Publiek-private partnerschappen?

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

'Hier ben ik het niet mee eens. In een partnerschap werk je op heel veel punten samen, maar je behoudt je onafhankelijkheid. Ik denk niet dat je dit soort risico's kunt uitsluiten. Je moet er zelfs niet naar streven, want dan kom je terecht in een situatie waarin de argwaan overheerst. Je kunt als er iets misgaat de samenwerking altijd verbreken, maar daarmee verlies je ook veel. Ga eerst een goed gesprek aan. Er is lef nodig voor een partnerschap. Binnen SIGN werken we samen met verschillende soorten partners: overheid, bedrijven, maatschappelijke organisaties en wetenschap. We nemen elkaar niet van tevoren de maat – als iemand zich wil committeren aan het doel, is hij welkom. Ik vind dat onze tijd vraagt om méér partnerschappen. We zitten met problemen die je niet alleen kunt oplossen, samen kom je een heel stuk verder.'
Rutger Schilpzand, voorzitter van multistakeholderplatform SIGN Schoolfeeding

 

'Impliciet zegt de stelling: échte ontwikkeling moet komen van overheid en ngo's, bedrijven leveren vooral risico's op. Het bedrijfsleven is voor ontwikkeling echter onontbeerlijk: het creëert toegevoegde waarde. Zo gaat het economisch vliegwiel draaien. Er zijn veel voorbeelden van gunstige effecten van bedrijven in het ontwikkelingsproces. Ontwikkelingsorganisaties zouden zich meer moeten afvragen hoe zij economische bedrijvigheid in ontwikkelingslanden kunnen stimuleren, en hoe zij daarbij kunnen samenwerken met bedrijven. Partnerschappen zijn dan een goede optie: zij zijn gebaseerd op vertrouwen en duidelijke afspraken. Er zal best eens iets mis gaan, maar dat gebeurt ook bij partnerschappen met lokale ngo's. Juist een partnerschap biedt mogelijkheden voor een indringende dialoog over meningsverschillen. Kom je er écht niet uit, dan beëindig je het partnerschap.'

Winand Quaedvlieg, secretaris internationale economische zaken werkgeversorganisatie VNO-NCW

 

'Partijen binnen een partnerschap blijven juridisch en ethisch onafhankelijk. Ze werken alleen op het gekozen raakvlak organisatorisch samen. Wanneer een van de partijen een fout maakt op een ander vlak, is de andere partner niet ineens medeaansprakelijk. Ieder houdt de eigen verantwoordelijkheid voor de eigen bedrijfsvoering. Pas wanneer Oxfam bijvoorbeeld met ABN Amro zou fuseren, is Oxfam verantwoordelijk voor alle financiële constructies. Pas dan moet er nodig het een en ander worden uitgelegd aan de donateurs. Draai het eens om: stel dat een armoedebestrijdingprogramma van Oxfam Novib verzandt in hopeloze corruptie, is ABN Amro daar dan verantwoordelijk voor? Natuurlijk niet. Alleen voor het doel van het gekozen partnerschap dragen partners de verantwoordelijkheid. En alleen voor dit doel zitten beide partners gezamenlijk aan tafel wanneer er dingen misgaan.

Jan Bom, hoofdredacteur P+, People Planet Profit

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons