Tussen 15 en 19 november was ik te gast op het muziek en literatuur festival Crossing Border.
Voor het programma onderdeel The Chronicles waren dit jaar vier schrijvers uitgenodigd, afkomstig uit Tsjechië, Egypte en China. Ik was er als vertegenwoordiger van Nederland, en bij tijd en wijle ging het over Iran. De stukken die wij gedurende deze dagen schreven werden door een groep vertalers vertaald naar het Engels en Nederlands.
De Chinese ster schrijfster, Yan Ge, is zevenentwintig jaar en heeft al tien boeken op haar naam staan. In haar provincie, Sichuan, heeft ze een lezerspubliek dat in de tienduizenden loopt. Met name onder tieners is ze erg populair. Ik vroeg haar hoe het was om zo een groot bereik te hebben. “I hate my readers.” verzuchtte ze. “They are everywhere!”
Nadat ik hoorde dat er een vertaler was die zich met mijn stukken zou gaan bezighouden, een jongen die naar de naam “Monaghan” luisterde, raakte ik gefascineerd door het idee dat er iemand was die zich achter mijn woorden wilde schuilen. Wat deed hij daar buiten mijn blikveld? Hoe kon ik hem zichtbaar maken? Hem een stem geven die strijd aanging met de mijne? Ik besloot het zoeklicht tevoorschijn te halen, en mijn vertaler uit te roepen tot protagonist van mijn columns.
Deze columns, en die van de andere schrijvers kunt in het Nederlands, Engels en in de originele taal lezen op deze pagina:
http://www.denhaag.crossingborder.nl/media.php?ID=22&writerID=74&lang=nl
