Achtergrond

Boerkini’s: geen terrorisme, maar emancipatie

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Twee vrouwen laten zich gekleed in het openluchtzwembad van het hotel glijden. Jaren geleden zou ik me hebben afgevraagd of ze soms geen badpak bij zich hadden, die vraag komt nu niet eens bij me op. Ze zoeken net als ik verkoeling, en trekken zich weinig aan van de mannen die onder water enthousiast baantjes trekken.

Het is de tweede keer dat ik in dit luxe zwembad in de Koerdische hoofdstad Erbil geklede vrouwen zie zwemmen, maar het verschil is groot. Deze twee hebben hun lange haren niet bedekt en gebruiken het zwembad als een grote badkuip. De vrouw die ik een paar weken geleden zag nadat ik mijn eigen baantjes had getrokken had iets aan dat een boerkini zou kunnen heten en droeg een hoofddoek. En zij zwom echt: ze zette een knijper op haar neus en verdween onder water, terwijl een geheel geklede man die ik hield voor haar echtgenoot haar aanmoedigde.

boerkini judith neurink
Judit Neurink in boerkini in Egypte.

Ik ben er graag op dit soort rustige uren, maar iedere vrije vrijdag is dit zwembad vol met vrouwen in bikini’s die gezellig met even schaars geklede mannen zwemmen, kletsen of stoeien. Uitzonderlijk in een land waar bijna alle zwembaden en sportscholen speciale vrouwenuren hebben, is dit bad gemengd, en er komen daardoor (en door de prijs) vooral westerse, Libanese en rijke lokale vrouwen.

In de weekenden trekken de groene gasvelden er omheen bovendien veel bruidsparen voor hun fotosessies. Ik geniet van die tegenstellingen: in een conservatief land, waar je als vrouw in ieder geval je schouders en benen moet bedekken, poseren de bruidsparen naast zonaanbidders in zwemkleding.

En dat terwijl in Europa de discussie over de boerkini is losgebarsten, en de burgemeester van Cannes de bedekkende kledingstukken van zijn stranden wil weren omdat hij een relatie ziet met terrorisme. Betekent dat dat je niet meer gekleed op het strand mag zitten, omdat je huid niet zo goed tegen de zon kan bijvoorbeeld? En heeft het strand plotseling een dresscode gekregen?

Jaren geleden heb ik in de Egyptische plaats Alexandrië zo’n bedekkend badpak gekocht, en het op het strand uitgeprobeerd. De foto ervan koester ik, net als de herinnering. Het is gek om in een pakje met een rokje en hoofddoek de zee in te gaan; het voelt een beetje als gekleed afzwemmen voor je diploma. En het duurt veel langer voor je opdroogt dan wanneer je een badpak draagt.

Zelf heb ik altijd moeten lachen om vrouwen die gekleed te water gaan, zoals aan de stranden van de Jordaanse badplaats Aqaba bijvoorbeeld. Want het is een soort wet-T-shirt contest. De natte kleding laat de vrouwelijke vormen meer uitkomen, en mannen zijn het volmondig met me eens dat het eigenlijk sexy is.

Deze kledingstukken zijn onderdeel van emancipatie

Dat alleen al geeft aan dat de relatie met terrorisme volkomen uit de lucht gegrepen is. Dat Egyptische badpak was ontwikkeld opdat vrouwen zouden kunnen leren zwemmen. De vrouw in mijn eigen zwembad kreeg van haar man de mogelijkheid te zwemmen als ze zich voldoende bedekte.

Dit soort kledingstukken zijn een onderdeel van emancipatie. Vrouwen zoeken en vinden de mazen in de wet om zich te ontwikkelen. Net als de invoering van de hoofddoek in Iran niet alleen negatieve gevolgen heeft gehad: vaders durfden hun dochters daardoor naar de universiteit te laten gaan wat resulteerde in generaties goedopgeleide vrouwen die verder emanciperen.

Je hebt mooie boerkini’s, en lelijke bikini’s. Je hebt strenge geloven, en terrorisme. Je hebt mannen die vrouwen de wet voorschrijven. En je hebt emancipatie, tegen de verdrukking in.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons