Achtergrond

Aangenaam bij nacht

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Mijn rechterhand met het zorgvuldig geknede balletje amala is halverwege mijn mond als ik opkijk. Drie paar ogen zijn op mij gericht. Het personeel van dit eettentje bij mij om de hoek in Agege, Lagos, heeft kennelijk weinig omhanden. De serveerster met de schuifelpas die me een petflesje water bracht, ging daarna zitten op een stoel aan de tafel naast de mijne. Ze draaide het plastic tuinmeubel precies zo dat ze uitzicht heeft op de roestvrij stalen schaal met okrasoep voor mijn neus en volgt belangstellend hoe ik het bolletje yam-deeg in de slijmerige groene saus doop en vervolgens zonder al te veel draden te trekken omhoog hijs. Ik prop de amala in mijn mond, veeg die ene niet te vermijden slijmdraad met een papieren servet van mijn kin en eet verder. Tien jaar reizen door Sub-Sahara Afrika maakten mij zo goed als immuun voor gestaar. Het grootste deel van de tijd tenminste.

Met een Nigeriaanse vriend wandel ik een dag later mijn straat uit. Ik concentreer me op het ontwijken van tegemoetkomend verkeer en de brokkelranden in het asfalt. Sluit me af voor de ‘blanke, blanke’ uitroepen die van overal komen en sla dus ook geen acht op wat de magere chauffeur uit het raam van een langsscheurend minibusje schreeuwt. Mijn gezelschap hoort het echter luid en duidelijk. Het slaat dan ook op hem: ‘Yahoo Yahoo!’

Yahoo Yahoo is slang voor de Nigeriaanse zwendelaars die via internet goedgelovige blanken het hof maken om ze vervolgens financieel uit te kleden. Ik kan wel door de grond zakken in het besef waarvan hij zojuist is beschuldigd. Maar de schreeuwer verwoordde simpelweg hetgeen dat iedereen hier denkt te zien bij een zwarte man in het gezelschap van een blanke vrouw. Ik voel me schuldig en kwaad tegelijkertijd en zou hem willen zeggen dat het minder wordt. Maar dat zou een leugen zijn.

‘Oyibo ni? Albino?’ De twee okada-rijders komen er een paar dagen later niet uit. Ik besloot die ochtend tot een pet en zonnebril die mijn korte haar en ogen bedekken. Het brengt de motortaxichauffeurs op Lagos Island in verwarring. De een vraagt aan de ander of ik nou een blanke ben of een albino. Zijn collega haalt zijn schouders op. Hij weet het niet. Op een pet-met-bril dag blijft de straat rustig om me heen.

Dan is het zondagavond in Agege. Een kroeg langs de weg. Plastic tafels vol lege bierflessen, omringd door mannen – voornamelijk – wiens stemmen na iedere slok luider klinken. Ik zit in een hoekje, mijn rug naar de luidspreker waaruit Nigeriaanse clubmuziek schettert. Niemand die acht slaat op mij, de oyibo. Er zijn belangrijker zaken. Zoals de reclamestunt voor bier: een fles STAR kost vanavond slechts 170 Naira, zo’n 80 eurocent.

De Yahoo-Yahoo mannen aan de lange tafel die een succesvolle zwendel te vieren hebben, lijken de voorkeur te geven aan Heineken. En de Yoruba-dame in traditionele kleding die stil naast haar echtgenoot zit, houdt met twee handen haar flesje non-alcoholische Maltina vast. De zoete geur van geroosterde suya – Nigeriaanse kebab – vermengd zich met die van urine in diverse staten van ontbinding. Een golfplaten hokje boven de open riool dient als geïmproviseerde plee. De deur komt uit op het terras en de mannen die er hun plas doen nemen niet de moeite hem achter zich de sluiten. Ik leun achterover en geniet van het feit dat er even niet naar mij wordt gestaard. Agege voor een blanke is het meest aangenaam bij nacht.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons