 |
|
Godelieve van Heteren: |
Van Heteren komt van buiten het zogenoemde 'wereldje'. Als PvdA-Kamerlid hield ze zich vooral bezig met volksgezondheid en rampenbeleid. Ook was ze voorzitter van de vaste commissie voor Europese Zaken. In 2006 vertrok ze uit de Kamer en zette ze het projectbureau Europa Arena op, een platform voor informatie en debat over de toekomst van Europa. Toch kwam ze overal in aanraking met ontwikkelingssamenwerking, zegt ze. 'Bij volksgezondheid kijk je naar de coherentie met ontwikkelingssamenwerking. Rampenbeleid gaat ook over terreurbestrijding. En in Europa speelt voortdurend de discussie over coherentie van beleid, dezelfde discussie als in de ontwikkelingssector. Zo komen al die werelden bij elkaar.'
Godelieve van Heteren is op 1 april begonnen bij Cordaid. Ze zal zich zeker inzetten voor het verbeteren van de kennisinfrastructuur: 'Er lopen hier mensen rond met ontzettend veel kennis. Die kennis moet niet alleen in hun hoofden blijven zitten, daar moeten we veel vaker uit putten.' Hoe? Daar wil ze nog niets over kwijt. Vooruit, één voorbeeld dan: als er ergens een conflict ontstaat, zou Cordaid actief contact kunnen zoeken met de media. 'Vaak ontstaat vluchtige berichtgeving omdat een journalist even snel zo'n land in- en weer uitgevlogen wordt. Daar zouden wij een rol in kunnen spelen. En eigenlijk zouden we onze kennis structureel naar buiten moeten brengen.'
Verder hoopt ze dat Cordaid zich proactiever gaat opstellen op terreinen waarop ze de organisatie al sterk vindt: 'Microkrediet en kinderen in de stad bijvoorbeeld. Maar ook een heel nieuw terrein als het effect van de angst voor terreur op civiele initiatieven.'
Na jaren in politieke kringen vindt Van Heteren het wel prettig om 'alleen met de inhoud' bezig te zijn. 'In een politieke setting ben je altijd tactisch en strategisch bezig, je denkt voortdurend met je partner mee: zit hier iets achter? Ik heb zo lang in de beleidswereld verkeerd dat ik er nu iets minder ontzag voor heb.'
Bovendien kan Den Haag van civiele organisaties wel een steuntje in de rug gebruiken, vindt ze. 'Te makkelijk wordt op allerlei plaatsen geroepen dat het allemaal anders moet met ontwikkelingssamenwerking. Ik geloof niet dat marktwerking per definitie beter is. Natuurlijk verandert de wereld om ons heen, maar je moet niet het kind met het badwater weggooien. Het beleid verkeert echt in verwarring. Maatschappelijke organisaties moeten het initiatief niet te snel aan de politiek overlaten, daar heeft men een te korte agenda.' Daarom is het ook niet verkeerd voor een ontwikkelingsorganisatie om iemand binnen te halen met politieke ervaring: 'Ik weet hoe het daar werkt.'
