CORRECTIE: Eind 2015 is OneWorld overgeschakeld naar een beveiligde HTTPS-verbinding. Daardoor is de teller voor Facebook gereset en zijn de meeste likes voor dit artikel weggevallen.
Een boycot van Israëlische producten is volgens activist Frank van der Linde de manier om de ijzeren vuist van Israël te pareren.
Antisemiet, nog erger dan een nazi, de nieuw Hitler, en vooral dat ik dood moet, dat zijn zoal de dingen die ik naar mijn hoofd heb gekregen de afgelopen week.
Het bestaansrecht van Israël ter discussie stellen, en pleiten voor een algehele boycot van Israël, staat zo ongeveer gelijk aan je doodvonnis tekenen. De reacties zijn overigens geheel naar verwachting, dus echt raken doen ze me niet. Wat wel verbaast is dat de haatzaaiende reacties in de krant Yedioth Ahronoth tegen de eigen regels in niet zijn verwijderd. Beetje Geenstijl-niveau dus, maar dan van de 'country's undoubtedly number-one newspaper'. De Israëlische overheid gaat daarbij ook absoluut niet vrij uit. Tenslotte betaalt Israël sinds twee jaar studenten om tegenstanders via social media hard aan te pakken.
Ik respecteer het zelfbeschikkingsrecht van zowel de Joden als de Palestijnen, en iemands vrijheid houdt op daar waar een andermans vrijheid begint
Ik erken Israël niet als staat. Ik ga daar niet over uitweiden in dit artikel, want daarover gaat het interview. Kort samengevat komt het er op neer dat ik het zelfbeschikkingsrecht van zowel de Joden als de Palestijnen respecteer, en dat iemands vrijheid ophoud daar waar een andermans vrijheid begint. En dan is er maar één oplossing voor het stuk land tussen de zee en de rivier waar twee volken leven, namelijk één staat voor zowel Joden als Palestijnen. Twee staten kan eventueel ook, maar aangezien er tot 1947 nooit meer dan 32% Joden op dit stukje aarde hebben gewoond, kan een Joodse staat nooit groter zijn dan 32% van het gebied. Dat de Palestijnen in 1947 dus niet akkoord gingen met 50% is niet zo raar. Dit zijn de twee opties die er zijn, tenzij je door de vingers ziet dat een volk een andere volk uitmoordt of verdrijft. En hoe verschrikkelijk de Tweede Wereldoorlog ook was, het is geen excuus om dat te laten gebeuren met de Palestijnen.
Boycotbeweging
Maar ook als je niet tegen Israël als staat bent, en wellicht alleen tegen de uitbreidingen van nederzettingen, zou je inmiddels achter een boycot van Israël moeten staan. Israël gaat anders namelijk gewoon door met het verdrijven van de Palestijnen van de laatste 22% grondgebied, namelijk de Westbank. Dag in dag uit. En elke verdere uitbreiding van nederzettingen staat een oplossing van zowel de één staat als tweestaten-oplossing meer en meer in de weg. Dat is ook het mooie van de boycotbeweging die steeds meer momentum wint: we delen niet allemaal dezelfde analyse van wat er aan de hand is, en waar het heen moet, maar we zijn wel eensgezind dat het niet de goede kant op gaat in Israël en dat de trend doorbroken moet worden. De tijd van praten met Israël is echt voorbij.
Terwijl Israël op ramkoers zit, en op elke kritiek met ijzeren vuist reageert, papt Nederland ongegeneerd aan met Israël
‘Een boycot is collectieve bestraffing’, krijg ik dan naar m’n hoofd. Daarmee tref je ook de goede Israeliërs en zelfs de Palestijnen, die ook zullen lijden onder een boycot. Allemaal waar, maar diezelfde mensen zeiden dat niet toen Iran geboycot werd. En in Iran is veel meer oppositie tegen het regime, dan in Israël. Laten we niet vergeten dat aan het begin van dit jaar een merendeel van de Israëlische bevolking op rechtse of zeer rechtse partijen heeft gestemd. En nog belangrijker, de kleine groep echt linkse mensen in Israël, zoals Gideon Levy, die regelmatig publiceert in Haaretz, roept nu zelf ook op tot een boycot. Zie bijvoorbeeld zijn oproep in de uitstekende uitzending van Zembla.
Terwijl Israël op ramkoers zit, en op elke kritiek met ijzeren vuist reageert (vraag maar aan de raadsleden van Reykjavik), papt Nederland ongegeneerd aan met Israël. En niet alleen de VVD, maar zelfs de PvdA. Diederik Samsom kon het niet laten een aantal keer tijdens de algemene beschouwingen te noemen hoe goed Israël wel niet is met startups. Israël leek zowaar een normaal land. Maar een normaal land schiet niet met scherp op stenengooiende kinderen Diederik! Onbegrijpelijk dat zelfs de PvdA, zowel Samsom als Van der Laan, wegkijken voor deze ontwikkelingen. Van der Laan probeerde de Amsterdamse gemeenteraad nog te misleiden, door te stellen dat het bij aangaan van stedenbanden niet gaat om de absolute stand van zaken met betrekking tot mensenrechten, maar om de progressie. Maar waarom dan een stedenband met Tel Aviv Eberhard? Inmiddels kan Van der Laan er niet meer om heen te benoemen dat het in Israël niet de goede kant op gaat.
IJzeren vuist
Hoe Van der Laan de samenwerking met Tel Aviv (door de oppositie zal het geen stedenband meer worden) gaat verdedigen laat zich raden: Hij gaat de dialoog opgang brengen tussen Israël en de Palestijnen. Een totaal naieve gedachte. Zelfs de VS branden hun vingers er niet meer aan. Sterker nog, Israël maakt er zelf geen enkel geheim van geen centimeter van de Westbank op te willen geven, gaat fullforce door met de bouw van nederzetting ‘to create facts on the ground’, en pareert elk verzet met ijzeren vuist.
Het enige juiste antwoord van de EU daarop is een boycot, zoals ik ook in het interview bepleit. En natuurlijk niet alleen een boycot van producten uit de nederzettingen (hetgeen overigens al een grote stap zou zijn in vergelijking met de plannen om producten uit de nederzettingen te labellen). Alsof we momenteel alleen Russische producten uit de Krim boycotten. Een onzalig idee. Wat nodig is, is druk op Tel Aviv. In plaats van Tel Aviv zowel op stedenniveau (Amsterdam) als landelijk te belonen met vergaande economische samenwerking, moet Nederland het voortouw nemen voor een totale boycot van Israël. Boycots werken. Denk maar aan Zuid-Afrika, of meer recentelijk Iran. Een boycot van Iran vonden we volledig gerechtvaardigd. En ook ik stond daar achter. Niet zo zeer door het nucleaire programma, dat Israël ook bezit, maar meer om de mensenrechtenschendingen. Die zijn overigens nauwelijks veranderd, maar Koenders stond alweer de schoenen te likken van de Iraanse leiders om de nieuwe Iraanse economische boot niet te missen. En als we dan toch aan het boycotten gaan, laten we naast Israël ook Saudi-Arabië boycotten. Vooralsnog worden daar meer mensen onthoofd dan in die andere islamitische staten.
Slavernij
Hebben boycots dan geen grote invloed op onze eigen economie? Zeker, maar als je het daarom niet wilt doen, prima, maar hou mij als burger dan niet voor de gek met al dat gelul over mensenrechten. Overigens past het niet-boycotten van landen die het veel te bont maken (zoals Israël, Saudi-Arabië) uitstekend in onze beste traditie om de koopman voor de dominee te laten gaat. Nederland schaftte als een van de laatste landen de slavernij af, waardoor we nu van die prachtige grachtengordels hebben overal in het land. Denk daar nog maar eens aan als je naar die mooie gevels omhoog kijkt.
