Stadstuintjes

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

“Hier stond vroeger een huis. Maar tijdens tyfoon Ketsana in 2009 is het volledig weggespoeld. Als alle troep is opgeruimd gaan we hier een groentetuin van maken.”

Ik loop met een groepje vrouwen door de sloppen van Manilla. Ze wijzen naar een kaal en vervuild stukje grond, waar de groentetuin moet komen. Ik zie vooral armoede, afval  en een vervuilde afwatering. Een aantal paden in de wijk staan permanent onder water. Niet echt een omgeving waar je een tuintje met tomaten of broccoli verwacht.

Mislukt experiment
Tuinieren in zo’n vieze en vervuilde stad valt niet mee. Ik denk even aan mijn eigen huisje – een paleis! – en mijn zelfaangelegde kruidentuin. Dat is eigenlijk een mislukt experiment moet ik bekennen. Zoveel luchtvervuiling kan mijn rozemarijn niet aan. Hoe gaan deze vrouwen dat hier dan doen?

Ik krijg steeds meer respect voor hun positivisme en doorzettingsvermogen. De omstandigheden zijn slecht, maar deze vrouwen zien vooral de positieve dingen. Ze hebben het over de zaden en de groenten die ze willen verbouwen. Alles in potten, met goede schone grond en alles voor eigen gebruik. Dan krijgen de kinderen wat meer vitamines binnen.

Hun dromen zijn geen bedrog. Ik zie met eigen ogen een paar stukjes grond waar zowaar wat groente groeit. En het ziet er best aardig uit. Het is de bedoeling dat dit verveelvoudigd wordt. Ik moet hoognodig bij deze vrouwen in de leer.

Watergeweld
Een aantal vrouwen hangen uit het raam terwijl we de toekomstige groentetuin bekijken. Ik vraag hen hoe hoog het water tijdens de tyfoon stond. “Het stond tot hier.” Zegt een van de vrouwen. “Kijk, je kunt het kleurverschil nog op de muur zien.” Ik slik even. Dat is ruim 5 meter hoog.  Wat een watergeweld moet dat zijn geweest.

En wat betekent dat voor de groenten? De andere twee wijken die ik dezelfde morgen bezocht, hadden hetzelfde probleem: Er waren hele kleine stukjes grond beschikbaar, die elk jaar wel eens overstroomden in het regenseizoen, soms tot een paar meter hoog.  Het laatste wat we willen, is investeren in iets dat binnen een paar maanden weer wegspoelt.

Sla uit de fles
Goed plannen is dus belangrijk. “We volgen de seizoenen!” roepen de vrouwen in koor. Er zijn hier twee seizoenen: nat en droog. Dat betekent dus alleen tuinieren in het droge seizoen, van februari tot juni. Ze hebben het hele plan al klaar.

‘s Middags bij de training over biologisch tuinieren in de stad zien we nog een slimme truck. Groentes in gebruikte opengesneden frisdrankflessen, zo’n 1,5 meter hangend boven de grond. Lekker goedkoop en goed voor het milieu. Wel elke dag water geven. De training is bij een ‘proefboerderij’. Al meer dan tien jaar is dit een succesvolle biologische tuin die smaakvolle groentes oplevert en bezoekers vanuit de hele wereld trekt. We leren hoe we zelf compost kunnen maken en de beste grond kunnen krijgen.  Een inspirerend voorbeeld van hoe het ook kan.

Koffieplanten
Het ziet er prachtig uit. Ik denk aan mijn eigen betonnen tuintje en droom langzaam weg. Die zou eigenlijk best een stukje groener kunnen. Hoog tijd om aan de slag te gaan, ik heb nu gezien hoe het moet. De eerste stap heb ik vanochtend bij de Starbucks gezet: ik heb mijn tas volgeladen met oude koffieprut. Schijnbaar een vertrouwd recept voor gezonde planten, en voor mij een goed excuus voor nog een cappuccino.
 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons