‘Een T-shirt van 3 euro, dat kan helemaal niet’

Ik was 12 jaar toen mijn moeder mij uit mijn zelfgemaakte jurk moest knippen. Tijdens mijn fotoshoot achter op onze woonboot, zo trots als een pauw. Ik ben altijd gek geweest op kleding. Het fascineerde mij hoe je een rol kunt aannemen door middel van de kleding die je kiest, hoe mensen een eerste indruk van je krijgen en je vervolgens ontvangen, waar je bij kunt horen en hoe je je onderscheidt.

Ik speelde hier zeker mee toen ik jong was, omdat ik en mijn familie veel verhuisden en ons in nieuwe kringen begaven. Mijn moeder was een echte held als het om tweedehands shoppen gaat, zij heeft me dan ook de kneepjes van het vak geleerd. We struinden langs tweedehands zaakjes en gingen vervolgens aan de slag met de aangeschafte items om die bijvoorbeeld door kleine ingreepjes met de naaimachine zo te maken dat ze ons goed pasten of om ze hier en daar een beetje op te pimpen . Zij liet mij zien dat er op vele manieren een top item kan ontstaan als je maar creatief naar het leert kijken.

Ik kan met zekerheid zeggen dat ik het erg jammer vind dat ik uiteindelijk puber moest worden. Ik lees het af aan de foto’s uit die tijd. Mijn houding en gevoel van ‘schijt wat anderen ervan vinden’ raakte ik op de middelbare school kwijt. Daar waren rages, was je populair als je het nieuwste van het nieuwste droeg en kreeg je een knap vriendje als je je kon kleden als een popster. Wie wil dat nou niet?! Die stoere jongen uit de vierde, maar nee daar kwam ik niet bepaald voor in aanmerking. En zo ben ik toch zeker een jaar met mijn zakgeld gaan shoppen bij winkelketens zoals de H&M, Zara, Primark en ga zo maar door. Want dat deed de rest van mijn klas ook en daar wilde ik graag bijhoren.

Toen ik eenmaal was geslaagd ben ik gaan studeren in de grote stad en op 18-jarige leeftijd het huis uitgegaan. Gelukkig begon ik weer een beetje mezelf te worden. Zo’n grote stad geeft toch meer ruimte om je te kunnen kleden zoals je zelf wilt, je valt minder op, maar ondanks dat lieten de lopende trends me niet koud. Trends leven namelijk overal om je heen: videoclips, films, billboard, magazines en ze beïnvloeden je onbewust dagelijks. Er is een verwachtingspatroon waar men zich aan vast klampt en je het gevoel geeft dat je daar aan moet voldoen en vervolgens dus aan mee moet doen.

Ik vroeg me af hoe het kon dat wij als jonge meiden zo gefocust zijn op die trends. En hoe kan het eigenlijk dat wij voor zo weinig geld zo’n ontzettend overvolle kledingkast hebben? Zeker toen ik mijn fascinatie tijdens mijn tweede opleiding (Mode Communicatie) mocht gaan bestuderen, ben ik steeds dieper door het onderwerp opgeslokt. De opleiding heeft mij laten inzien dat het maken van een simpel T-shirt, stof, garen, machines en voornamelijk tijd nodig heeft. En dat dus een T-shirt voor 3 euro helemaal niet kan.

Na het zien van de documentaire The True Cost en een stage bij Strawberry Earth ben ik ervan overtuigd geraakt dat duurzaamheid geen keuze meer zou moeten zijn, maar een noodzaak. Met mijn nieuwe persoonlijk motivatie om niet meer deel uit te willen maken van de fast fashion industrie ben ik nu een fanatiek creatief shopper. Ik koop zo min mogelijk nieuw en als ik het nieuw koop doe ik dit duurzaam. Waar veel mensen duurzaamheid zien als iets speciaals denk ik dat we geen genoegen meer zouden moeten nemen met mindere kwaliteit.

De norm moet hierin een omslag maken en als dit niet vanuit de grote partijen wordt gemotiveerd, dan moet ik maar bij mijzelf beginnen en tenminste het goede voorbeeld proberen te geven. Mijn grootste kledingbron zijn de tweedehands winkels zoals Het Kaufhaus, Episode maar ook zeker de lokale tweedehands zaakjes bij mij in de buurt, daarnaast nog de enorme kledingruils die georganiseerd worden door heel het land. Net als vroeger met mijn moeder zie ik het als een walhalla aan mogelijkheden.

Voor een paar tientjes koop je een tweedehands naaimachine en na het kijken van wat tutorials of het volgen van een basiscursus ‘hoe werkt een naaimachine’ kun je zelf die broek die iets te langs is inkorten, maak je van een lang shirt een croptop en die oma-rok tover je om tot een sexy kort rokje. Wil ik iets nieuws zijn er talloze opties het ene na het andere prachtige initiatief schiet uit de grond, en ze zijn steeds beter vindbaar. Wat je maar wil: een speeltuin zonder verwachtingen, alleen maar een avontuur aan mogelijkheden.