Uien, Pepsi en andere protesttips

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Op 25 januari 2011 stroomde het Tahrirplein in de Egyptische hoofdstad Caïro vol met vijftigduizend demonstranten. Het was het begin van de val van president Hosni Mubarak. Drie jaar later lijken chaos en geweld nog steeds het land te regeren. Maar de gewone Egyptenaar is er wel degelijk beter van geworden, zegt mensenrechtenadvocaat Ragia Omran.

Je zult maar vrouw zijn in Egypte. Je krijgt te maken met seksuele intimidatie, vrouwenbesnijdenis, toegenomen geweld en islamisme. Egypte eindigde helemaal onderaan de lijst van 22 Arabische landen, volgens een onderzoek van Thomson Reuters. Vrouwen hoopten de winnaars te worden van de revolutie, maar ze zijn de verliezers, concludeert de Britse mensenrechtenorganisatie.

[[{“fid”:”23639″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:198,”width”:300,”style”:”float: left; width: 300px; height: 198px; “,”alt”:”Ragia Omran”,”class”:”media-element file-default”}}]]“Ik ben het daar totaal mee oneens”, zegt de Egyptische advocaat en zelfbenoemd feminist Ragia Omran. “De vrouwen in Egypte zijn hier niet over geconsulteerd. Het bewind van Mubaraks opvolger Morsi (afgezet 3 juli 2013, red.) was een stap terug voor vrouwen, maar nu zijn we weer op de goede weg. Het huidige militaire regime is weliswaar niet democratisch gekozen, maar de totstandkoming onlangs van de nieuwe grondwet is een stuk democratischer verlopen dan onder eerdere leiders.”

Volgens de internationaal gelauwerde mensenrechtenadvocaat betekent de nieuwe grondwet een vooruitgang voor vrouwen. “De staat moet er vanaf nu op toezien dat vrouwen dezelfde kansen krijgen als mannen om deel uit te maken in de hoogste bestuurlijke en rechtsprekende organen. Vrouwen hebben hun recht opgeëist, hun stem wordt nu gehoord. Ze zijn vertegenwoordigd in vakbonden en in maatschappelijke organisaties. Alleen in de regering zijn vrouwen en jongeren nog te weinig gerepresenteerd.”

Uien vanaf het balkon
Omran was erbij, op 25 januari 2011, op het Tahrirplein. Het was het begin van de 18-daagse revolte die president Mubarak op 11 februari 2011 deed opstappen. De opstand werd ook wel de Facebookrevolutie genoemd. “Dat was het ook echt”, zegt Omran. “Totdat internet plat werd gelegd, waren sociale media zoals Twitter en Facebook voor ons van vitaal belang om te netwerken met activisten uit de hele Arabische wereld. Tunesië waar de Arabische Lente begon, was ons grote voorbeeld.”

Van vrienden uit Tunis kregen de actievoerders praktische tips. “Bijvoorbeeld hoe we ons konden beschermen tegen traangas. Je moet een sjaal om je gezicht wikkelen en deze inwrijven met ui en azijn. En als je niet lekker wordt van het gas: Pepsi drinken en op je gezicht smeren. We kregen zelfs uien en azijn toegeworpen vanaf de balkons rond het plein.” 

Mandela in Egypte
Ja, Egypte anno 2014 is gepolariseerd, zegt Omran. “Zuid-Afrika is onze inspiratiebron. De verzoening die daar heeft plaatsgevonden. Wij hebben ook een Nelson Mandela nodig. Ik weet zeker dat er Mandela’s rondlopen in Egypte, maar die moeten hun rol pakken.” Omran heeft weinig begrip voor heimwee naar de Mubarak-tijd. “Mensen zeggen: ‘ Onder Mubarak was het land tenminste stabiel’, maar Ik vind dat het Egyptische volk beter verdient dan dat. Dertig jaar lang hadden ze geen inspraak. Ze hadden niet het gevoel dat ze een volwaardige burger waren. Nu bemoeit iedereen zich overal mee. Iedereen heeft wel ergens wat over te zeggen.” 

Mensen buiten Egypte zijn heel ongeduldig, zucht Omran. “’Ze zijn niet klaar voor democratie’, dat is zo’n stereotype uitspraak die je vaak hoort. Geloof me, Egyptenaren zijn ook ongeduldig. Maar het kost tijd. De internationale gemeenschap moet niet meer naar dictators luisteren, zoals ze decennia gedaan hebben, maar naar de gewone mensen. Ik ben hoopvol dat de energie, passie en het positieve gevoel van het Tahrirplein niet verloren gaat.” 

Ragia Omran sprak ter gelegenheid van de jaarlijkse Henriëtte van Lyndenlezing in de Rode Hoed, Amsterdam. 

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons