"Op één dag zal de klimaatverandering niet opgelost worden, maar het kan wel een keerpunt zijn. Als de deelnemers tenminste opnieuw politieke wil tonen om te handelen", meent Timothy Gore, een leider van de GROW-campagne bij Oxfam International.
De top is bedoeld als een platform voor nieuwe verbintenissen voor klimaatactie, maar volgens Gore bestaat er een terechte vrees dat de beloftes in New York weinig zullen bijdragen. "De focus ligt op vrijwillige initiatieven, eerder dan onderhandelde oplossingen. Er zijn dus geen garanties dat de verklaringen op deze top gespierd genoeg zullen zijn."
Belediging
Dipti Bhatnagar van Friends of the Earth International is somber gestemd. "Op 23 september zullen we zien hoe wereldleiders er opnieuw niet in slagen om te doen wat nodig is om gevaarlijke opwarming van de aarde af te wenden. De verwachte 'beloftes' van regeringen en bedrijven op de klimaatconferentie zullen geenszins volstaan."
"Het idee dat leiders op vrijwillige basis, niet-bindende engagementen aangaan is op zich al een belediging voor de honderdduizenden mensen die jaarlijks sterven als gevolg van de klimaatverandering", vindt Bhatnagar.
"We hebben rechtvaardige, ambitieuze en bindende reductiedoelstellingen van de geïndustrialiseerde landen nodig. Maar het enige wat we op deze klimaattop te zien zullen krijgen, is een parade van wereldleiders die zichzelf van hun beste kant willen tonen", hekelt ze.
Klimaatmanifestatie
Op 21 september, dus twee dagen voor de conferentie, zullen honderdduizenden in New York en andere steden wereldwijd manifesteren tegen de klimaatverandering. "We zullen met de grootste klimaatbetoging ooit een luide en duidelijke boodschap geven aan de wereldleiders dat ze nu actie moeten ondernemen", verklaart Martin Kaiser, die voor Greenpeace de internationale klimaatonderhandelingen volgt.
Hij vindt dat de genodigden met concrete engagementen naar de top moeten afreizen. Bedrijven kunnen strakke deadlines aankondigen tegen wanneer ze volledig op hernieuwbare energie zullen draaien. En regeringen moeten beloven om fossiele brandstoffen uit te faseren tegen 2050, en concrete tussenstappen om dat doel te bereiken bekendmaken.
"We verwachten ook van regeringen dat ze nieuw en extra geld toezeggen voor het klimaatfonds", besluit Kaiser.
Sinds 2011 bestaat er een klimaatfonds, dat volgens de VN tot 2020 jaarlijks ongeveer 100 miljard dollar van de rijke landen moet inzamelen, waarmee ontwikkelingslanden zich kunnen wapenen tegen de gevolgen van de klimaatverandering. Maar er werd tot op vandaag nog geen geld gestort in het fonds.
Gore van Oxfam International vindt dat er ook nood is aan meer transparantie om te controleren of de aankondigingen wel in lijn liggen van de meest recente klimaatwetenschappelijke bevindingen en de belangen verdedigen van wie het meest kwetsbaar is voor de gevolgen van de klimaatverandering.
"Zijn ze bijvoorbeeld consistent met een snelle transitie van fossiele brandstoffen naar hernieuwbare energie, en verzekeren ze betere energietoegang voor de mensen die dat nodig hebben? Of geven ze slechts een groene schijn aan business as usual?", vraagt Gore zich af.
Chinees debuut
Li Shuo, die voor Greenpeace China het beleid volgt, merkt op dat deze top het debuut wordt van de nieuwe Chinese regering op het internationale klimaattoneel. China heeft aanzienlijke vooruitgang geboekt om het steenkoolverbruik in eigen land aan banden te leggen. De Chinese regering zou deze kans moeten grijpen om af te stappen van de huidige "na u"-mentaliteit die de VN-klimaatonderhandelingen heeft vergiftigd, vindt hij.
"Het zou fantastisch zijn mocht China, gesterkt door zijn binnenlandse verwezenlijkingen, het voortouw nemen bij een nieuw globaal klimaatverdrag – door aan te kondigen dat China zijn uitstoot lang voor 2030 laat pieken", besluit Li Shuo.
