‘We voorkomen vicieuze cirkels’

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

'We doen niet aan liefdadigheid', vertelt Arup Das, een van de projectcoördinators van het Indiase Child in Need Institute (CINI), terwijl hij ontspannen achterin de pick-up truck zit op weg naar een van zijn projecten. 'Ik heb een hekel aan liefdadigheid. Mensen worden er afhankelijk van. En zolang je geld geeft ben je populair, maar zodra je daarmee stopt wil niemand meer met je praten.'


India is een democratie en in elke stad, elk dorp en elke gemeenschap zijn gekozen mensen verantwoordelijk voor de bouw van scholen en het betalen van leerkrachten. CINI kan dat wel van ze overnemen, maar als vertegenwoordigers ze niet steunen, gebeurt er niets. Of maar voor heel even. Terwijl CINI zich juist op gedragsverandering richt: een langetermijnklus.


 'Ik heb een hekel aan liefdadigheid, mensen worden er afhankelijk van'

Dertig jaar geleden begon CINI met projecten voor zwangere vrouwen. Vrouwen vormen nog steeds het belangrijkste aandachtspunt, maar de organisatie richt zich nu ook op pasgeboren kinderen tot twee jaar en op pubers. De zogenoemde 'levenscyclusaanpak'. 'We zijn een lerende organisatie', benadrukt dokter Samir Chaudhuri, oprichter en directeur, steeds. 'Toen we alleen met vrouwen werkten, verbeterde er op de lange termijn te weinig, daarom zijn we overgeschakeld op de holistische aanpak van problemen.' Deze holistische aanpak is nodig gebleken om gedragsverandering en daarmee verbetering van de gezondheid en het welzijn van mensen te bereiken. 'Je moet vicieuze cirkels voorkomen', legt dokter Chaudhuri uit. 'Als je een vrouw door de zwangerschap heen helpt en het daarbij laat, kan het kind alsnog een achterstand oplopen, bijvoorbeeld door ondervoeding in de eerste paar jaar. Het gaat niet alleen om concrete zorg, maar ook om kennis met betrekking tot de verzorging van een pasgeboren kind, zoals het geven van borstvoeding. Als een kind de eerste paar jaar slecht eet, heeft dat gevolgen voor de rest van zijn leven.'


Ook als iemand in de puberteit slecht eet of bijvoorbeeld zwanger wordt, is dat niet goed voor de gezondheid. En bij een tienerhuwelijk en tienerzwangerschap zijn ook de partner en de beide families betrokken. Een holistische aanpak is daarom ook hierbij gewenst.

 

Schoonfamilie

Vraaggesprek met directeur Samir Chaudhuri

Hoe kiest CINI met welke gemeenschap zal worden gewerkt?

'Toen we net waren begonnen, bijna dertig jaar geleden, bezochten we dorpen in de buurt van onze standplaats. Daar behandelden we ondervoede kinderen. We richtten centra op… Lees verder >>>

Veranderen mensen dan werkelijk hun gedrag? 'Ja', antwoordt Chaudhuri. 'Onze ervaring leert dat het vijf tot tien jaar duurt voordat kennis is getransformeerd tot gedragsverandering. Kijk maar naar onze kliniek in Daulatpur vlak buiten Calcutta. Elke donderdag brengen vrouwen hun kinderen naar de kliniek om ze te laten onderzoeken. Al die kinderen doen het beter dan twee generaties eerder. De moeders geven langer borstvoeding, hebben toegang tot gezondheidszorg en weten welke middelen ze hun kinderen moeten geven als die last hebben van diarree. Precies zoals ze geleerd hebben van de gezondheidswerkers die getraind zijn door CINI. Maar we zijn er nog niet. We moeten nog voor elkaar krijgen dat meisjes net zo goed worden gevoed als jongens, dat alle kinderen naar school gaan en er niet weer vanaf worden gehaald zodra ze aan het werk kunnen. We zijn nog niet klaar.'


Een van de manieren om een cultuuromslag en gedragsverandering te bereiken is via de newlywed ceremony. Pasgetrouwde stellen worden bezocht door een door CINI getrainde gezondheidswerker die ze vertelt over geboorteplanning. Niet alleen wordt besproken hoe ze dit kunnen doen, maar ook waarom het verstandig is. De schoonfamilie is hierbij van cruciaal belang, omdat de vrouw bij haar man en zijn familie intrekt. Schoonouders moeten weten dat het niet gezond is voor een meisje van vijftien of zestien om kinderen te krijgen, dat het niet goed is voor haar gestel en ook niet voor het kind.

 

22_1325I21_pt2
Foto: Roel Burgler

'Het duurt vijf tot tien jaar voordat kennis
is getransformeerd tot gedragsverandering'
 

Eigen bijdrage

In de dertig jaar dat CINI werkzaam is, zijn anderhalf miljoen mensen bereikt in vijf verschillende Indiase staten. Momenteel worden 10.000 aidspatiënten begeleid en krijgen 13.000 straatkinderen in Calcutta de mogelijkheid een opleiding te volgen. Ook krijgen ze voorlichting over scholing en gezondheidszorg. De prioriteiten die CINI stelt zijn niet toevallig ook de prioriteiten van de overheid. CINI werkt niet alleen nauw samen met gekozen mensen, de organisatie zit de overheid ook achter de broek. 'We werken samen met de overheid', benadrukt Chaudhiri keer op keer. 'We werken niet parallel, dat heeft geen enkele zin.' De manier van aanpak werpt z'n vruchten af en daarom nodigt de Indiase overheid de organisatie regelmatig uit voor overleg over veranderingen in de gezondheidszorg. Ook volgen overheidsmedewerkers trainingen bij CINI. En dat is niet voor niets: In heel India is bijna 70 procent van de kinderen in meer of mindere mate ondervoed. In de gebieden waar CINI werkzaam is, geldt dat voor maar 34 procent van de kinderen. Bepaalde Millenniumdoelstellingen, zoals het halveren van kindersterfte, zijn in die gebieden zelfs al bereikt.
Sleutel tot succes is de eigen bijdrage. CINI gaat nooit naar een dorp om te vertellen wat er mis is, de vraag komt vanuit een gemeenschap. CINI faciliteert de hulp, maar mensen moeten het zelf doen. De organisatie gaat daarin zelfs zo ver dat het een financiële bijdrage vraagt. Nadat is vastgesteld wat de problemen precies zijn, komt er een plan van aanpak met budget. Een gedeelte betaalt de gemeenschap zelf.


Recht

CINI is nu ruim dertig jaar aan het werk en natuurlijk gaat het niet alles even goed. Dat geeft dokter Chaudhuri direct toe. Wat nog steeds de grote kracht van CINI is, is soms ook de zwakte: samenwerken met de overheid, met name vlak voor de verkiezingen, valt niet altijd mee. 'Politieke partijen hebben vaak een eigen agenda en willen sier maken met bepaalde projecten', vertelt Chaudhuri. 'Dan is het het beste om ons even terug te trekken, tot de rust is weergekeerd.' Een andere harde les die de organisatie leerde was dat je een gemeenschap niet teveel moet beloven. 'Toen we acht jaar geleden met het programma Adopt-a-Mother begonnen, gaven we de moeders veel spullen om de zwangerschap goed door te komen, van medicijnen tot muskietennetten.' Chaudhuri kijkt er met gemengde gevoelens op terug: 'Mensen gingen die zaken uiteindelijk van ons verwachten, zagen het als een soort recht, terwijl die spullen ook bijvoorbeeld bij de overheid te krijgen waren.' Het was niet eenvoudig die verwachtingen naar beneden bij te stellen. 'Daar gaan we nu een stuk voorzichtiger mee om.'

 

Puzzel

Een voorbeeld van een project dat verbeteringen moet opleveren op de lange termijn en waarvoor gedragsverandering noodzakelijk is, is te vinden in een dorpje zo'n vijftig kilometer buiten Calcutta. Het dorpje is niet eenvoudig te bereiken: de auto kan er niet komen, omdat stukken van de weg verzakken tijdens het regenseizoen. Dat moet vanaf volgend jaar verholpen zijn, want met man en macht wordt gewerkt aan een verhard stenen pad. Rituparna Bishnu is er de coördinator van het Early Childhood Stimulation Project. De schooluitval in dit dorp bleek hoger dan gemiddeld. De kinderen kunnen niet goed meekomen en omdat met het borduren van sari's relatief veel geld valt te verdienen, gaan velen van hen dat doen. Er werd een pilot gestart. 'Vanuit de overheid is er veel aandacht voor voeding, maar weinig voor onderwijs. En dat is juist een groot punt van zorg in dit dorp', vertelt Bishnu terwijl ze bij een meisje van vier gaat zitten. Met het puntje van de tong uit haar mond rijgt het kind een draad door een stuk plastic, terwijl oma vanaf de veranda toekijkt. Naast het meisje zit een begeleider, die wijst op een gaatje dat ze heeft overgeslagen. Daarna moet ze een puzzeltje maken en binnen een minuut heeft ze door wat het moet worden. 'Een hert!' roept ze enthousiast naar oma, die vriendelijk terugzwaait.


In totaal acht vrouwen in deze gemeenschap werden door CINI getraind tot 'animator'. Zij leerden wat een kind van een bepaalde leeftijd moet kunnen, bijvoorbeeld op het gebied van fijne en grove motoriek, sociale vaardigheden en spreekvaardigheid. Elke animator heeft een pakket met puzzels en spellen. De bedoeling is dat kinderen beter worden voorbereid op het schoolprogramma. Elke keer als een kind begeleid wordt, moet er een ouder of grootouder bij zijn. Zij worden gestimuleerd om elke dag de oefeningen met het kind te doen.


Hoewel het project zich nog in de pilotfase bevindt, lijkt het goed te werken. Niet alleen de kinderen en animators doen enthousiast mee. Oma heeft zelf ook al een puzzel geknutseld die ze haar kleinkind elke dag laat maken. Als de ouders of grootouders de oefeningen overnemen is het doel bereikt. Het kan nog een paar jaar duren, maar dan worden kinderen in hun eigen omgeving en door hun eigen ouders gestimuleerd. Op dat moment is CINI hier niet meer nodig.

Dit voorjaar wordt een reis voor verloskundigen en kraamverzorgers naar CINI georganiseerd. Zie voor meer informatie www.cini-holland.org en www.cini-india.org 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons