Achtergrond

Ze zijn lui en corrupt, we helpen toch

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Het lijkt soms wel alsof ons concept van solidariteit niet veel verder reikt dan ontwikkelingssamenwerking, dat iets paternalistisch heeft. Zij hebben hulp nodig, wij helpen. Met tegenzin, want ze zijn corrupt en lui, maar we doen het toch.

Over solidariteit heeft iedereen altijd de mond vol. En zelden is iemand ertegen, of het zou iemand moeten zijn die te veel Ayn Rand heeft gelezen en een hartstochtelijk pleidooi voor zelfzuchtig gedrag houdt.

Toch zijn ook de mensen die de solidariteit een warm hart toedragen geneigd haar te begrenzen. Vaak zijn die grenzen nationale grenzen. Zo kan een Nederlandse politicus vragen waarom een Nederlander zou moeten opdraaien voor de schulden van een Griek? Er wordt nog net niet gevraagd waarom de Brabanders zouden moeten lijden onder de problemen in Friesland.

Voorts zijn er twee manieren om solidariteit te legitimeren. Zij die doen alsof solidariteit een onbaatzuchtige deugd is, een morele roeping, en zij die geloven dat solidariteit uiteindelijk ook wat voor henzelf oplevert. Praktische solidariteit.

Ik ben geneigd mezelf in te delen bij de tweede categorie. Zelfs als ik geld geef aan een bedelaar word ik er beter van, al was het maar door het gevoel, hoe kortstondig ook, een betrekkelijk goed mens te zijn.

Het lijkt soms wel alsof ons concept van solidariteit niet veel verder reikt dan ontwikkelingssamenwerking, dat iets paternalistisch heeft. Zij hebben hulp nodig, wij helpen. Met tegenzin, want ze zijn corrupt en lui, maar we doen het toch.

Dankzij een voorstel van de VVD wordt in Nederland weer gediscussieerd over het nut van ontwikkelingssamenwerking. Solidair zijn met iedereen is misschien moeilijk. Van iedereen houden is onmogelijk, schreef Freud al.

Maar de toch betrekkelijk bescheiden utopie dat mensen met een Nigeriaans of Boliviaans paspoort bij ‘onze’ grenzen niet meer als ongewenste criminelen worden behandeld, lijkt mij een goede stap in de richting van praktische solidariteit. Want waarom zou iemand die in Nigeria geboren is niet vrij mogen reizen en een Italiaan wel? En de meest effectieve vorm van armoedebestrijding is nog altijd emigratie.

 

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons