Hoewel hij niet meer in het zicht staat, zijn er nog steeds mensen die hem blijven opzoeken en steunen. Wij vroegen ons af wie die mensen zijn, en waarom Mohammed zo’n indruk op hen heeft gemaakt. Want er is iets speciaals aan Mohammed, die net als Boeddha van prins tot zwerver werd.
[[{“fid”:”33273″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Folly Hemrica op de bank waar Mohammed vaak zat”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Folly Hemrica op de bank waar Mohammed vaak zat”},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]
Folly Hemrica op de bank waar Mohammed vaak zat
Folly Hemrica (57) – Straatpastoor
Kent Mohammed sinds november
“Ik begon in Leiden als straatpastoor, dus was het vanzelfsprekend dat ik ook eens op Mohammed afstapte om een praatje te maken. Dat is wat wij doen: dagelijks contact maken met mensen die rondzwerven in het stationsgebied. Veel daklozen komen in een sociaal isolement terecht, waardoor het voor hen heel belangrijk kan zijn dat er iemand naar hun verhaal luistert.
Mohammed is nuchter, intelligent en vol zelfspot. We hebben urenlange gesprekken gehad over alles wat het leven zin geeft en waar een mens mee kan worstelen. Hij vertelde me bijvoorbeeld over de vrijgevigheid van mensen: volgens hem zijn veel mensen van nature vrijgevig en aardig, maar vinden ze vaak geen manier om zichzelf te uiten. In hem vonden sommigen dat wel, aangezien een gift aan een dakloze overzichtelijk is. Een uiting van goedheid zonder dat het dichtbij hoeft te komen.
Hij vertelde me ook dat een conservatieve moslim hem had gevraagd of hij Nederland geen rotland vol ongelovigen vond. Mohammed lachte erom: al die ongelovigen hebben hem al die tijd wel in leven gehouden en goed voor hem gezorgd. Hij heeft juist veel respect voor niet-moslims, vanwege alle gesprekken en giften. Hij kreeg zelfs zoveel dat hij het schone ondergoed dat ik hem aanbood niet eens meer nodig had.”
[[{“fid”:”33274″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Dominic Marshall in de portiek waar Mohammed vaak sliep”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Dominic Marshall in de portiek waar Mohammed vaak sliep”},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]
Dominic Marshall in de portiek waar Mohammed vaak sliep
Dominic J. Marshall (25) – Professioneel muzikant
Kent Mohammed sinds september
“De eerste keer had ik eigenlijk niet echt contact met Mohammed, maar liet ik alleen wat fruit voor hem achter terwijl hij sliep. De keer daarop raakten we wel even aan de praat. Het eerste dat me aan hem opviel, was de zachtaardige en beleefde manier waarop hij sprak. Het was een verschil met andere daklozen die ik heb gekend. Al in ons eerste gesprek verbaasde hij me met de inzichten die hij me gaf. Hij ziet niemand als goed of slecht, maar ziet de handelingen van mensen als voorkomend uit de strijd om te overleven. Daarvoor zouden competitie, hebzucht en egoïstisch gedrag noodzakelijk zijn, hoe gruwelijk ook.
Zo had hij totaal geen wrok tegenover de politie, die hem keer op keer lastig viel en hem pestte door spullen die hij had gekregen weg te gooien. Ook over de Saoedische overheid, waarvoor hij op de vlucht is, had hij niets verkeerds te zeggen. Evenmin ziet hij de mensen die hem helpen ook niet als heiligen. Wat me ook intrigeerde was dat Mohammed geen angst leek te hebben om te sterven en volledig los staat van het wereldlijk bestaan. Alsof hij een persoonlijke relatie heeft met God.
Ik kwam geregeld bij hem terug, met mijn vriendin of alleen. Om te praten, hem eten te geven of om zijn spullen mee te nemen om ze te wassen. Vaak bracht ik ook boeken voor hem mee, aangezien ik wist dat hij graag las. Mohammed maakte indruk op ons. Bovendien vermoedde ik dat hij moslim was vanwege zijn Arabische uiterlijk, en dat zorgde ervoor dat ik het gevoel had me over hem te moeten ontfermen. Met de huidige stemming van islamofobie was ik bang dat mensen hem misschien negatief zouden benaderen.”
[[{“fid”:”33275″,”view_mode”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_halve_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Rien van Vliet op de plek waar Mohammed altijd stond”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Rien van Vliet op de plek waar Mohammed altijd stond”},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_halve_breedte media-element file-file-styles-artikel-halve-breedte”,”id”:”styles-4-0″}}]]
Rien van Vliet op de plek waar Mohammed altijd stond
Rien van Vliet (43) – Vrijwilliger voedselbank naast zijn werk
Kent Mohammed sinds november
“Als vrijwilliger voor de Leidse voedselbank ben ik op Mohammed afgestapt om hem te vertellen dat hij in aanmerking kwam voor onze hulp. Daarvoor bedankte hij vriendelijk, aangezien hij al meer dan genoeg te eten kreeg van voorbijgangers. Ik heb hem in de weken daarna in de gaten gehouden, en inderdaad: het viel me op dat hij een beter dieet had dan mensen die van de voedselbank afhankelijk zijn. Toch heb ik nog geregeld, wanneer ik een praatje kwam maken, zijn favoriete koffie voor hem meegebracht: cappuccino met twee suiker.
Ik vind dat ik mensen die het minder hebben moet helpen. De voedselbank is daar een praktische manier voor, waarmee ik bovendien een hoop mensen ontmoet die ik in het dagelijkse leven nooit zal ontmoeten. Zo ook de dakloze prins. Opvallend aan Mohammed was dat hij niet bedelde en niemand lastig viel, en dat laatste is iets waar Nederlanders toch veel belang aan hechten. Overigens ziet hij dat zelf anders: in zijn ogen val je mensen sowieso lastig door je in de openbare ruimte te bevinden. Ik heb veel boeiende gesprekken met hem gehad over religie. Mohammed kan maar niet begrijpen dat zwaar gereformeerden het leven als een straf zien, of dat moslims die zichzelf opblazen denken daarmee het martelaarschap te bereiken.
Nu Mohammed opgesloten zit probeer ik de procedures waarin hij is terechtgekomen te volgen en hem daarin van advies te voorzien, aangezien ik vanuit mijn vakgebied juridische kennis heb. Hoewel ik blij ben dat hij nu even binnen slaapt, vind ik dat de gemeente wel voor een enorm machtsmiddel hebben gekozen door hem op te sluiten. Er is te weinig rekening gehouden met zijn sociaal-culturele achtergrond. Het is duidelijk dat de gemeente ook niet zo goed weet wat ze met hem aanmoeten. Het is en blijft een mysterieuze prins.”
