Hij vliegt de wereld rond om op charismatische wijze zijn verhaal te vertellen over de inheemse gemeenschappen in de Amazone. In de nasleep van de klimaatop Rio +20 een interview met de jonge inheemse leider Yachak Calapucha van de Quechua gemeenschap (Ecuador). Een gesprek over wanhoop, vechtlust en Moeder Aarde.
Op de Rio +20 top zijn weinig bindende afspraken gemaakt. Hoe zie jij de uitkomsten van de klimaatconferentie?
‘‘Klimaatveranderingen zijn een globaal probleem, maar als inheemse gemeenschappen worden wij extra hard getroffen. We merken dat het klimaat verandert. We zien de veranderingen in het weer en we worden gewaarschuwd in onze dromen. Mensen moeten bewust worden van de gevaren voor de toekomstige generaties. Onze eigen overheid en bedrijven als Chevron en Texaco nemen ons letterlijk land en lucht af. De staat Ecuador en het grotere kapitalistische systeem moeten hun verantwoordelijkheid nemen!’’
Wat is precies de situatie in je eigen land Ecuador?
‘‘In het Amazone gedeelte van Ecuador hebben oliewinningen de afgelopen 40 jaar een grote ecologische impact gehad. Op cultureel en sociaal niveau hebben ze de inheemse gemeenschap in het noorden van ons land kapot gemaakt. Er blijft nu nog drie miljoen hectare over in het zuiden en het Ministerie van Niet-Hernieuwbare Grondstoffen heeft onlangs gezegd dat ook dit gebied de komende tien jaar mag worden gebruikt door transnationale bedrijven. Hoe is het mogelijk dat we onze toekomst weggooien voor een paar jaar economische vooruitgang van de elite? Na die periode blijft alleen armoede over, zoals we al in het noorden hebben gezien. Ik heb die impact met eigen ogen gezien en het wakkert mijn strijdlust alleen maar aan. Veel sociale organisaties, zoals mijn jongerenorganisatie ‘Gemeenschap Amazone’, komen hiertegen in opstand’’
Wat is de rol van de overheid?
‘‘Onze leiders worden beschuldigd van terrorisme, terwijl het eigenlijk gewoon activisme is. Deze overheid wil mensenrechten verdedigen door asiel te geven aan Julian Assange, de oprichter van Wikileaks. En dat is goed. Maar waar gaan wij asiel vragen als we ons land moeten verlaten? We moeten de mensen informeren. Deze problematiek is niet alleen een zaak voor ons, maar voor de mensen van Ecuador en voor de hele wereld. Het is van algemeen belang.’’
Hoe zie je de toekomst?
‘‘Je moet begrijpen dat vechten voor ons voortbestaan iets existentieels is voor ons. In het Amerikaanse continent behoren wij tot de oudste volkeren. We hebben duizenden jaren geleefd en we blijven ons verzetten tot nu. We willen niet in het museum worden bijgezet, we willen geen toeristische attractie zijn en we zijn niet te koop. Ons gevecht is om onze integriteit, spiritueel en fysiek, te beschermen. Om de verbinding met Moeder Aarde te behouden. Zij leeft. Door haar kunnen we zijn.’’
