BLOG – Ik schrik op uit een afschuwelijke nachtmerrie. Terwijl de nachtelijke stilte zich uitbreidt, lig ik op de bodem van een uitgestrekte akker. ’t Is net alsof de schemering zich het allereerst aandient onder het bladerdek waar ik me begeef.
De giftige nevel zorgt ervoor dat de sapstroom in mijn binnenste wordt vermengd met een onnatuurlijke smaak
De bladeren beschermen me slechts een beetje. De gevaren van de nacht zijn groot. Maar in niets te vergelijken met die van overdag. Dan word ik opnieuw beneveld met een goedje vol chemicaliën. Daar word ik misselijk van. Maar daar hoor je niemand over.
Ik schijn door een combinatie van vocht en warmte goed te groeien. ‘t Is alleen vervelend dat ik voortdurend opgejaagd word. Hoe sneller ik groot ben, hoe eerder ik geoogst kan worden en geld oplever. De giftige nevel zorgt ervoor dat de sapstroom in mijn binnenste wordt vermengd met een onnatuurlijke smaak. Alsof ik een cocktail krijg die ik zelf nooit zou drinken. Bij het testen van de substantie is ongetwijfeld een fout gemaakt. Maar de economische belangen zijn groot. Het goedje wordt niet vernietigd, want men gebruikt het wereldwijd.
De nacht is nog niet helemaal voorbij. Ik kan nog even mijmeren. Mijn familie is weken geleden van me weggerukt. Ze schijnen nog in leven te zijn. Een plastic folie jas houdt ze fris en langer houdbaar. Dat helpt voedselverspilling tegengaan, zeggen ze bij MilieuCentraal. Ze laten voor het gemak het verhaal over onnodige vervoerskilometers achterwege. En dat plastic verpakkingen de gezondheid van de consument beschadigt, wordt ook niet verteld. Daar hoorde ik over via DuurzaamNieuws.nl.
Dat helpt voedselverspilling tegengaan, zeggen ze bij MilieuCentraal
Inmiddels ben ik supergroot. Vandaag word ik opgehaald. Als je mij koopt, kan je me weken bewaren. Ik word namelijk net als mijn familieleden in een plastic jasje gestoken. Ik leef en stoot CO2 uit. Ik dommel daardoor in wat mijn houdbaarheid verlengd. Met een beetje pech laat je me misschien wel weken naar adem snakken in je koelkast. Als acuut verschijnsel krijg ik dus last van zuurstoftekort maar van het lange termijn effect van plastic ondervind ik geen hinder. Jij daarentegen wel.
Van de hormoonverstorende stoffen die in plastic voedselverpakkingsmaterialen zitten, krijgen mensen last, soms pas na jaren. De stoffen stapelen zich gestaag op in je lichaam. Het duurt jaren voordat je er echt ziek van wordt.
Als je mijn jasje verwijdert, ben ik direct eetbaar. Schillen hoeft niet. Dat ik van binnen vol schadelijke stoffen zit, hoeft jou niet te deren. Daar werd ik tijdens mijn groei misselijk van. Jij kunt veel meer hebben. Het is trouwens de overheid die verantwoordelijk is voor schade aan jouw gezondheid. Alleen jammer dat veel overheden nog (nauwelijks) iets hebben geregeld hiervoor. Dus de komkommerproducent kan blijven spuiten, en jij kunt mij nog gewoon bespoten kopen.
Hormoonverstorende stoffen en pesticiden leiden tot vruchtbaarheidsproblemen en kanker
Onlangs wijdde Zembla een uitzending aan Schadelijke Stoffen. Daaruit bleek dat de Nederlandse overheid niets doet. Gelukkig kan de bewuste consument niet langer tegen misleiding. En worden verhalen over schadelijke stoffen door verontruste wereldburgers snel gedeeld via social media. Hormoonverstorende stoffen en pesticiden leiden tot vruchtbaarheidsproblemen en kanker. Daartegen wil de consument beschermd worden.
Ik ben nog steeds misselijk en snak naar adem. Maar voor mijn nazaten ziet de toekomst er rooskleuriger uit. De consument wordt steeds mondiger en wil best overgaan op duurzaam koopgedrag. Ik hoop dan ook dat er na de komkommertijd gauw een politicus opstaat die voor naakt (onverpakt) en schoon (onbespoten) pleit. Daar wordt iedereen ‘beter’ van. Namens alle komkommers veel dank voor de mogelijkheid om mijn verhaal op deze plek te mogen doen. 🙂
