De kleine gevel met zuurstokroze strepen aan de Besterdring in Tilburg is niet te missen. Op het raam is met grote letters ‘Tante Pollewop’ geverfd. Van buiten lijkt het klein, maar de winkel is groot en hangt vol met tweedehandskleding. OneWorld sprak met eigenaresse Evelyne over haar winkel, de samenwerking met stichting Elimu en haar vrijwilligsters en bezoekers.
Als je ouders zich inzetten voor beter onderwijs in Kenia, kan het bijna niet anders dan dat je zelf ook een steentje wil bijdragen. Zo ook Evelyne Klerx (43). Om geld op te halen voor de stichting van haar ouders, Elimu Mount Elgon, verkocht ze tweedehands kleding op rommelmarkten. Maar toen haar zolder uitpuilde en de opslag van alle kleding niet meer aan kon, besloot ze in 2007 een tweedehandskleding winkel te openen: Tante Pollewop.
Evelyne Klerx achter de toonbank in haar winkel
Tante Pollewop werd in 2007 geopend. Gemiddeld betaal je zo'n drie euro voor een kledingstuk. Voor broeken wat meer, voor shirts wat minder. Iedere week, soms iedere dag, is er nieuwe aanvoer. De kleding wordt zorgvuldig gekeurd. De volledige opbrengst gaat naar Stichting Elimu Mount Elgon. Een stichting die zich inzet voor beter onderwijs in Kenia.
Uit de hand gelopen
Het is feest deze maand: Tante Pollewop bestaat tien jaar. “Het begon klein, uit enthousiasme, met wat vriendinnen. Maar het kleine idee om iets goeds te doen liep snel uit de hand tot iets groters. Je begint iets en je denkt helemaal niet na over hoe het gaat worden. Ik wilde alleen maar van die spullen op zolder af, want mijn man werd gek van de bende. Als ik had geweten wat voor impact het zou hebben op alleen maar mijn eigen leven, dan had ik het misschien wel nooit gedaan. Maar daar sta je niet bij stil. We deden het gewoon.”
Wel is de winkel in de loop van de tijd veranderd. “In het begin hadden we hier veel foto’s van Kenia hangen, maar ik wil niet dat geitenwollensokken-imago hier.” Volgens Klerx kom je binnen omdat je leuke kleren wil hebben. Dat het voor een goed doel is, is dan mooi meegenomen. Sommige bezoekers weten van stichting Elimu af, maar de meesten weten alleen dat het voor een goed doel is. “Als mensen willen weten welk goed doel het is, kunnen alle vrijwilligers daarover vertellen. Maar ik wil dat hier niet te veel uitdragen. Mijn vader had graag een Swahili-naam gegeven aan de winkel, maar daar was ik het niet mee eens. Ik wilde gewoon iets fris.” Tante Pollewop was de echtgenote van Pa Pinkelman: een strip in de krant, geschreven door Godfried Bomans, die van 1945 en 1952 in de Volkskrant verscheen.
Het kleine idee om iets goeds te doen liep snel uit de hand tot iets groters
Samenwerking met stichting Elimu
De opbrengsten van de winkel zijn de enige vaste inkomsten van stichting Elimu, maar er is wel een duidelijke scheidslijn, vertelt Klerx: “Alles wat met de winkel te maken heeft doe ik en het geld gaat naar de stichting. Wat zij met dat geld doen, hoeven ze niet aan mij te verantwoorden.” De winkel en de stichting kunnen zonder elkaar blijven bestaan. In Kenia worden projecten overgedragen met het doel dat de mensen daar ze zelfstandig voortzetten. “Mijn vader is goed in fondsenwerven, dus dat lukt hem ook wel zonder ons.” Andersom, als de stichting van haar ouders er niet was geweest, dan was de opbrengst van de winkel wel naar een ander goed doel gegaan. “Je bent opgegroeid met het idee van iets voor een ander doen. Dus dat doe je. Alleen is dat in mijn geval een beetje uit de hand gelopen.”
In de hoek van de winkel hangen nog wat foto's van de projecten uit Kenia.
Zelf is Evelyne nog nooit in Kenia geweest bij de projecten van haar ouders. Wel krijgt ze de verhalen mee en ziet ze foto’s en filmpjes. “Ze willen heel graag dat ik een keer mee ga, maar wellicht gaat dat in de toekomst nog een keer gebeuren."
Bevlogen vrijwilligers
Tante Pollewop draait geheel op vrijwilligers en donaties. In de winkel werken ongeveer dertig vrijwilligers, allemaal vrouwen. De oudste is begin zeventig, de jongste is net twintig. De ene werkt ongeveer één keer in de maand, de ander twee keer in de week. “Iedereen doet het vanuit het hart. Het belangrijkste is dat je het met elkaar leuk hebt, want dan kijk je er naar uit om te werken. Sommige vrijwilligsters nemen zelfs gedoneerde kleding mee naar huis om te wassen. Of ze nemen een kledingstuk mee om een naadje te hechten, of een knoopje vast te naaien. Dat vind ik echt fantastisch. En dat terwijl het kledingstuk misschien maar twee euro kost. Het is net een buurthuis hier. Het is heel gezellig met elkaar en ongedwongen. En dat dus los van de opbrengst. Dat is hartstikke leuk.”
Je bent opgegroeid met het idee van iets voor een ander doen. Dus dat doe je
Zelf is Evelyne niet ‘trotserig’, zoals ze het zelf noemt, maar ze vindt het ‘gewoon heel vet’ hoe alles verloopt in en rondom Tante Pollewop. “Ik ben hier nooit heel bewust mee bezig geweest. Je begint heel klein en wie A zegt moet ook B zeggen en dan ga je maar verder.” Wel is ze trots op de sfeer die in de winkel hangt. “Klanten voelen dat. Het is heel gemoedelijk. Dat vind ik heel tof.” Vorig jaar hebben ze de Vrijwilligersprijs van Tilburg gewonnen. Dit was een mooi moment voor de groep, omdat de prijs echt voor de vrijwilligers was.
Internationaal én lokaal
Ook al gaat de gehele opbrengst naar de Keniaanse stichting, ook op lokaal niveau draagt Evelyne bij aan armoedebestrijding. Er is een groep Tilburgers met een krappe portemonnee die goed kunnen slagen bij Pollewop. Tante Pollewop deelt al sinds het begin van de oprichting in 2007 kledingbonnen uit aan organisaties uit de stad die zich met armoede bezighouden. Onder andere aan de Voedselbank, Stichting Leergeld en Pater Poels. Op deze manier kunnen Tilburgse gezinnen die het niet zo breed hebben hun kinderen ook mooie kleding geven. “Soms staan die mensen te twijfelen tussen twee kledingstukken van een paar euro welke ze voor die bon mee zouden nemen. Dan geef ik ze gewoon allebei mee.”
Geluk
“Als je het kringloopvirus hebt, dan ben je altijd een soort van onrustig en denk je ‘wat zal er nu weer hangen?’.” Er worden continu nieuwe spullen in de rekken gehangen, dus moet je steeds weer gaan kijken of er iets leuks tussen hangt. “Je hebt hier soms echt geluk. Dat je de jackpot wint met een, vul maar in, kledingstuk voor bijna niks.”
“Laatst was er een vrouw in de winkel die een mooie feestjurk wilde passen. Toen ze hem aantrok leek het alsof-ie voor haar was gemaakt. Ze stond gewoon te huilen. Ze zei: ‘mijn zoon gaat over een half jaar trouwen en ik had niet gedacht dat ik zo’n mooie jurk zou vinden’. Wij stonden met z’n allen hyper om haar heen, we waren zo blij. Zij was dus voor een tientje klaar voor de bruiloft. Het is fijn als mensen, of ze nu uit armoede komen of niet, iets heel moois vinden voor weinig. En dat ze het gevoel hebben dat ze echt geluk hebben gehad. Dat is het toffe van onze winkel, want dat hebben veel mensen. En dan komen ze ook terug.”
Het 'buurthuis' met de koffietafel en omgeven met kinderkleding.
Levensles
Evelyne heeft drie zonen, één van achttien en twee van veertien jaar. Ze hoopt haar kinderen bij te brengen dat je iets kunt doen voor een ander waar je zelf ook nog blij van wordt. “Ze hoeven niet in de winkel te helpen en ik verplicht ze niet tot het doen van vrijwilligerswerk, maar ik vind het wel tof dat zij zien dat het er een beetje bij hoort. Ik hoop dat ze, als ze wat ouder zijn, weten dat niet alles om geld draait en dat je ook op andere manieren rijk kunt worden."
