Het leven aan boord lijkt z’n ritme te hebben gevonden. Het zijn met name de diensten op de brug die mijn ritme bepalen en een strak kader vormen. Daarnaast heb ik in de tussenliggende uren nog tijd om me met andere zaken bezig te houden.
De Bob Barker heeft er inmiddels een paar muurschilderingen bij gekregen; een bultrug walvis, een griend en een zeeschildpad. Allen in een soort van tribal stijl. De komende tijd hoop ik er nog meerdere bij te zullen schilderen. Vanwege de deining op open water, op een bewegende boot is het helaas niet altijd even makkelijk om strakke lijnen en motieven op de muren te schilderen. Daarom even een paar dagen gestopt met schilderen en gisteren een andere uitdaging aan gegaan.
Over het eten aan boord is absoluut niets te klagen. Als het eten niet goed is, dan werkt dat door in de sfeer aan boord. Klinkt misschien raar, maar is absoluut waar. Aan boord heersen strakke diensten en schema’s. Buiten het draaien van diensten bestaat een groot gedeelte van de tijd uit wachten.
Op de televisie uitzendingen van Whale Wars lijkt het of er bijna altijd actie is. Dat beeld is ietwat vertekend. Met name de lunch en het avondeten vormen de momenten dat de bemanning tot ontspanning komt en dat er veel gepraat en gelachen wordt. Goed eten is belangrijk voor een goede sfeer! Iedere dag weer krijgen de drie dames van het ‘galley’ (keuken) team het voor elkaar om drie fantastische maaltijden voor de bijna 40 koppige bemanning klaar te maken.
Gisteren kon ik iets terug doen voor onze chef kok. Ze wilde graag een tatoeage van een bultrug met jong. Op het voordek van de varende Bob Barker, in de open lucht, een tatoeage zetten. Uit de vrije hand op haar voet de twee walvissen tekenen en vervolgens aan de slag om er een onuitwisbare herinnering van te maken. Was een unieke ervaring, voor zowel haar als voor mijzelf.
