Mozambique is een groot land en om er doorheen te reizen kost vanzelfsprekend veel tijd. In het noorden van Mozambique hebben ze hier over nagedacht en de oplossing is een treinrails van het westen (grenzend met Malawi) tot aan de oostkust. Verslag van de enige Mzungu in de trein.
Kaartjes van Cuamba naar Nampula (12 uur, 333 km) moeten een dag vantevoren gekocht worden en ik had gelezen in de Lonely Planet dat het raadzaam was om 2de klas en niet 3de klas te reizen. Ik bedacht me dat er inderdaad stond dat 2de en 3de klas elkaar afwisselen en morgen is er alleen 3de klas. Even spieken in de trein hoe het eruit ziet…. er zijn zitplaatsen dus hoe erg kan het zijn.
3.50 uur zegt mijn telefoon. Laatste spulletjes in de tas, gezicht wassen, tanden poetsen en op naar het treinstation.
4.30 uur: Een paar honderd man zijn me voor dus dat is wachten in de rij. Zoals me inmiddels niet meer vreemd is zijn er vele vragende ogen gericht op mij maar ik sluit gewoon aan in de rij als iedere andere afrikaan en wacht op wat er gaat komen.
5.12 uur: Hehe…mijn kaartje is gezien en ik kan een plaatsje gaan zoeken in de donkere onbekende wagon. “Hey man, are you also going to Nampula?”. Hey er spreekt iemand Engels, geen verkeerd idee om naast hem te gaan zitten want ik bedenk me dat ik in de komende 12 uur wel eens een gesprek zou willen voeren.
5.35 uur: Daar gaan we dan. De jongen die ik zojuist ontmoette heet Catho (30 jaar) en komt uit Congo (DRC). Hij gaat zijn broer bezoeken in Nampula en is via Congo naar Mozambique gekomen via bussen en nu dus de trein. Al snel kom ik erachter dat hij Frans en Swahili spreekt en een klein beetje Engels maar dat is een stuk beter dan Portugees spreken.
In de trein is het een drukte van jewelste met mannen, vrouwen, kinderen en behoorlijk wat baby’s. Wij hebben een van de laatste zitplaatsen maar die zijn niet voor iedereen beschikbaar dus het gangpad is meer dan gevuld. Wat me opvalt is dat we bij vrijwel elke plaats stoppen en iedereen naar de ramen snelt om een hele boodschappenkar vol te laden. Uien, casava, kip, sla, tomaten, bonen, pinda’s, suikerriet, brood, etc wordt met zakken tegelijk aangeschaft en opgeborgen in de rekken boven ons hoofd. Blijkbaar zijn deze levensmiddelen goedkoper in sommige streken en is het makkelijker om ze tijdens de reis aan te schaffen. Dit is me eerder ook al opgevallen tijdens busritten.
10.06 uur: We staan stil maar in the middel of nowhere? Wat is er nu weer?
10.53 uur: Ok we rijden weer, het was wachten op een trein die moest passeren. In Nederland ga je een paar minuten langzamer rijden maar hier stop je gewoon een uur.
17.06 uur: Aankomst in Nampula na 12 uur in de trein te hebben gezeten! Het begint al te schemeren en Catho heeft en me aangeboden om bij zijn broer, vrouw en 3 kinderen de nacht door te brengen en erg veel zin om nu nog een hostel te zoeken heb ik niet dus dat klinkt als een goed aanbod. Even later worden we opgehaald door zijn broer en na een lange dag kan ik eindelijk mijn tas rustig kwijt.
Voor de rest was het geen erg drama en heb ik me redelijk vermaakt met gesprekken met Catho, muziek luisteren, rondkijken in en buiten de trein, lezen in de Lonely Planet en mijn laptop waar ik al veel profijt van heb gehad gedurende deze reis. Het duurde alleen wel erg lang en al die stops maakte het er niet prettiger op.
