Ik weet nog hoe Desi Bouterse beloofde dat het gedaan zou zijn met de oude politiek als hij aan de macht zou zijn. Na 2 jaar regering Bouterse blijkt niets minder waar. De oude politiek van het Front? Dat is nu oude politiek in het kwadraat.
Oude politiek. Wat wil dat eigenlijk zeggen? Het is een Surinaams begrip en staat in geen enkel woordenboek omschreven. Ook Wikipedia kent de term niet. Dan maar mijn eigen definitie, zoals ik heb begrepen dat oude politiek is. Oude politiek. Dat is een soort van politiekvoering dat zich ondanks Suriname’s soevereine status, zich schijnbaar niet los kan maken van voormalig moederland Nederland. De politiek blijft bezig met Nederland. In positieve of negatieve zin. Oude politiek is ook patronagepolitiek: je eigen vrienden en familie bevoordelen boven de rest. Net zoals men het in de goede koloniale oudheden deed. Oude Oolitiek, is daarom ook erg elitair. Of is het elitistisch? En autoritair en dus als vanzelf weinig democratisch. Ja, dat vooral.
Oude Politiek = Elite bepaalt
Ondanks dat we in een formele democratische rechtsstaat leven, is het bij de Oude Politiek een kleine groep die bepaalt wat er gebeurt en die kleine groep met aanhang heeft het goed. Oude politiek is ook populistisch als het moet. En populistisch zijn moet best wel vaak. Want al die foute, onpopulaire beslissingen die het volk benadelen, moeten weer worden goedgemaakt met ‘lekkers’.
Populisme in dit optiek houdt in: zo min mogelijk doen en veel beloven. Het volk koest houden met wat zoethoudertjes: een goede baan als ambtenaar, een perceel, een lage rente op de hypotheek, een vrije dokterskaart (gratis ziektekostenverzekering) terwijl de persoon in kwestie gewoon een particuliere ziektekostenverzekeraar kan betalen.
Oude Politiek = Buitenstaanders tegenwerken, eigen mensen eerst
Oude politiek. Dat is niet of tenminste zo min mogelijk samenwerken met je politieke tegenstander, ook al is het issue nog zo belangrijk. Oude Politiek is zoveel mogelijk je politieke tegenstander tegenwerken en niets gunnen. Oude Politiek betekent ook patronage binnen de partij. Zij die gewerkt hebben voor de partij, worden ‘geregeld’ door de partijtop. Krijgen ergens een nietszeggende baan of een topbaan die ver boven hun niveau is, met een duizelingwekkend salaris toegeschoven. Ga zelf maar na hoezeer deze regering volgens deze analogie Oude Politiek bedrijft.
Voor loyale partijwerkers – loyalisten – wordt een oog dichtgeknepen wanneer zij een overtreding begaan. Oude Politiek is ook: geen ontwikkelingsvisie hebben voor Suriname. Oude Politiek betekent ook dat je met de partijleider kunt bellen als je neef opgesloten zit voor drugshandel, roof, of wat dan ook. Voor je het weet staat die lieve neef, de zoon van je zus, weer buiten. Oude Politiek regelt dat.
Oude politiek is ook etnische politiekvoering. Langs etnische scheidslijnen wordt politiek bedreven. Van enige ideologie is nauwelijks sprake. Want oude politiek betekent ook: eten van alle walletjes waar je kunt eten.
Buitenlandpolitiek
Suriname haalt banden aan het met het buitenland, maar welke kant het precies opgaat weet de Oude Politiek zelf niet. Suriname is lid van de Caribische handelsunie, Caricom, Unie van Zuidamerikaanse staten, Unasur, de Organisatie van Amerikaanse Staten, OAS, de beweging van niet gebonden landen, NAM, geassocieerd lid van de Alba – het Venezolaans politiek integratie initiatief – en is druk bezig toe te treden wil als volledig lid. Ons land wil ook lid worden van PetroCaribe, het energie integratie initiatief van Venezuela.
Vooral de bilaterale betrekkingen met grotere, meer welvarende en politiek meer invloedrijke landen hebben veel weg van de Oude Politiek van handje ophouden. De eerste duizend van de 18.000 volkswoningen die Bouterse beloofde te bouwen tijdens deze regeerperiode, worden niet opgezet door een Surinaamse, maar een Chinese aannemer. Dalian, dat al jaren druk doende is de Surinaamse wegen met asfalt te verfraaiien, zal de bouw van de duizend woningen coördineren. Surinamers worden wel bij het bouwproject betrokken gelukkig. Dat wel. Maar geheel volgens de Oude Politieke methoden zal het onder auspicien van buitenlanders zijn. Chinezen dit keer.
Het argument dat gebruikt wordt om de keuze op Dalian te rechtvaardigen is dat voor de bouw van dit aantal woningen er te weinig Surinaamse arbeiders zijn en vooral: te weinig bouwmaterieel beschikbaar in Suriname. Dat kan zijn, maar waarom laat je de boel coördineren door een buitenlander, terwijl je nog zo hebt gezegd te gaan voor zelfstandigheid en eigen kunnen? Wat het tekort aan materieel betreft: sinds wanneer worden huizen uitsluitend met Surinaamse producten gebouwd? Natuurlijk niet. Het grootste deel van het bouwmateriaal, op de stenen en cement na en houten latten, wordt geimporteerd.
Het gaat erom dat in de bilaterale betrekkingen met het grote machtige China, het China is dat bepaalt. Wil je zoveel bouwmateriaal uit ons land afnemen? Dat kan je kopen uiteraard, maar waarom ons niet de leiding geven over het project? De stoere taal van Bouterse legt het af tegen de keiharde realiteit in deze globaliserende wereld, waar supermachten als China het voor het zeggen hebben. En dus werd ongegeneerd deze deal aangegaan. Weg Nieuwe Politiek.
Computers en landbouwwerktuig
Net zoals de regering van Suriname onlangs zonder blikken of blozen welgeteld 40 computers uit China in ontvangst nam. Als symbool voor de warme betrekkingen tussen beide landen. En Suriname. Ja. Die kan sowieso 40 computers gebruiken of niet? Ook in het kader van de warme verstandhouding tussen Suriname en China kwamen vorige week 24 containers met Chinees landbouwmaterieel ter waarde van € 4 miljoen in de haven van Paramaribo aan. De goederen zullen onder de boeren worden gedistribueerd, zo werd gezegd.
Natuurlijk kunnen boeren in Suriname alle hulp gebruiken, maar moet het echt in deze vorm? Suriname heeft weinig te bepalen. Het is China dat schenkt en Suriname dat dankbaar moet zijn voor dat geschenk. Het stelt mij teleur als deze regering aan de ene kant zegt niet langer de hand te zullen ophouden voor Nederland, maar dat wel ongegeneerd blijft doen voor andere landen.
Mercedez Benz en familie als goedmakertje
Patronage gaat ook nog altijd onverminderd door. Amina Pardi, ambassadeur voor Suriname in Indonesie, kon haar geloofsbrieven als niet-residerend ambassadeur voor Suriname in Australie en de Filippijnen niet aanbieden omdat ze “ziek is”en “van de dokter niet mag reizen”en “in Nederland op vakantie is”. Amani Pardi, oud-waarnemend ambassadeur van Suriname in Nederland, is de partner van Paul Salam Somohardjo, een belangrijk politiek partner in het kabinet Bouterse. Somohardjo is voorzitter van de Pertjajah Luhur, dat weer leiding geeft aan de politieke combinatie Volksalliantie. Volksalliantie is op dit moment de belangrijkste politieke partner van Bouterse NDP/ Megacombinatie.
Pardi zal pas eind dit jaar haar geloofsbrieven aan de regering in respectievelijk Australie en de Filippijnen aanbieden. Dagblad Suriname gaf twee weken terug in een artikel aan dat Pardi zich “niet gelukkig voelt in Indonesie”. Om het haar meer naar de zin te maken besloot het ministerie van Buitenlandse Zaken Pardi een Mercedes Benz als dienstauto te schenken in plaats van een Toyota Camry. Naar verluidt zou deze nu als boodschappenauto worden gebruikt. Verder worden Pardi’s zus en diens echtgenoot als personeel aan de ambassade in Jakarta toegevoegd. Ook 2 andere, niet-familieleden, zijn aan de staf van ambassadeur Pardi toegevoegd. Natuurlijk moeten diplomaten het goed hebben, ,maar waarom uitgerekend bij Amina Pardi, de vrouw van Paul Somohardjo deze maatregelen te moeten nemen, terwijl er al jaren een ambassade van Suriname in Indonesie is? Zoiets laat mij de wenkbrauwen fronsen.
‘Goedkope’ huizen
Een populistische zet is het voor SRD 5000, omgerekend € 1200,- verkopen van 50 volks huurwoningen aan de bewoners van La Paix te Commewijne. De aankondiging kwam eind vorige maand. NDP-toppers Steven Relyveld, in het dagelijks leven directeur bij het ministerie van Arbeid, Technologische Ontwikkeling en Mileu en Edwin Heuvel, deelden het blijde nieuws mee aan de bewoners.
Volgens berichtgevingen in lokale media zouden de bewoners al jaren geleden bij hen (de NDP) hebben aangeklopt voor hulp vanwege de slechte staat waarin de woningen verkeren. En dit zou weer de schuld zijn van een Venetiaan regering. Althans, zo werd het nieuws in de media gebracht op 23 juli.
Vanwege de miserable staat van de woningen hebben bewoners nooit huur aan stichting Volkshuisvesting betaald. In dezelfde berichten stond dat de rechter hen via gewonnen rechtszaken in hun gelijk had gesteld: de staat moest eerst de woningen opknappen, voordat huur moest worden betaald.
Het bericht over de gewonnen rechtszaken kan kloppen, maar dat de woningen onder de regering Venetiaan zouden zijn gebouwd en opgeleverd, klopt zeker niet. De nooit afgebouwde woningen zijn in 1996 door de NDP-regering onder leiding van toenmalig president Jules Wijdenbosch in niet afgebouwde staat opgeleverd aan de bewoners. Ze zijn gebouwd door een bedrijf genaamd NV NUB dat via een onderhandse gunning de opdracht kreeg . Behalve de bouw van de woningen te La Paix, kreeg NV NUB ook woningen in de Van Pettenpolder in het district Nickerie als opdracht om te bouwen. Dit alles voor een bedrag van bij elkaar SRD 1, 75 miljoen. Dat vertegenwoordigt nu een waarde van € 420.000, maar toen minstens € 600.000,-.
In augustus 2005 zijn over deze nooit voltooide volkswoningen in het parlement vragen gesteld door NPS parlementariërs Carmelita Ferreira en Ruth Wijdenbosch.
Dat ze nu voor € 1200 worden verkocht aan de bewoners, die overigens een veelvoud van dit bedrag zullen moeten spenderen om de woningen op te knappen, is slechts een populistisch goedmakertje en vooral een manier om de kritiek op de tot nu toe niet waargemaakte beloften over grootschalige woningbouw te verstommen.
Het leek zo mooi toen Desi Bouterse beloofde ‘Weg met de oude politiek’. Er zou een nieuwe politieke wind waaien. Geconstateerd moet worden dat er niets nieuws aan is. Behalve dat de betrekkingen met de regering van Nederland zijn verslechterd. Dat is wel nieuw, maar was te verwachten. En ja. Het klopt dat de verslechterde relatie niet enkel Suriname valt te verwijten. Maar voor de rest? Een en al Oude Politiek wat de klok slaat.
Foto chineze arbeiders – Horacio Stjeward
