Ook al wordt je verdacht van een delict, opsluiten mag men je pas na onderzoek. Van gedegen onderzoek was geen sprake toen drie crèche medewerksters van de 1 op andere dag vanuit hun werkplek, in het cellenhuis belandden op verdenking van ontucht en verkrachting van een 19 maanden oud meisje. Inmiddels staan ze weer op vrije voeten. En dienden ze samen met hun collega’s een petitie in bij president Bouterse.
Bij de indiening van de petitie afgelopen vrijdag, zegde de president justitieel onderzoek toe, op voorwaarde dat de crècheleidsters, bijeengekomen vanuit de Bond Landsdienaren Crèches, hun staking opschortten. Nadat bleek dat de drie aangehouden crèchemedewerksters onschuldig waren, besloot de BLC onder leiding van vakbondsvoorzitter Joyce Watson tot opschorting van het werk.
Bouterse beloofdde de eisen van de BLC: eerherstel van hun naam, schadeloosstelling van de drie onterecht aangehouden vrouwen en onderzoek naar de ware toedracht van het misbruikte kind plus opsporing en aanhouding van de daders.
Getraumatiseerd
Vooral voor de inmiddels zwaar getraumatiseerde Cher Vliet, is het belangrijk dat er naar het slachtoffertje wordt omgekeken. “Ze hebben zich zo beziggehouden met de mogelijke daders, maar naar het misbruikt kind wordt niet omgekeken. De datum van 5 november 2013 zal mevrouw Vliet nooit vergeten. Ze had middagdienst en had het bewuste slachtoffertje te eten gegeven voordat ze rond 1 uur door haar oma werd opgehaald.
Rond half vijf diezelfde middag kwam oma terug om te vertellen dat er bloed in de luier van het kind zat. Op dat moment deelde oma mee dat ze naar de politie wilde om aangifte te doen. Vliet reageerde door eerst te onderzoeken of er nog meer bebloede luiers op de crèche zouden liggen. “Ik heb gezocht, maar heb bij de vuile luiers geen met bloed bevuilde luier gevonden.”
Vliet hoorde verder niets over de zaak tot veertien november. Ze had juist vroege dienst die dag. “Plotseling kwam de politie bij ons op de crèche en vroeg of ik mee wilde komen om een verklaring af te leggen bij de jeugdpolitie. Vliet en twee andere collega’s moesten mee. “Terwijl ik mijn verklaring aan het afleggen was, kreeg ik te horen dat ik werd voorgeleid door de rechter-commissaris.” Ze werd verdacht van zowel ontucht als verkrachting. Die avond sliepen Vliet en haar twee collega’s in een cellenhuis. Vliet bleef er in totaal 2 nachten. Haar andere collega’s langer.
Geen penis
Ze kwam vrij omdat Vliets vader een advocaat in de arm had genomen die betoogde dat er onvoldoende bewijs was om haar nog langer vast te houden.
Dat zij en haar collega’s werden aangehouden, kan Vliet nog altijd niet geloven. “De gyneacoloog heeft bloed en slijm in de vagina ontdekt en wij hebben geen penis. Alleen maar dames werken bij ons op de crèche. En we werken samen, in open ruimten. Niemand van ons kan ongezien, zoiets doen. Terwijl die mevrouw, die oma, grote jongens thuis heeft. Men moet deze zaak goed onderzoeken.”
Vliet, die dankzij haar directeur onder behandeling is van een psycholoog, vindt het belangrijk dat haar naam en dat van de crèche gezuiverd wordt. Het gaat nog niet echt goed met haar: ze heeft constant hoofdpijn. Ook omdat ze zich zorgen maakt om het slachtoffertje. “De daders zijn nog niet opgepakt. Dat kind staat nog altijd bloot aan misbruik.”
Seksueel misbruik is sowieso een hot issue in Suriname. Het komt veelvuldig voor en de laatste jaren zie je dat incidenten direct in het nieuws verschijnen. Ook de identiteit van potentiële daders wordt gauw genoemd. Ook bij andersoortige delicten worden verdachten tegenwoordig met naam en toenaam plus foto, bekendgemaakt. Meestal gaat het niet om voortvluchtige, zware criminelen.
Met naam en toenaam
Afgelopen week nog was er een incident waar de politie een bericht naar de pers had gestuurd dat een vrouw verdacht werd van oplichting. De bewuste vrouw meldde toen ze dit hoorde, zich direct bij de politie en vertelde dat ze van niets wist en onschuldig zou zijn. Ondertussen kende heel Suriname haar gezicht en naam. Een dag later weer. Met foto, naam en toenaam werd bekendgemaakt dat een man verdacht van oplichting werd opgespoord. Je vraagt je af wat er is gebeurd met het recht van verdachten. Zeker omdat er bij de verschillende cases met twee maten lijkt te worden gemeten.
Waarom niet met eenzelfde voortvarendheid onderzoek doen en verdachten opsporen in de vele moorden die in Suriname plaatsvonden in het afgelopen jaar? Zoals de moord op Grace Flu in september. Haar lichaam werd afgelopen week vrijgegeven, zonder dat er vanuit politie of justitie zicht was op wie haar kon hebben vermoord. In ieder geval is niemand aangehouden. Ik denk ook aan de lang onopgeloste cases. Zware cases. Zoals de slachting van 52 burgers door militairen in het marrondorp Moiwana op 29 november 1986. De nabestaanden sleepten de Staat Suriname naar de Inter-Amerikaanse Commissie van de Rechten van de Mens. Suriname werd veroordeeld. Een van de eisen in het vonnis is dat de daders van de Moiwana Massacre moeten worden vervolgd. Hiertoe zijn nog geen stappen ondernomen. En wat is de stand van zaken van het in oktober 2013 aangekondigde justitieel onderzoek naar de vermoedelijke standrechtelijke executie van de vier van roof verdachte mannen in juni 2012?
Ik denk ook aan het nu al anderhalf jaar opgeschort 8 december strafproces, toen in april 2012 de Amnestiewet in het parlement werd aangenomen. Met deze wet werden president Bouterse en alle andere verdachten, door middel van gratie ontslagen van rechtsvervolging en kwam daarmee ‘het proces van de eeuw in Suriname’ tot een halt. Over de amnestiewet werd ook een petitie ingediend. Dat deze moet worden teruggedraaid. Nooit kregen de petitie indieners een antwoord op hun verzoek.
Seksueel misbruik groot probleem
Hiermee heb ik niet gezegd dat daders van minder in het oog springende delicten niet moeten worden vervolgd. Seksueel misbruik is wijdverspeid en diep ingebed in Suriname en moet worden aangepakt. Zowel aan de kant van de slachtoffers en daders. In de zaak van de crècheleidsters zijn zowel zij als het kind slachtoffer.
Ik pleit voor meer omzichtigheid en meer onderzoek vooraf. Te vaak is de afgelopen tijd gebleken dat mensen met de hoogste spoed worden aangehouden, waarna ze onschuldig blijken. De echte daders lopen nog vrij rond. Tegelijkertijd blijven heel ernstige zaken onopgelost. Moord, massamoord, executie blijven jarenlang liggen. Ik hekel deze vorm van klassenjustitie.
Het moet anders
Het kan en moet anders. Het komt te vaak voor dat onschuldigen voor schuldig worden aangezien en juist daders op vrije voeten blijven. Slachtoffers moeten worden geholpen en gecompenseerd. In de case van het misbruikt crèchekindje moet president Bouterse zich aan zijn woord houden. Diepgaand justitieel onderzoek, bestraffing van de daders, hulp voor het misbruikte kind en rehabilitatie en schadeloosstelling van de drie onterecht aangehouden crèchemedewerkers, inclusief het hele overheidscrèche wezen.
Foto: Nancy de Randamie – Joyce Watson (linksvoor), voorzitter van de Bond Landsdienaren Creches vlak voordat zij met haar bondsleden de petitie bij president Bouterse indienden
