de Pakistaanse mannen vanzelf gewend aan onze blote benen”, luidt mijn voorstel. Ik heb te gemakkelijk praten, is de algemene opvatting. In Brussel of Amsterdam beschermt de wet mij. In Pakistan zijn vrouwen vogelvrij. Als een moellah vindt dat een vrouw zich aanstootgevend kleedt, kan hij haar publiekelijk een aframmeling geven of zelfs laten doodschieten. Niemand zal hem arresteren. Voor een ‘bevrijdende bikini’ of blote armen en benen geven Pakistaanse vrouwen niet hun leven.
