Kies partij voor vluchtelingen. Juist nu!

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

In deze tijd van verharding, polarisatie en opkomende vreemdelingenhaat vraagt Stichting Vluchteling je medemenselijkheid mee te laten wegen als je op 15 maart kiest voor een nieuwe Tweede Kamer. Wij kiezen partij voor vluchtelingen. Jij ook? 

Niet voor niets werden na de Tweede Wereldoorlog afspraken gemaakt over de manier waarop we voortaan om zouden gaan met vluchtelingen. Voor de Tweede Wereldoorlog berekende Nederland ook een maximaal aantal vluchtelingen ‘dat ons land aankon’ – net als nu – en zochten we naarstig naar een plek voor een vluchtelingenkamp. Ook toen wilde niemand deze berooide mensen in de achtertuin. Nederland weigerde vluchtelingen binnen te laten. We weten hoe het afliep.

Daarop maakten we het Vluchtelingenverdrag, niet alleen om de vluchtelingen te beschermen, maar ook onszelf, tegen onvergeeflijke fouten. In het verdrag is vastgelegd dat mensen op de vlucht voor oorlog en geweld rècht hebben op een veilige plek en adequate opvang. Dat verdrag geldt voor ons allemaal, ook voor jou en voor mij. Dit verdrag garandeert ons dat we naar Duitsland mogen vluchten wanneer het hier misgaat, of naar België, of desnoods naar Kenia. Daarom moet dit verdrag ons heilig zijn. 

Vandaag is een historisch aantal mannen, vrouwen en kinderen op de vlucht: ruim 65 miljoen mensen. Wij willen hen niet opvangen, hier in Nederland. Frankrijk wil hen ook niet, net zo min als de Verenigde Staten. Maar Turkije zit ook niet te wachten op nòg meer vluchtelingen, nu dat land al 2,9 miljoen mensen opvangt. Kenia herbergt al jaren grote aantallen Soedanezen, Burundezen en Somaliërs. Oeganda telt, binnen een paar maanden tijd, meer dan 720,000 vluchtelingen uit Zuid-Soedan en heeft daarmee pardoes op hun grondgebied het derde grootste vluchtelingenkamp ter wereld. Waarmee ik vooral wil zeggen dat aan opvang in de regio echt een grens zit. 

Eigenlijk moet de discussie helemaal niet gaan over wat wíj aankunnen, daarmee gaan we immers met een grote boog om de ellende van de vluchtelingen heen. De discussie moet erover gaan hoe we de vluchtelingen een veilige, menswaardige opvang kunnen bieden. Hier, of waar dan ook. Ook de opvang in de regio schiet zwaar te kort, hetgeen best begrijpelijk is als je de aantallen tot je door laat dringen. En daarmee ontstaat dan direct weer een pushfactor voor vluchtelingen om uit die regio te vertrekken, naar het rijke westen. 

Goede opvang van vluchtelingen zou een grondrecht moeten zijn, voor alle wereldburgers. Voor hen uit Syrië, maar ook voor jou, en voor mij. De opvang in de regio moet fatsoenlijk zijn, net zoals wij niet kinderachtig moeten zijn met de opvang van vluchtelingen hier. De vraag of en hoeveel vluchtelingen we per jaar aankunnen is een tikje beschamend. Het gaat niet om de vraag hoeveel we aankunnen, veel namelijk. Het gaat om de vraag wat wij wìllen.

Een paar jaar geleden ontmoette ik een vader met zijn puberzoon in een vluchtelingenkamp in het noorden van Kenia. ‘We konden net zo goed dood zijn’, vertelde hij me verdrietig en verslagen. Voor hem was er geen werk, geen fatsoenlijk onderdak en voor zijn zoon geen toekomst, en dus geen leven. 

Elk kind, elke moeder, elke vader, elke man, elke vrouw heeft recht op leven en op een bestaan. Die jongen in Kenia net zo goed als uw kind! 

Mag ik je vragen daar aan te denken, als u op 15 maart naar de stembus gaat? Opdat we niet weer een historische fout maken, moeten we kiezen voor medemenselijkheid: voor de aller, aller kwetsbaarsten.

Bekijk het filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=YNS1FqVfRvM

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons