Londen. 06 november 2014
Dag 1.
08.47 uur
Samen met zeven anderen zit ik in een kamer zonder ramen. Een groot beeldscherm staat voor onze neus. Hier gaat het gebeuren. De ebola training. Een vriendelijke dame van Save the Children belooft dat onze hoofden aan het einde van de dag zullen exploderen.
08.59 uur
We beginnen met een vraag. Hoe voel je je bij het idee om naar Liberia te gaan? Ik antwoord: “Okee”.
09.14 uur
De informatiestroom komt op gang. Twee en een half miljoen kinderen leven in de ebola regio’s met alle gevolgen van dien. Stigma, stress, isolatie, overleden ouders, dichte scholen.
Cijfers over de betrokken landen, geld, doden, wezen, verplegers.
09.30 uur
Het brandalarm gaat af. Ik schrik.
10.36 uur
Ebola Zaire is de variant die voor dood en verderf in Liberia zorgt. Het verraderlijke van ebola is dat de eerste symptomen op die van malaria lijken. Pas als de eerste specifieke ebola kenmerken zich openbaren kan er getest worden. Eerder niet. Dan zijn de tests te onbetrouwbaar.
11.21 uur
Prognose dat pas in januari een vaccin gevonden is.
11.25 uur
Voorzorgsmaatregelen. Geen bushmeat eten. Geen fysiek contact maken. Geen omhelzingen, niet handenschudden, niet zoenen, geen sex.
11.59 uur
Rachel vertelt over haar ervaringen in het veld. Het is er heet, klam en het regent veel. Je kan beter maar goede schoenen met profiel dragen. Je wilt niet uitglijden.
12.18 uur
Dan komt Graham. Veiligheids officer. Hij zegt dat ebola over mensen gaat. Over hoe wij ons aanpassen. Dat ze grapjes maken over hoe je je voelt. 37,2 of 36,4. Je lichaamstemperatuur vertelt ons wie je bent.
12.24 uur
Ook zegt Graham dat het leven door gaat. Wat wij op TV zien is gekleurd. Je ziet alleen het ergste. Mensen hebben heus seks in Liberia. We lachen even.
12.45 uur
In de pauze belt RTV Noord-Holland voor een interview. Ze vragen wat me bezielt om mijn vrouw en kinderen achter te laten. Ik probeer uit te leggen dat we niet zo bang hoeven te zijn.
13.33 uur
We bekijken een filmpje over een ambulance broeder. Het gaat over angst, isolatie en eenzaamheid. Het maakt indruk op ons allemaal. Jane is psycholoog en legt uit dat meevoelen, geduld hebben en kalm blijven helpt.
14.11 uur
Ik ben het niet gewend om zolang stil te zitten.
Mijn ogen worden zwaar. Alles wat vertelt wordt is belangrijk. Maak contact met mensen die steun nodig hebben… ebola…luister naar ze…. ebola… observeer… ebola…
Nog vragen?
14.14 uur
Ik moet een cirkel tekenen. Schrijf in het midden het woord chocola.
Noem acht woorden die in je op komen. Iedereen heeft zijn eigen perceptie.
[[{“fid”:”31596″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”ebola”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”ebola”},”type”:”media”,”link_text”:null,”attributes”:{“class”:”styles file-styles artikel_volle_breedte media-element file-file-styles-artikel-volle-breedte”,”id”:”styles-6-0″}}]]
14.21 uur
Het is niet makkelijk. We zijn samen. We geven om je. We zijn er voor jou. At your service.
14.50 uur
Wat geeft mij stress en wat kan je er aan doen om het te verminderen? Groene thee. Slapen. Koken. Groenten. Lachen.
15.30 uur
Safety en security.
De Engelse termen doen me duizelen. Emergency, key contact, communication tree, proof of life, incident reporting, road and travel, safety procedures, procedures… ebola… ebola…
15.53 uur
Mijn benen slapen. Verzitten helpt niet meer.
15.56 uur
Nog vragen?
16.00 uur
Fondsen werven, donoren rondleiden, crisis, getuigenissen, mensen een stem geven, advocate, motiveer.
ebola… ebola…
16.41 uur
Outbreak, virus, wilde dieren, vleermuizen, besmetting, vocht, zweet, sperma, moedermelk, lijken, begrafenissen.
ebola… ebola…
Hoofdpijn, koorts, zere keel, benauwd zijn, overgeven, uitslag, diaree, bloeden, buikpijn.
ebola… ebola…
Hoesten, niezen, contact, slijm, bloed, kots, urine, poep, ogen, neus, mond. Bloeden.
ebola… ebola.
17.17 uur
Nog vragen?
Foto’s: Chris de Bode
