Achtergrond

Ontwikkelingswerk is… een nieuwe cultuur ontdekken!

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Vrijdag zes april was het dan eindelijk zover, we vertrokken naar Malawi! Ik was nog net niet aan het stuiteren van de adrenaline en van de spanning. Op weg naar het station kwam het pas echt binnen, de volgende dag zou ik bijna aan de andere kant van de wereld zitten en als ik nu iets vergeten was dan kon ik het met geen mogelijkheid meer krijgen. Dit veroorzaakte lichte paniek maar nadat mijn moeder me ervan verzekerd had dat ik toch echt de belangrijkste dingen mee had genomen daalde de stress wat, maar de adrenaline bleef. We vertrokken met z’n allen met de trein, waar het natuurlijk meteen al mis ging. We zaten binnen twee minuten verspreid over drie wagons omdat er iets minder plaats was in de trein dan we verwacht hadden… Nu was het op zich nog niet zo’n groot probleem geweest als alleen wij ergens plaats moesten vinden maar onze elf koffers van twintig kilo moesten ook ergens en dat leverde toch een beetje een probleem op.

Een aantal boze blikken en zakken snoep later kwamen we aan op Schiphol waar onze begeleiders ons al stonden op te wachten. Eenmaal op het vliegtuig was de rust toch redelijk wedergekeerd, iedereen deed zijn uiterste best om wat te slapen en als dat niet lukte, wat toch vaak het geval was, dan werd er een filmpje gekeken of wat gelezen. Al met al een rustig vluchtje dus. We moesten in Kenia overstappen om vervolgens door te vliegen naar Lilongwe, de hoofdstad van Malawi, waar we op zeven april aankwamen. Je zou denken, even uitrusten de rest van de dag? Niets daarvan, gewoon hup ’s middags een stadstour. Dit was het eerste indrukwekkende moment van de reis. We waren duidelijk een van de weinige blanken in de hele stad dus we hadden erg veel bekijks. Niet alleen van alle marktkooplui, maar ook het leger heeft een tijdje naast ons gelopen omdat, zo heb ik me laten vertellen, ze even alles wilden checken omdat een groep blanken vaak zakkenrollers en ander gespuis aantrekt. We hebben nog een heel eind door een sloppenwijk gelopen waar armoede duidelijk zijn sporen na gelaten. Verder was het die dag vooral wennen aan de hitte en aan de andere cultuur.

Zondag 8 april was extra speciaal voor mij: ik was namelijk jarig. Dat is weer eens wat anders dan je verjaardag thuis vieren met vrienden en familie. Een groot deel van de dag hebben we besteed aan het rijden van Lilongwe naar Zomba, een plaatsje in het zuiden van Malawi. Het busje was net een tikkeltje anders dan een gemiddeld busje in Nederland. Met een beetje geluk raakte je knieën net niet de ijzeren stang van het bankje voor je, we waren net een stelletje sardientjes in blik. Na vier uur in dit busje gezeten te hebben kwamen we aan in Zomba waar we kennis hebben gemaakt met de mensen die de projecten leiden waar we gaan helpen. Erg interessant om te horen wat ze allemaal doen en hoe enthousiast ze zijn. Ik kreeg al helemaal zin om aan de slag te gaan!

Maandag begonnen we met een Chichewa-les, de nationale taal. Het is erg inspirerend om te zien hoeveel een leraar hier kan doen met ongelooflijk weinig. De man in kwestie was enorm enthousiast en hij was echt leuk om naar te luisteren, daar kunnen de Nederlandse leraren nog wat van leren! Vervolgens zijn we op weg gegaan naar het centrum van Zomba om daar aan de hand van een speurtocht met foto’s de stad te gaan verkennen. Als lunch kregen we Nsima, hét plaatselijke gerecht van Malawi. Dit is gemalen maïs, bloem en water gekookt tot een soort pap. Je moet met je handen een beetje pakken, er dan een bolletje van maken en dit bolletje doop je dan in wat saus. Dit was natuurlijk lachen gieren brullen omdat met je handen eten toch net even anders is dan met mes en vork! Daarna hebben we op de markt ingrediënten gekocht voor het avondeten: drie levende kippen, sweet patatos, wortels, bonen, komkommers, rijst en tomaten. De kippen moesten dus nog geslacht worden en dat moesten wij gaan doen! Ik heb me niet aan het doorsnijden van de keel gewaagd maar ik heb wel geholpen met het kaalplukken wat ik toch ook al een hele overwinning vond. Ook het kijken naar hoe de ingewanden eruit werden gehaald was vies, maar ook indrukwekkend. Toen hebben we verder nog het geholpen met het eten klaarmaken. Toch opvallend hoe weinig mensen er kip aten bij het avondeten.

Dinsdag gingen we kennismaken met leeftijdsgenoten; we gingen namelijk naar een middelbare school en een basisschool. 's Morgens vertrokken we eerst naar de middelbare school. Toen we bij de school aankwamen werden we eerst aan iedereen voorgesteld en daarna werd er, zoals bijna altijd in Malawi voordat er iets begint, gezamenlijk gebeden. Daarna werd het Malawiaanse volkslied gezongen en moesten wij het Wilhelmus zingen. Dat ging niet helemaal soepel, bij 'de prinsen van oranje' begon iedereen zich te generen omdat dat hoger is dan de rest van het lied dus we eindigden in een soort gemompel. Daarna werden we rondgeleid door de hele school en konden we met alle leerlingen praten. De leeftijden lagen erg ver uit elkaar, er was een meisje van 11 maar ook een jongen van 20. In Malawi ga je namelijk naar school wanneer je kunt, niet wanneer je een bepaalde leeftijd bereikt hebt. Uit de gesprekken kwamen verschillende grappige dingen naar voren: zo was een jongen verbaasd dat ik nog niet getrouwd was, een meisje vroeg of we beste vriendinnen konden worden en als ze in Malawi achter liggen met de stof, dan komen ze gewoon op zaterdag of in hun vakantie. Daar zou je in Nederland niet mee moeten aankomen. Verder waren er veel kinderen die meer dan één of twee uur moesten lopen voordat ze bij school waren. Daarna werd elk van ons gekoppeld aan een bepaald onderwerp: alle leerlingen konden dan als ze iets over een bepaald onderwerp wilde weten naar die persoon toe gaan. Ik had het weer in Nederland maar anderen hadden bijvoorbeeld het jeugdleven van Nederlandse jongeren of de Nederlandse cultuur. Al snel ging het over allerlei andere dingen zoals drank, drugs en hoe het er op school aan toe gaat. Ik was in shock toen ik hoorde dat leraren in Malawi leerlingen gewoon mogen slaan, maar zij waren in shock dat ik een leraar zou kunnen aanklagen als hij dat zou doen. We vertrokken na de lunch, na beloofd te hebben dat we voor altijd vrienden blijven, naar een basisschool. Daar hadden ze toneelstukjes voor ons voorbereid maar we mochten ook mee doen aan bepaalde typisch Malawiaanse spelletjes. Zo ook een soort tollen. Na dat drie van onze jongens het geprobeerd hadden en het ze alle drie niet gelukt was ging ik het ook proberen; het ging erg goed, tot grote hilariteit van de kleine kinderen.

Woensdag begon het echte werk: we vertrokken naar ons eerste project genaamd YODEP. Dit staat voor Youth Organisation in Development and Productivity. Hier zouden we de komende drie dagen en twee nachten verblijven. We werden verwelkomd met een enorm gejuich en veel geknuffel. Dat was echt heel leuk, je voelt je echt gewaardeerd. Daarna werden we opgedeeld in twee groepen. Mijn groep moest een keuken gaan pleisteren en onkruid wieden, de andere groep moest een dak repareren. Dit was echt leuk om te doen omdat je een duidelijk resultaat zag van wat je aan het doen was. Het pleisteren ging ook een tikkeltje anders als in Nederland. In plaats van het erop te smeren moest het erop gegooid worden en als dan de hele muur vol zat mocht het pas worden uitgesmeerd. Aan het eind van de dag hebben we de tenten opgezet op het terrein. Wennen was dat de wc uit een gat bestond met een hokje eromheen en de douche was niet meer dan een teiltje en een klein kopje. De douche was super leuk omdat je 's avonds jezelf onder de sterren stond te wassen. De wc vond ik toch wat minder leuk toen er in het donker allemaal beestjes zoals kakkerlakken zaten, het was wel duidelijk back to basic!

Donderdag was de wekker heel vroeg gezet zodat we nog voordat het echt warm werd, konden beginnen met het oogsten van maïs. Helaas is het niveau van praten bij Afrikanen ongeveer vier keer zo hoog als dat van ons en kopjes en borden afwassen doen ze ook niet zachtjes dus rond vijf uur was iedereen wakker. Na het ontbijt zijn we naar het maïsveld gelopen. Toen we daar aankwamen kwam er een oude vrouw naar ons toe en vertelde (onze lokale reisleider Joy vertaalde het vanuit het Chichewa) dat ze erg blij was dat we haar kwamen helpen en dat ze zelf te oud was om het nog te doen en dat ze zo haar gezin(=kinderen en kleinkinderen) beter kon onderhouden. We gingen aan de slag en zijn daar de hele morgen mee bezig geweest. Na de lunch was er een voetbalwedstrijd georganiseerd voor ons. We moesten tegen een lokaal team spelen en er was enorm veel publiek. Binnen no-time was ieder van ons die langs de kant zat te kijken omringd door kinderen die allemaal begonnen te juichen als er een goal werd gemaakt. Met een eindstand van 2-1 voor het lokale team vertrokken we, toch met opgeheven hoofd, terug naar onze tenten.

Vrijdag was onze laatste dag bij YODEP. Na een innig afscheid met de mensen van daar zijn we naar een drinkwaterproject van de WML vertrokken. Het was erg interessant om te horen hoe ook grotere organisaties zich bezig houden met het helpen van de mensen in Malawi. Ze doen dat door kiosken te bouwen. Een dergelijke kiosk is gewoon een soort winkeltje waar de mensen schoon drinkwater kunnen kopen: twintig liter voor vijf Kwacha (220 Kwacha = 1 euro). Erg goedkoop dus, zodat ook de armere mensen aan schoon drinkwater kunnen komen. Ook hebben we nog een paar zuiveringssystemen gezien. De rest van de dag hebben we uitgerust omdat we allemaal erg moe waren van de afgelopen drie dagen.

Dat was mijn eerste week in Malawi! Kort samengevat weliswaar want er zijn nog honderden andere dingen die ik zou willen vertellen maar dan wordt het verhaal iets te lang. Volgende week zal ik het verhaal van mijn tweede week plaatsen. Lees ook het verhaal over mijn voorbereidingen: http://oneworld.nl/bloggen/lezersblogs/ontwikkelingswerk-geld-inzamelen

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons