Achtergrond

Achteruitgang

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

 

De verkiezingen in Senegal zitten er bijna op. Zondag 25 maart is de tweede en beslissende verkiezingsronde, waarin Senegals 85-jarige president Abdoulaye Wade het opneemt tegen zijn veel jongere uitdager Macky Sall (50). Die laatste maakt grote kans op winst nu de normaal gesproken versplinterde oppositie hem collectief steunt.

Voor Senegalese begrippen verliep de verkiezingsperiode ongemeen onrustig. Wade lapte de grondwet aan zijn laars door een derde ambtstermijn na te streven, waarna weken volgden van in traangas gedrenkte massademonstraties. Daarbij vielen zelfs een handvol doden. Gevreesd werd voor verdere escalatie, het woord ‘burgeroorlog’ viel steeds vaker.

Gelukkig lijkt dat alles Senegal nu toch bespaard te blijven. Er dreigt alleen gevaar als president Wade straks onverhoopt toch naar voren komt als winnaar. Vooral jonge Senegalezen zullen dan immers uitgaan van stembusfraude en, zo hoor ik althans keer op keer, desnoods het land afbreken om ‘de oude’ er alsnog uit te kieperen. Maar dat scenario lijkt onwaarschijnlijk.  

Goddank, want rotzooi in Senegal zou desastreus zijn voor de regio. Het kustland is immers een van de weinige stabiele staten in West-Afrika. Zeker de laatste tijd.

Buurland Mali bijvoorbeeld – waar het normaal gesproken ook tamelijk kalm is – lijkt bezig om uiteen te vallen. In het noorden van het land brak afgelopen januari een opstand uit van Toeareg-rebellen. Veel van hen vochten eerder mee in de Libische burgeroorlog (aan de kant van Ghadaffi) en brachten daarna wapentuig en gevechtservaring mee terug naar huis. De overheid reageerde zo onbekwaam op de opstand dat ontevreden militairen uit het regeringsleger een coup pleegden die in volle gang is terwijl ik dit schrijf. Tegelijkertijd worstelt Mali met de groeiende invloed van georganiseerde misdaad en terrorisme én teistert hongersnood het land. 

Die hongersnood overschaduwt de hele Sahel. Behalve Mali zijn vooral Mauritanië, Niger (meest recente coup: 2009), Tsjaad en Burkina Faso er erg aan toe. Maar ook getroffen zijn Senegal, Benin, Kameroen en Nigeria. In dat laatste land zaait tevens de fundamentalistische moslimsekte Boko Haram dood en verderf.   

Ivoorkust worstelt met de nasleep van het verkiezingsconflict dat vorig jaar zo’n drieduizend doden eiste. In buurlanden Liberia en Ghana zitten de vluchtelingenkampen nog steeds vol Ivorianen.

Guinee-Bissau verwerd tot een narcostaat nadat Zuid-Amerikaanse drugskartels het ontdekten als doorvoerhaven richting Europa. Coups, militaire muiterijen en politieke moorden zijn schering en inslag. Momenteel is het verkiezingstijd, en internationale waarnemers hebben al gesproken van ‘massieve fraude’. Een legerkopstuk dat vreesde voor zijn leven zocht afgelopen week asiel in het complex van de Europese Unie.  

Nogal een deprimerende opsomming. In Europa zit het vooruitgangsdenken er vrij stevig ingebeiteld (zeker tot de crisis uitbrak). Maar in West-Afrika bekruipt me vaak een gevoel van áchteruitgang. En het is al veruit ’s werelds armste streek. 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons