Helpen en geholpen worden in Boedapest

De 30-jarige Achmed Mustaffa komt uit de Syrische hoofdstad Damascus en is druk bezig om zijn nieuwe tent op te zetten op het plein voor het internationale treinstation. Deze heeft hij gekregen van Hongaarse vrijwilligers in Boedapest. Achmed heeft net als vele Syriërs al een heftige reis achter de rug. Vanuit Damascus heeft Achmed gelift en gelopen via Aleppo tot aan de Syrische grens. “Om vanaf de Syrische grens via Turkije naar Griekenland te gaan, moet je de smokkelaars betalen en ik betaalde omgerekend 1.000 Amerikaanse dollars. Het enige wat ik kreeg was zo’n rubber opblaasbootje waar we met velen op zaten.

Ik dacht dat ik het niet zou overleven, maar ik moest dit doen voor mijn familie.” Achmed reist alleen. Zijn vrouw, ouders en andere familieleden zitten nog in Damascus. “Het is veel te gevaarlijk voor mijn vrouw en oude ouders, ik moet eerst een veilige plek vinden, zodat zij later op een normale en veilige manier naar mij toe kunnen komen.” In Syrië had hij een goedbetaalde baan als leraar Engels, maar nu de oorlog zich zo snel uitbreidt, moest hij wel vluchten.

Hongaarse grens
Vanuit Griekenland heeft Achmed ruim twintig kilometer gelopen en is toen via taxi’s door gereisd naar Hongarije. Bij de Hongaarse grens kwam hij toevallig zijn broer met zijn gezin tegen. Zijn broer heeft zijn vrouw, twee kleine kinderen, een tienerdochter en tienerzoon mee. Zij zaten eerst in een opvangkamp in Jordanië, maar willen ook een nieuw leven beginnen. Via andere familieleden in Duitsland hebben zij gehoord dat het daar fijn is. “Iedereen in Syrië heeft het erover om naar Duitsland te gaan, het beloofde land.” Samen met zijn broer en zijn gezin reist Achmed verder tot aan Boedapest. Daar willen ze heel even bijkomen, vooral de kinderen en dan de trein nemen naar Duitsland. In Boedapest worden ze hartelijk verwelkomd. De kinderen mogen ‘nieuwe’ kleren en schoenen uitzoeken, ze krijgen te eten en zelfs gratis treinkaartjes!

Achmed en zijn broer besluiten om direct de eerstvolgende internationale trein te nemen. Maar op het treinstation is het ontzettend druk. Honderden mensen proberen ook de internationale trein te pakken. Even leek het alsof Achmed niet meer mee kon, maar na enkele uren wachten, stapten hij samen met zijn broer en zijn familie dan toch op de trein op weg naar Duitsland.

Vrijwilligers
Achmed en zijn familie hebben veel hulp gehad in Boedapest. De vrijwilligers komen uit alle hoeken van Europa. Allen vertellen hetzelfde verhaal: “Ik zag de ellende op tv en ik moest wat doen.” Een 56-jarige Deense man is in zijn auto gesprongen om vluchtelingen te rijden van Boedapest naar Duitsland. Hij heeft er al twee ritten op zitten. Een 67-jarige Poolse vrouw heeft tweedehands kleding gebracht en werkt al een week hard mee. Een Britse student is hier op vakantie, maar kon niet anders dan helpen. Verreweg de meeste vrijwilligers zijn de Hongaren zelf. Met grote kartonnen borden maken de Hongaren duidelijk dat zij, in tegenstelling tot hun regering, wel vluchtelingen willen helpen en dat ze hier wel welkom zijn.

Arabische vrijwilligers
Een andere bijzondere groep vrijwilligers zijn de internationale studenten uit het Midden-Oosten en de Golfstaten. Zij voelen zich, zoals ze dit zelf omschrijven, “extra verbonden” met deze vluchtelingen, omdat zij zelf uit landen komen waar het niet altijd even veilig is. “Het begon met een oproep op Facebook dat er Arabisch, Engels, Hongaars en Duits sprekende vrijwilligers werd gezocht om te vertalen voor de vluchtelingen”, legt de 28-jarige Mohamed uit Libië uit. Mohamed studeert voor zijn master International Management en is sinds zes maanden in Hongarije. Samen met een groep van negentien internationale studenten uit o.m. Egypte, Palestijnse gebieden, Saoedi-Arabië, Tunesië, Turkije, Qatar en Verenigde Arabische Emiraten helpt Mohamed tussen de colleges door. Het vertalen is in eerste instantie hun belangrijkste taak.

“We maken kleine briefjes voor de vluchtelingen met belangrijke zinnen als: ‘Ik heb een dokter nodig’ en alle benodigde informatie voor de internationale treinreis en vertalen dit in de vier belangrijkste talen, Arabisch, Engels, Hongaars en Duits, onder elkaar.” Hierbij richten zij zich voornamelijk op de Arabisch sprekende vluchtelingen, waarvan de grootste groep Syriërs zijn. Bij aankomst van een Syrische familie, een grote groep en/of het vertrekken van de internationale trein, worden de internationale studenten door de Hongaarse vrijwilligers opgeroepen om te komen assisteren. Dit kan soms midden in de nacht zijn, vroeg in de avond of overdag. Daarom werken ze in shifts van kleinere groepen. De 22-jarige Radwa komt uit Egypte en is bijna klaar met haar bachelor bedrijfskunde. Zij begrijpt heel goed waarom de vluchtelingen niet in Hongarije willen blijven; “Regelmatig komen arme Hongaarse mensen hier voor gratis eten en drinken dat eigenlijk voor de vluchtelingen is bedoeld, zegt dat al niet genoeg?”