Antropologe Maria Poulisse verhuisde in 1985 van Nederland naar Colombia. In de arme wijk La Paz van de havenstad Barranquilla richtte ze een succesvol opvangcentrum voor ondervoede en gehandicapte kinderen op. Door voedselprogramma’s, opvoedcursussen, microkredieten en zelfs de aanleg van waterleidingen en riolering profiteert de hele wijk van haar inzet.
Maria is nu directeur van opvangcentrum Ce Camillo. “Ik begon met een project voor ondervoede kinderen. We ontdekten al snel dat gehandicapte kinderen er het slechtst aan toe waren. Met hulp uit Nederland heb ik een opvangcentrum kunnen bouwen waar we een dagprogramma aanboden. De kinderen kregen hier goed te eten en moeders konden opvoedingscursussen volgen. Alles wat ik in Nederland had geleerd, kon ik hier toepassen. En omdat er in het begin totaal geen steun van de Colombiaanse overheid was, had je ook alle vrijheid om te ondernemen wat je maar wilde.”
Aanleg water, gas, elektriciteit en riolering
Ze kreeg het voor elkaar om waterleidingen en riolering in haar wijk te krijgen. “Het waterbedrijf wilde eerst niet meewerken. Ze waren bang dat de bewoners de kosten voor het schone water niet konden betalen. Ik ben naar het waterbedrijf gegaan en zei: hoezo denkt u dat ze dat niet kunnen betalen? Ze betalen nu per emmer, en zijn daar vijftien procent van hun inkomen aan kwijt! Water is nergens zo duur als in arme wijken! Het duurde drie jaar, maar dat waterproject is er gekomen. Daardoor nam het aantal zieke en ondervoede kinderen drastisch af: ze hadden geen diarree meer. Langzaam krabbelde de wijk omhoog. Er werd gas aangelegd en elektriciteit. Ouders die vroeger naar betere plekken verhuisden zodra ze wat geld hadden, bleven nu hier wonen ,en tegenwoordig gaan bijna alle jongeren naar school.” Door de goede resultaten ziet de Colombiaanse overheid Maria’s aanpak tegenwoordig als een voorbeeld voor andere wijken.
““Als twee mannen of twee vrouwen met veel liefde een kind opvoeden, moet je niet moeilijk gaan zitten doen”
Zuster Maria
Als katholiek draagt ze natuurlijk katholieke standpunten uit. Maria: “Ieder kind heeft het recht om geboren te worden”. Maar ze is behoorlijk eigenwijs en vooruitstrevend. Zo vindt ze het prachtig dat haar lesbische nicht dankzij een ‘kunstmatige ingreep’ een kind heeft gekregen. “Als twee mannen of twee vrouwen met veel liefde een kind opvoeden, moet je niet moeilijk gaan zitten doen. De kerk kent veel dogma’s. Maar denk je dat de katholieke vrouwen hier in Colombia zich druk maken over condooms en abstinentie voor het huwelijk? Echt niet. Ik denk vaak aan de hulpbisschop van Barranquilla. Die zei: de kerk heeft altijd gelijk, maar de liefde is het allerbelangrijkst. Zo denk ik er ook over: het gaat om de liefde.”
Zelfstandig verder
Ce Camillo is in dertig jaar tijd uitgegroeid tot een groot centrum, met onder meer een goed draaiende orthopedische werkplaats. Zuster Maria wil nu de afhankelijkheid van giften uit Nederland en Colombia afbouwen. “Ik wil graag dat we zelfstandig verder kunnen. Ook hoop ik dat over vijf jaar mijn taken overgenomen kunnen worden door een betaalde directeur.” Ondertussen heeft ze nog volop ideeën: “We willen zorg in de dorpen buiten de stad aanbieden. Daarvoor wil ik een bus kopen en die ombouwen tot een mobiel zorgcentrum.”
Of ze ooit nog terugkomt naar Nederland? “Misschien als ik niet meer kan werken. Dan ga ik in een kamertje wonen in Kerkdriel, waar ik geboren ben.”
Elk jaar breidt Maria haar opvangcentrum verder uit. In samenwerking met Wilde Ganzen en de stichting Maasdriel steunt haar Missionarissen wil ze nu graag twintig zonnepanelen aanschaffen waarmee de energierekening van het gebouw flink naar beneden kan. Ook kan er dan eindelijk airconditioning gaan draaien. Geen overbodige luxe in een land waar de gemiddelde temperatuur 35 graden is. Meer informatie vind je op de website van Wilde Ganzen.
