In 1979 wordt op een internationale klimaatconferentie in Genève voor het eerst gewaarschuwd voor de invloed van de mens op het klimaat op aarde. Het duurt dan nog tot 1992 voordat er internationaal bindende afspraken worden gemaakt over de uitstoot van broeikasgassen. Onder verantwoordelijkheid van de VN wordt dan in Rio de Janeiro het Klimaatverdrag gesloten. Doel van dit verdrag is om de concentratie broeikasgassen in de atmosfeer te stabiliseren, zodanig dat een gevaarlijke menselijke invloed op het klimaat wordt voorkomen. Halverwege de jaren negentig wordt echter duidelijk dat de uitstoot van broeikasgassen niet genoeg stabiliseert om de doelstelling te halen. Dit is de aanleiding voor het Kyoto-protocol.
Het Kyoto-protocol
Het Kyoto-protocol wordt in 1997 opgesteld in Japan, als aanvulling op het Klimaatverdrag. Het verplicht de industrielanden om de uitstoot van broeikasgassen tussen 2008 en 2012 te verminderen met gemiddeld 5% ten opzichte van het niveau in 
1990. De afspraken verschillen per land, omdat er rekening wordt gehouden met de economische ontwikkeling en met mogelijkheden tot compensatie (bijvoorbeeld door het planten van bossen). De VS weigeren het protocol te ratificeren, omdat de ontwikkelingslanden niet genoeg aan de afspraken zouden bijdragen en stappen uiteindelijk uit het protocol. Desondanks treedt het verdrag in 2005 officieel in werking.
European Climate Change Programme
In Europa geeft de Europese Commissie in 2001 opdracht tot de vorming van een European Climate Change Programme. Inmiddels zijn diverse voorstellen uit het programma geïmplementeerd. De beperking van de uitstoot van broeikasgassen is het primaire doel.
Stijging van de zeespiegel
Waarom zijn al die afspraken over de uitstoot van broeikasgas nu zo hard nodig? Doordat de temperatuur op aarde stijgt als gevolg van het broeikaseffect, zet het zeewater uit. Hierdoor en door het smelten van ijsmassa's stijgt de zeespiegel. Volgens het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) van de VN is de zeespiegel gemiddeld met 17 cm gestegen in de 20e eeuw. Aan het eind van deze eeuw wordt een gemiddelde stijging tussen 18 en 59 cm verwacht. Bangladesh zal met zijn lage ligging als een van de eerste landen ernstige hinder ondervinden van de stijging van de zeespiegel. Niet alleen zullen overstromingen miljoenen mensen dakloos maken, ook zal de daarmee gepaard gaande verzilting kostbare oogsten vernietigen. Over het algemeen wordt aangenomen dat met name de arme landen de dupe zullen worden van het broeikaseffect, dat grotendeels juist is veroorzaakt door de industrie in de westerse landen.
Droogte en overstromingen
Ook India behoort tot de slachtoffers. Hoewel het zelf niet veel broeikasgassen uitstoot, heeft het wel te lijden onder de klimaatveranderingen. Deze zullen met name in de toekomst zorgen voor perioden van ernstige droogte en overstromingen. De verwachting is dat droge gebieden steeds droger zullen worden en natte gebieden steeds natter. Dit zal naar verwachting grote effecten hebben op de volksgezondheid en op de voedselverdeling.
Massale ontbossing
Brazilië speelt een dubbelrol in de klimaatveranderigen. Enerzijds is het 's werelds grootste producent en afnemer van biobrandstof, anderzijds doet het land maar weinig aan de ontbossing van het Amazonegebied. Tussen augustus 2002 en augustus 2005 ging er bijna 70.000 km2 regenwoud verloren door onder andere illegale houtkap, de mijnindustrie, wegenaanleg en landbouw (met name de sojateelt). In 2005 werd het Amazonegebied getroffen door de ernstigste droogte in 40 jaar, waarschijnlijk veroorzaakt door de stijgende temperatuur van de noordelijke Atlantische Oceaan.
Economie gaat voor alles
China, dat bezig is m
et een inhaalrace tegen de VS om grootste producent van broeikasgassen ter wereld te worden, is beslist van plan om iets te doen tegen de uitstoot van broeikasgassen. Bijvoorbeeld door meer gebruik te maken van energiebronnen als wind, water en kernsplitsing. Maar de keuze van China is helder: armoedebestrijding en de ontwikkeling van de economie gaan voor alles. Volgens het communistische regime ligt de verantwoordelijkheid voor de klimaatveranderingen dan ook primair bij de westerse landen.
