De worsteling van de nieuwe generatie idealisten

Documentairemaakster Corinne van Egeraat kijkt in de documentaire ‘Bridging the Gap’ door de ogen van de onervaren, ambitieuze, homoseksuele Daniël Knoop (26) die zijn eerste stappen zet in het ontwikkelingswerk. Het geeft een indringend beeld van ontwikkelingswerk vanuit een grote organisatie als de VN. Daniël werkt in Kameroen voor de FAO, de voedsel- en landbouworganisatie van de VN. De kijker ziet tegen welke problemen hij als beginnend ontwikkelingswerker aanloopt in een land vol bureaucratie en corruptie. Een bijkomend voordeel van Daniël is, volgens Van Egeraat, dat hij nog niet zulke diplomatieke uitspraken doet als iemand die al tien jaar in het vak zit.

Grote organisatie onder de loep
Volgens Van Egeraat was het de hoogste tijd om eens een grote organisatie te belichten. "Er is de afgelopen jaren al zoveel media-aandacht besteed aan kleine organisaties die noodhulp bieden," zegt ze. Maar zij vindt juist de grote organisaties ontzettend ondoorzichtig. "Wat doet zo iemand vanuit de VN nou precies? En bovendien heeft de FAO nooit eerder met een documentaire te maken gehad." De documentaire neemt de kijker mee in de reis van Knoop en geeft een openhartig beeld van zowel zijn persoonlijke dilemma’s als de politieke barrières die zijn wens om mensen in Kameroen te helpen, belemmeren. Als duidelijk wordt dat werk en privéleven niet altijd geheel gescheiden blijven, heeft dit in de documentaire een onverwachte plotwending tot gevolg.

Platform voor jonge idealisten
De aspiraties van Van Egeraat houden niet op bij Bridging

Corinne van Egeraat

the Gap. Er zijn uiteraard nog meer jonge gedreven mensen zoals Daniël. En misschien nog wel veel meer mensen die geïnteresseerd zijn in alles rondom ontwikkelingswerk. Daarom is er tijdens de productie van de documentaire een website opgezet om de discussie rondom dit thema gaande te houden. De site is een platform voor andere jonge idealisten die zich verbonden voelen met, of belangstelling hebben in ontwikkelingswerk. Bovendien kun je via blogs de belevenissen van andere jonge ontwikkelingswerkers volgen. Veel van de bloggers blijken tegen dezelfde soort problemen aan te lopen als Daniël.

"Veel jongeren vinden herkenning en begrip bij elkaar," vertelt de beheerder van de website, Rosemarie Kraanen. "Door de documentaire worden de problemen van Daniël uitvergroot. Maar op bijna iedere blog is wel een overeenkomst te vinden met iets wat Daniël heeft meegemaakt. De een krijgt te maken met corruptie, de ander raakt besmet met malaria." Kraanen denkt bovendien dat de impact van de documentaire door de blogs kan worden vergroot. "Het komt zo vaak voor dat een documentaire heel wat gevoelens en gedachten teweegbrengt, maar dat mensen daar verder niets mee kunnen doen. In dit geval krijgen belangstellenden dus een plek om verder te discussiëren over het thema," aldus de enthousiaste Kraanen.

Nieuwe generatie in OS?
Is er sprake van een nieuwe generatie in ontwikkelingssamenwerking? Dat is een van de hoofdvragen van Van Egeraat. Het viel Van Egeraat en Kraanen op dat jongeren een nieuw soort betrokkenheid toonden. Kraanen hoorde wel steeds geruchten dat jongeren minder betrokken zijn bij wereldproblematiek, maar volgens haar was niets minder waar. "Volgens mij zetten jongeren zich tegenwoordig op een andere manier in dan vroeger. Ze gaan bijvoorbeeld minder snel demonstreren, maar vertrekken eerder naar het buitenland om daar goed werk te verrichten," vertelt Kraanen. Zij is daarom van mening dat Daniël wel echt een voorbeeld van zijn generatie is. Reine

Jonge vrouw helpt weeskinderen

Rek(25), student Humanistiek, denkt dat het pragmatische misschien wel bij de jongere generatie hoort. "Ik heb het idee dat het vroeger meer hippieachtig en theoretisch was. Tegenwoordig werken wij jongeren niet meer vanuit kritiek, of vinden we niet dat we echt helpen door geld te doneren," zegt ze.

"Volgens mij is het wel in om na je studie een jaar weeskinderen te gaan helpen in het buitenland," zegt de 27-jarige Laura. De dames denken dat bij jongeren tegenwoordig een gevoel van nutteloosheid dreigt te bestaan "Ik denk wel dat onze generatie een soort schuldgevoel heeft dat gepaard gaat met het idee dat we echt iets voor anderen in de wereld moeten doen," stelt Jolien(27). "Maar met zes maanden helpen in het buitenland, los je ook niet veel op. Ik denk wel dat het zin heeft om via een project iets te doen."

Wie ‘vroeger’ naar het buitenland vertrok voor ontwikkelingswerk, behoorde echt tot de kern. Dat vinden drie jongens die net de documentaire hebben gezien. "Tegenwoordig kun je per telefoon en skype veel makkelijker contact houden met je vrienden en familie. Daarom hadden mensen die dit vroeger deden wel een andere mentaliteit nodig dan mensen die dit nu doen," vindt Joris (28). "Bovendien zijn wij door beelden van tv en internet ook een beter geïnformeerde generatie," zegt hij. "Wat het voor onze generatie ook makkelijker maakt om dit werk te doen, is dat er nu diverse studies worden gekoppeld aan ontwikkelingswerk," vindt Tom (28).

Geld of skills
De andere hoofdvraag rondom de documentaire luidt: Kun je een wereld

Job, student Ontwikkelings- economie

veranderen die niet de jouwe is? Op haar eigen vraag heeft de documentairemaakster zelf nog geen duidelijk antwoord. "Misschien is het juist een voordeel om als westerling te gaan. De diverse groepen, zoals de pygmeeën voelen zich misschien wel veiliger bij een blanke," zegt ze. Job is van mening dat het antwoord op de stelling positief is. "Ja, als je echt gedreven bent, is het mogelijk. Maar je moet ook werkelijk iets te bieden hebben aan de maatschappij daar, zoals geld of bepaalde skills. Met alleen goed bedoelingen red je het zeker niet."

Van Egeraat wist van tevoren dat het resultaat van Daniëls werk in Kameroen nog niet te zien zou zijn. "Waarschijnlijk is dat pas na twintig jaar zichtbaar." Kun je een wereld veranderen die niet de jouwe is? Daar zijn de meningen dus nog over verdeeld. Het was bijvoorbeeld bekend dat als je in Kameroen te chanteren bent, men dat daar zeker niet zal nalaten. Maar Van Egeraat had van tevoren nooit gedacht dat alleen al de homoseksualiteit van Daniël een probleem zou worden.