Achtergrond

22.000 euro en drie landen later

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Met grote passen loopt de boomlange Ahmed over het terrein van de POL, de procedure opvanglocatie in Ter Apel. Hij is boos. De IND gelooft niet dat hij zich al eerder in Nederland heeft aangemeld. ‘Je ziet er niet uit alsof je zes jaar op straat hebt geleefd,’ liet de gehoorambtenaar hem weten. ‘Hoe moet ik er dan uitzien, als een stinkende zwerver?’

Ahmed schudt zijn hoofd. De gehoorambtenaar wuifde zijn tegenwerpingen weg, Ahmed stond niet in het systeem. Ahmed kon zijn woede niet bedwingen. Kijk gewoon in je computer, beet hij de ambtenaar toe. De sfeer werd vijandig. Twee agenten stonden al klaar om hem weg te leiden. Toch gaf de ambtenaar nog een zoekopdracht. En vond Ahmed.

13.000 euro
Zes jaar geleden kwam hij naar Nederland. Per ongeluk, zijn keus was het niet. Hij was op weg naar vrouw en kind in Liverpool. Ahmed komt uit Mogadishu. Hij had het er goed, tot zijn vader werd vermoord en hijzelf werd ontvoerd. Losgeld wilden zijn ontvoerders. Zijn moeder betaalde, Ahmed vluchtte. ‘Mensen zeggen dat vluchtelingen komen voor het geld, maar het heeft me juist een kapitaal gekost. Dat kan ik nooit meer terugverdienen, zeker niet als illegaal.’ Ahmed haalt een papiertje en stompje potlood uit zijn borstzak. ‘2500 euro voor de kidnappers, 5000 euro voor de mensensmokkelaar,’ somt Ahmed zijn reiskosten op. Hij noteert de bedragen netjes onder elkaar. ‘Via mensensmokkelaar 1 met valse papieren naar Libanon. Die liet me zitten. Dus op zoek naar een nieuwe agent. Die bracht me via Syrië naar Turkije, nog eens 2500 euro. Boot Turkije – Griekenland, 3000 euro.’ Subtotaal: 13.000 euro.

Dublin
In Griekenland vatte de politie hem in de kraag, sloot hem op in een kamp en nam zijn vingerafdrukken af. Daarna gooiden ze hem op straat. In Griekenland wil niemand stranden, ook Ahmed niet. Zijn geld was op en dus nam hij contact op met zijn moeder. Ze stuurde hem haar laatste spaargeld voor de reis naar Engeland. Nog eens 5000 euro. Eindelijk was hij bij zijn vrouw en kind. Een tweede was al snel op komst. Een half jaar duurde het gelukkige gezinsleven. Toen werd Ahmed door vijf agenten thuis opgehaald en in vreemdelingendetentie gezet. Hij moest terug naar Griekenland, het land dat volgens het Verdrag van Dublin verantwoordelijk voor hem was. Terug in Griekenland werd hij weer vastgezet in een kamp. Hij wachtte de procedure niet af en vluchtte door naar Nederland. Om zijn reis te betalen – 4000 euro – verkocht zijn moeder haar huis.  22.000 euro: de eindsom van zijn vluchtreis.

Illegaal
In Nederland deed Ahmed een vergeefse asielaanvraag. Het Verdrag van Dublin geldt immers ook hier. Niet de IND, maar de Griekse collega’s waren verantwoordelijk voor Ahmed. Daar had hij echter weinig van te verwachten, wist Ahmed inmiddels. Hij besloot te vertrekken ‘met onbekende bestemming’. Zes jaar verblijft hij nuj illegaal in Nederland. Zijn vrouw en kind in Engeland heeft hij al die tijd niet gezien. De jongste telg kent hij alleen van foto’s.

Laatste kans
Na zes jaar illegaliteit houdt Ahmed het voor gezien. ‘Hier ga ik langzaam dood.’ In zijn stem geen spoor van zelfmedelijden, de woede overstemt alle toonaarden. ‘Ik ben klaar om naar Mogadishu terug te gaan. Aan een kogel ga je sneller dood dan hier. ‘ Toch hoopt hij op een laatste – onwaarschijnlijk – scenario: het Verdrag van Dublin. Vanwege de erbarmelijk verblijfscondities van asielzoekers en de gebrekkig asielprocedure daar bepaalde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in 2011 dat niemand meer naar Griekenland wordt teruggestuurd. ‘Ik wil hier niet zijn, Nederland wil me hier niet hebben. Als ze me niet naar Griekenland kunnen sturen, sturen ze me misschien wel naar Engeland.’ 

Foto: Uljana Orlova

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons