Achtergrond

Back 2 Basics

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

 

Ik heb tijdens mijn tijd in Afrika een aantal keer het echte dorpsleven mogen ontdekken en nu recent het Namibische dorpsleven in het plaatsje met de onvergetelijke naam ‘Shamangorwa’.

 

Ik zou een aantal dagen verblijven bij Sam, een Amerikaan die namens het Peace Corps al 27 maanden (!) in Shamangorwa les geeft. Ik heb hem gevonden via couchsurfing en dacht dat het wel interessant zou zijn om een aantal dagen in een dorp te verblijven om te zien hoe het leven er daar aan toe gaat. Hij vertelde me dat het ‘vlakbij’ Rundu was, een stadje in de Caprivi strook in Namibië. Vlakbij was 140 km maar in ieder geval in de goede richting voor mij. Ik had natuurlijk wel wat verwachtingen omdat ik het een en ander al gezien heb maar bij aankomst werd het me meteen duidelijk.

 

Na een aantal km’s van de harde weg af gegaan te zijn kwam ik na een hele reeks van lemen hutjes bij een groot school complex. Naast het complex zijn een aantal (gemetselde) huizen en Sam heeft een van die huizen met een woon/slaapkamer en een keuken. Een wc is er niet en voor een sanitaire stop loopt hij 100 meter richting de bosjes om daar zijn poepje of plasje te doen. Douchen doet hij één keer in de paar dagen middels een emmer met koud water. Op het moment was dat helemaal weinig aangezien zijn watervoorraad laag was. Er is geen stromend water in Shamangorwa dus het is of water uit de rivier gebruiken (wat niet schoon is EN niet veilig door de aanwezigheid van krokodillen) of 5 km verderop water halen. Sam kiest voor het laatste en elke 2 weken krijgt hij een lift om daar water te halen. Ook voedsel is een probleem en voor verse groenten, vlees, vis of wat dan ook moet er 140 km gereden worden. Er is 1 winkeltje waar je een blikje cola, koekjes en wat huishoudelijke zaken kunt kopen zoals wasmiddel en lucifers. Ik dacht hem blij te maken met een goede fles rode wijn maar helaas dronk hij geen alcohol en moest ik deze zelf soldaat maken in de 2 dagen dat ik daar verbleef. De eerste dag hadden we ook pech omdat er geen electriciteit was dus koken op gas en vroeg naar bed.

 

Hier leeft deze Amerikaan dus al meer dan 2 jaar zonder gek te worden en hierbij dan ook respect. Na 2 dagen verveelde ik me al behoorlijk en was ik blij dat ik weer verder kon gaan. Echter wel wat kunnen zien van de omgeving en in de ochtend een mooie wandeling gemaakt en veel bekijks gekregen. De blanke Amerikaan kennen ze inmiddels wel maar wie is die andere blanke jongeman? De wandeling ging richting de Okavango rivier die vanuit hier aar Botswana stroomt en daar de grootste toeristiche attractie is. Hier is het een rivier als anderen en het leuke voor mij was dat Angola aan de andere kant ligt, toch een beetje ‘no mans land’ hier in Afrika.

 

Zoals gezegd na 2 dagen was het welletjes geweest en was de enige weg hier vandaan een 6km lange looptocht en vervolgens het noodzakelijke liften naar de volgende plaats 60 km verder. Om 6.30 uur in de morgen ging de 18 kg backpack achterop de rug en met de goede stappers op naar de doorlopende geasfalteerde weg terug naar Zambia.    

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons