BLOG – Ik schrijf niet vaak over Colombia. Het continent is simpelweg te groot om ieder land van minuut tot minuut te volgen. Het helpt ook niet dat Bogotá op duizenden kilometers van Buenos Aires ligt. Maar deze week is er alle reden om even de blik op het land te richten: er zijn twee 'Colombiaanse' redenen om (even) feest te vieren.
Los Cafeteros
Afgelopen zaterdag debuteerde het elftal van Colombia op het WK voetbal in Brazilië. Voor het eerst in 16 jaar zijn 'Los Cafeteros' (de koffietelers) er weer bij. En dat is zelfs in Buenos Aires te merken: er wonen veel Colombiaanse migranten in de Argentijnse hoofdstad: de meesten komen hier studeren en hebben een bijbaantje in de lokale horeca. Je Colombiaanse koffie wordt vaak gebracht door een Colombiaan(se)!
Het Colombiaasne elftal gaf afgelopen zaterdag meteen haar visitekaartje af door met 3-0 van Griekenland te winnen. Mijn Colombiaanse stadsgenoten gaan dan ook trots met hun felgele shirtjes over straat.
Kiezen voor vrede
De belangrijkste winst werd een dag later geboekt: Colombia heeft zondag voor vrede gekozen. Dat moet ik misschien even uitleggen. Colombia is namelijk al decennia in een burgeroorlog verwikkeld. Maar op dit moment vinden onderhandelingen plaats tussen de Colombiaanse regering en de linkse FARC-rebellen. En ondanks (talloze) eerdere pogingen, is de verwachting dat ze ook daadwerkelijk kans van slagen hebben.
Die onderhandelingen waren echter een belangrijk twistpunt tijdens de presidentsverkiezingen, waarvan afgelopen zondag de tweede ronde plaatsvond. De strijd om de kiezer ging tussen de huidige president, de centrumrechtse Juan Manuel Santos, en de rechtse kandidaat Oscar Iván Zuluaga.
Santos wilde tijdens zijn tweede termijn graag het vredesproces voortzetten. Zijn tegenstrever Zuluaga had daarentegen aangekondigd de besprekingen te willen staken. Volgens hem heeft de regering van Santos te weinig voorwaarden aan de FARC gesteld bij aanvang van het vredesproces.
Op 25 mei leek het er even op dat de besprekingen ten dode waren opgeschreven: Zuluaga won de eerste ronde met 29 procent van de stemmen. Santos kwam niet verder dan 26 procent. De tweede ronde liet echter een ander beeld zien: de Colombianen die in de eerste ronde op een van de andere kandidaten hadden gestemd, schaarden zich nu massaal achter Santos. Niet zozeer omdat ze het beleid van Santos steunen, maar om het vredesproces te redden.
Juan Manuel Santos won de verkiezingen dan ook met 51 procent van de stemmen versus 45 procent voor Oscar Iván Zuluaga. En die winst mag óók best gevierd worden, ook al trek je er geen geel shirtje voor aan.
