Latijns-Amerikaanse huurlingen slikken bittere pil na Irak

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
TP
Logo Triple Canopy
Beeld: ChelseaPiers

Peruanen, Chilenen, Colombianen, Salvadorianen en Honduaren, met honderden tegelijk vertrekken ze naar het Midden-Oosten om voor de VS als ‘conflict-arbeider’ aan de slag te gaan. In totaal zijn het er ruim 1200, meestal voormalig politieagenten, soldaten of paramilitairen die vaak hun ervaring hebben opgedaan met het bestrijden van linkse rebellen. Hoewel deze huurlingen niet -zoals collega’s uit Amerika en Groot-Brittannië bij Blackwater USA- een loon krijgen van meer dan 500 dollar per week, blijkt het salaris toch het belangrijkste lokmiddel.

Droombaan
Een doorsnee Peruaanse werknemer bij Triple Canopy verdient rond de 1000 dollar per maand, waarvan 900 dollar rechtstreeks wordt overgeschreven naar zijn bankrekening. De resterende 100 dollar kan in Irak naar eigen goeddunken worden uitgegeven. Alles wordt door het bedrijf betaald; onderdak, voedsel en reizen. Veel van de rekruten zien hun werk dan ook als van droombaan. Het werk bestaat voor een groot deel uit het bemannen van checkpoints en torens en het incidenteel optreden als politieagent. Veel van de huurlingen hoeven tijdens hun verblijf niet eens hun geweer te gebruiken. Hoewel een paar dozijn ‘conflict-arbeiders’ gewond zijn geraakt door bijvoorbeeld rondvliegende granaatscherven, zijn er nog vooralsnog geen doden te betreuren geweest.

huurlingen TC Foto EDH
Latijns-Amerikaanse huurlingen voor
Triple Canopy. Foto: EDH

Bittere Pil
Bij thuiskomst slikken de gewonde huurlingen een bittere pil. Waar een gewonde soldaat in de VS royaal behandeld zou worden door allerlei instellingen, mag zijn collega in Zuid-Amerika van geluk spreken als hij ook maar iets van geld of zorg krijgt. Gregorio Calixto, een 27 jarige voormalig sergeant in het Peruaanse leger, kan dit alleen maar beamen. "We renden om dekking te zoeken, toen een mortier insloeg. Er was een enorme explosie en ik begon te schreeuwen. Ik keek naar mijn been en zag bloed. Ik kon zelfs het bot zien," vertelt Calixto aan de Los Angeles Times. Na een maand in Amerikaanse en Britse ziekenhuizen gespendeerd te hebben mocht hij dan eindelijk naar huis. Blijvende oorbeschadiging en een flink trauma heeft hij aan het voorval overgehouden.

Frustrerend
Calixto beschrijft hoe frustrerend het voor hem is om elke nacht goedkope, slecht werkende pillen te slikken die hem moeten behoeden voor nachtmerries. En hoe  moeilijk het voor hem is om elke dag met Triple Canopy te bellen om geld te declareren voor zijn ziekenhuiskosten, om vervolgens afgewimpeld te worden door mensen die geen Spaans spreken. Soms wordt de telefoon niet eens opgenomen. Hoewel hij toch een verzekering van 492 dollar per maand van Triple Canopy krijgt, vreest Calixto dat dit niet lang meer gaat duren en bovendien vindt hij het niet genoeg. Met schrik kijkt hij dan ook naar de groepjes verminkten die op de straten van zijn stad leven, stilletjes biddend om niet zo te eindigen.

blackwater
Security in Irak. Foto: CC

Toetje
Desondanks heeft Calixto geen spijt van zijn keuze om voor Triple Canopy te werken. Hij heeft nu genoeg geld om een nieuw, rammelig huis te kopen. Ook Norman Solano, een 46 jarige Peruaan en ex-Maoïstenguerriliabestrijder heeft vooral goede herinneringen aan zijn verblijf in Irak. Met weemoed denkt hij terug aan al het goede voedsel dat hij in de woestijn heeft verorberd. "Ik wou dat ik terug kon, we hadden zalm, vlees, rijst en dat elke dag weer! En een toetje!," vertrouwt hij al watertandend toe aan de verslaggever van de Los Angeles Times. "Sommige van mijn collega’s zijn zelfs dik geworden. We moesten fitnessen om gewicht te verliezen." Helaas voor Solano bleek dat zijn luizenleventje bij terugkomst in Peru voorbij te zijn. Hij heeft moeite met het vinden van goed werk, mag niet meer terug naar Triple Canopy vanwege een in Irak ontwikkelde kortademigheid en heeft al twee maanden geen loon ontvangen voor zijn baantje als pompbewaker. "Ik zou liever in een oorlog doodgaan dan een hongersdood sterven in eigen land," zegt Solano.

Triple Canopy heeft in een reactie aan de Los Angeles Times gezegd dat er wat vertragingen zijn met hun verzekeringssysteem. Tevens laat het bedrijf weten bezig te zijn dit systeem te verbeteren om zodoende bureaucratische labyrinten de wereld uit te helpen. Triple Canopy wil niet reageren op individuele gevallen.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons