‘Droog staan is een kwestie van mindset’

Toch dat shirtje bij de H&M kopen? En hoe maak je hippe pants van een versleten broek? Tijdens de Sta Droog! maand bloggen verschillende deelnemers over hun kledingdilemma's en bijhorende oplossingen. Deze keer: Zoé Daemen.

Laatst heb ik de inhoud van mijn kledingkast geteld. Ik heb het meteen grondig aangepakt, dus ook mijn wasmand ontkwam er niet aan. De uiteindelijke score? 150 KLEDINGSTUKKEN!! HONDERD-EN-VIJFTIG! En dan heb ik mijn sokken, panty’s, ondergoed, sjaals, sportkleding en pyjama’s nog niet eens meegerekend. Nog erger is dat ik de kleding in de halfvolle kast bij mijn ouders maar even ‘vergeten’ ben bij de telling.

Ik zie het vaak voorbij komen: “80 procent van de tijd, draag je 20 procent van je kledingkast”. Ik probeer zelf altijd zoveel mogelijk kleding van mijn kledingkast te dragen en hoop vooral dat ik boven die 20 procent zit. In weggooien daarentegen ben ik enorm slecht. Aan kleding zit voor mij vaak ook een herinnering vast. Weggooien voelt dan alsof ik de herinnering ook weg gooi. Zo gebeurt het dat elke keer als ik iets nieuws koop, de oudere kleding achterin mijn kast verdwijnt. Sporadisch wil er nog wel eens iets boven komen drijven uit de zee van kleding, maar meestal verdwijnen ze kopje onder.

Ongeveer een jaar geleden besefte ik dat ik niet meer blij was met die zee aan kleding. Dit werd nog eens extra duidelijk toen ik met de Water Battle van OneWorld begon. Dat er zoveel water verscholen zit in de kleding die je draagt, dat was nieuw voor me. Ik zette de knop om. Ik wilde gaan voor kwaliteit en items die ik seizoen na seizoen weer kon dragen. Letten op materialen en afwerkingen. Gaan voor de (soms) duurdere optie om zo te investeren voor de langere termijn. Stapje voor stapje mijn kledingkast verduurzamen en droger maken. Hiervoor keek ik veel naar vintage en verdiepte ik me daarnaast in de wereld van duurzame mode. Ik wilde merken kopen waar ik achter sta en op die manier stemmen met mijn portemonnee.

Nu een jaar later kijk ik al wat blijer naar mijn kledingkast. De hoeveelheid kleding die ik heb gekocht is een stuk minder, maar de kwaliteit ligt een stuk hoger. Ik voel me echt beter in de kleding waar ik even voor gespaard heb of uit de rekken van een vintage winkel heb gevist. Bij elke aankoop denk ik nu eerst letterlijk drie keer na:

1. Is het van goede kwaliteit?
Ik check altijd direct het label. Het liefst koop ik 100 procent stoffen, maar ook als de verhouding 50-50, 40-60 ben ik al heel blij. Ik probeer vooral voor natuurlijke stoffen te gaan als katoen, linnen, zijde, wol en viscose. Verder vermijd ik alle kleding met elastaan erin, omdat door deze kunstvezel de andere vezels direct niet meer gerecycled kunnen worden. Ook de afwerking van de naden en zomen vind ik belangrijk: zit het goed in elkaar, is er over afwerking nagedacht?

2.Ben ik het eens met de visie van de winkel of het merk als het gaat om duurzaamheid? 
Dit vergt soms wat meer research. Van vintage winkels word ik eigenlijk altijd wel blij. De ene winkel heeft natuurlijk meer dingen naar mijn smaak dan de andere en het blijft even zoeken naar iets in mijn maat. Maar als ik dan wat vind, ben ik er nog blijer mee. Met merken is een beetje research nodig. Je kan voor de meer gevestigde merken kijken hoe ze het doen op ‘Rank a Brand’, maar zelf kom ik vaak uit bij de kleinere merken, plaatselijke designers of merken die ik vind in winkels die zich richten op duurzame mode (zoals Geitenwollenwinkel en Nukuhiva).

3. Heb ik het wel echt nodig?
Ik kan nog zo verliefd zijn op een kledingstuk en het nog zo graag willen hebben, ik moet het wel ook echt dragen. Dus heb ik echt nog een zwart jurkje nodig, ga ik die nog jaren dragen en kan ik het wel goed combineren met andere kleding of schoenen?

Mijn relatie met kleding is veranderd: het is van wegwerpproduct  terug veranderd naar een gebruiksproduct voor lange termijn. Als je een jaar geleden mijn kamer binnen zou stappen zou je aan de hoopjes op de grond kunnen zien welke kleding per dag gedragen had. Nu hang ik ze netjes over de rand van mijn bed of gaan ze gelijk de wasmand in. Ik ben voorzichtiger met mijn kleding, betrap mezelf steeds vaker op strijken en was zorgvuldiger.

De knop is om, mijn mindset is veranderd. Ik heb ook niet de behoefte om terug te gaan naar meer of goedkoop. Door documentaires als ‘De Slag om de Klerewereld’ en ‘The True Cost’, schoolprojecten waarin ik bezig ben met de duurzame kant van mode en een stage bij W.Green, weet ik het zeker: ‘Ik ga niet meer voor fast fashion, ik ga voor duurzaam en droog!’ Waarschijnlijk plak ik er nog een paar droge maandjes achteraan.

[[{“fid”:”39443″,”view_mode”:”default”,”fields”:{“format”:”default”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”Neem een abonnement op OneWorld”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”Neem een abonnement op OneWorld”},”type”:”media”,”attributes”:{“alt”:”Neem een abonnement op OneWorld”,”title”:”Neem een abonnement op OneWorld”,”style”:”height:72px; width:581px”,”class”:”file-default media-element”}}]]