Tijdens onze Maand van de Kleding, waarin we onderzoeken hoever de kledingindustrie is met verduurzaming, steekt OneWorld ook de hand in eigen kledingkast. We vragen collega's voor één keer hun kastdeuren te openen voor een kritische check.
Deel 1: de garderobe van Eva Huson (26), redacteur OneWorld Crisis.
De kledingkast van Eva na de voorjaarsdetox waarbij vier zakken kleding werden verwijderd.
Totaal aantal kledingstukken:
(incl. schoenen en ondergoed) 168
Gegarandeerd duurzaam?
"Ik heb geen Nudie-jeans, Kuyichi-kleding of door mijn oma gebreide sjaal. Maar de jas die ik van een vriendin heb gekregen, die hem weer tweedehands had gekocht in Parijs, mag je ondertussen wel duurzaam noemen."
Behalve die sjaal nog meer tweedehands, of wel vintage, kleding?
"Jazeker, onder andere uit Hongarije, waar ik een tijdje heb gewoond."
Minimum: niet duurzaam, wel hip
Guilty pleasure:
"Kleding van Minimum, een jong Deens merk. Hoewel de Denen (volgens mij) best vooruitstrevend zijn, vind ik op de Minimum-website niets over duurzaamheid.
Ook: ik heb nog steeds te veel van fast fashion-ketens: H&M-kleren, deels van vroeger, deels uit recentere collecties."
Opvallend: "Ik turf 22 T-shirts. En dat terwijl ik onlangs vier vuilniszakken met kleding weggedaan heb in een kledingbak."
Oordeel kledingkastcheck: Eva staat aan het begin van een veelbelovende duurzame modecarrière.
Oordeel: Eva, wiens kledingstijl het beste is te omschrijven als clean Parisienne met een vleugje eighties-vintage, begint haar collectie langzaam wat bewuster samen te stellen. Haar fast fashion-aankopen beschouwen we als een jeugdzonde. Kudo's voor Eva dat ze haar (vier zakken!) afdankertjes niet bij het vuilnis heeft gedaan. Want textiel, hoe oud, gescheurd of afgedragen ook, wordt op allerlei manieren hergebruikt als je 't in de kledingbak gooit.
