Ooit de vuilste stad op aarde, en onlangs uitgeroepen tot de stad waar de kwaliteit van de lucht het meest verbeterd is. Hoe kan dat?
Sinds de straten zijn geasfalteerd in Valle de Chalco, één van de armste buitenwijken van Mexico-Stad, zijn tenminste de stofwolken opgetrokken, vertelt Valeria Silverio Córdoba. “En er rijden normale stadsbussen tegenwoordig. Toen ik twintig jaar geleden naar de stad kwam, waren het oude walmende voertuigen, die traag als een pad vooruit kropen.”
Makesicko City
Mexico-Stad haalt opgelucht adem. Begin jaren ’90 gaf de VN haar het etiket ‘vuilste plek op aarde’. Schrijver Carlos Fuentes doopte zijn woonplaats Makesicko City. Maar das war einmal: onlangs won burgervader Miguel Angel Mancera de prijs voor de grootste verbetering van de luchtkwaliteit, voor tientallen andere wereldsteden.
“Ja, het ís beter dan vroeger”, erkent dertiger Valeria, moeder van drie kinderen. Vanuit haar huisje ziet ze tegenwoordig vaker de majestueuze vulkanen Iztaccihuatl en de Popocatépetl uit de smog opduiken. “Toen we vanuit Puebla arriveerden, kreeg mijn jongste dochter last van haar huid. Eén van mijn zoons had constant rode ogen. Maar terug naar het platteland is geen optie geweest: daar is geen werk.”
Leenfietsenplan
De kom tussen vulkanen waarin de stad ligt, mag allesbehalve schoon zijn, cijfers bevestigen de forse stappen vooruit. Sinds fabrieken zijn verbannen, schone benzine is geïntroduceerd en een leenfietsenplan Mexicanen tot de tweewieler verleidt, zijn de concentraties lood, stikstof- en zwaveloxide razendsnel gedaald.
Humbert Bravo, één van de meest ervaren atmosferologen in de stad, reageert toch brommerig op de prijs. “Ik zie geen reden om de vlag uit te hangen. De ozonvervuiling ligt nog steeds honderden uren per jaar boven internationale normen. Net als fijnstofgehaltes. Dat is niet iets dat mij vrolijk stemt.”
Beeld: Flickr/AriMoore
