Studenten verbeteren dierenwelzijn in Malawi

Utrecht is de enige plek in Nederland waar je diergeneeskunde kunt studeren. Binnen de acht studentenverenigingen is DIO de enige die verder gaat dan gezelligheid. Zij proberen zich te onderscheiden van de andere studieverenigingen door te benadrukken dat zij een stichting zijn in plaats van een vereniging. Hiermee nemen zij een unieke positie in binnen Diergeneeskunde.

Gerund door studenten

Stichting DIO is een vrij kleine studentenorganisatie en werd door studenten opgericht. Halverwege de jaren tachtig van de vorige eeuw bestond bij een aantal studenten de behoefte aan meer aandacht voor tropische diergeneeskunde in de studie. Zij namen het Franse Vétérinaires Sans Frontières (VSF), een internationale Artsen Zonder Grenzen voor dieren, als voorbeeld. In juli 1987 werd Stichting DIO opgericht.

Al in datzelfde jaar wordt al het eerste project in Burkina Faso ondersteund. De stichting wordt volledig gerund door vrijwillige studenten: zij zitten in het bestuur, in commissies en zijn lid. “Wij hebben geen hoge baas die al het geld vangt”, lacht Dian. Alle studentleden zijn daarnaast donateur en betalen tien euro per jaar. Ook heeft de stichting een aantal bedrijven die hen sponsoren. Al het geld gaat naar de projecten.

Ook in Nederland organiseert DIO diverse activiteiten, waaronder het jaarlijks terugkerende hardloopevent Run4Rabiës waarbij er geld opgehaald wordt voor een goed doel dat zich inzet in de strijd tegen hondsdolheid. Daarnaast organiseren ze het hele jaar door kleinere evenementen zoals workshops en lezingen. De onderwerpen zijn hier zeer uiteenlopend, maar passen allen binnen het thema van andere culturen en ontwikkelingswerk.

Gezonde dieren maakt gezonde mensen

DIO stelt dat er wereldwijd bijna een half miljard mensen volledig afhankelijk zijn van de gezondheid van hun vee, of deze dieren nou gebruikt worden voor consumptie, als lastdier, bruidsschat of voor de handel. Als er problemen zijn met de gezondheid van de kudde, heeft dat direct effect op de mensen om hen heen. Ook ziektes die overdraagbaar zijn van dieren op mensen, met name rabiës en parasieten, hebben grote impact.

Wanneer dieren gezond zijn, zo stelt DIO, verbetert ook de gezondheid van de mensen. “Ons motto is Healthy animals, healthy people. We willen boeren leren hoe ze hun dieren gezond kunnen houden, want dan zorgen deze voor een hogere en betere opbrengst in de vorm van vlees, wol en melk voor de boeren zelf, maar ook voor de handel. Hierdoor verdienen de boeren meer geld en kunnen zij bijvoorbeeld hun kinderen naar school sturen.”  

Studenten worden docenten

DIO leidt boeren in Tanzania, India, Kenia of Malawi op tot basisdierenarts. Dat doen de studenten zelf, waarbij ze samenwerken met organisaties ter plekke. Momenteel is dat het Matunkha centrum in Malawi. Twee keer per jaar gaan studenten er heen. Ze krijgen een bijdrage voor het vliegticket, maar betalen ongeveer tweederde zelf. Ze geven dan trainingen zoals het herkennen van een gezond en een ziek dier, maar ook over huisvesting, voortplanting, voeding en ziektes, toegespitst op de situatie. Dian: “Het mooie van DIO is dat we echt een verschil kunnen maken in de gebieden waar we komen met de kennis die we opdoen tijdens onze studie.”

Geiten castreren en een ezel met een ketchupwond

Samen met Matunkha heeft DIO in Malawi het Community Animal Health Worker (CAHW) trainingsprogramma opgezet. “De manier waarop wij lesgeven in Malawi lijkt erg op hoe wij hier zelf les krijgen. We hebben een syllabus gemaakt, een naslagwerk waarin veel informatie te vinden is over het houden van dieren en veelvoorkomende ziektes.”

De lessen zijn soms theoretisch en soms praktisch. “De ene dag zitten we in een klaslokaal in het Matunkha centrum, de andere dag zijn we met zijn allen op pad om de geiten van de buurman de castreren.” Aan het eind van de cursus krijgen de boeren een praktijktoets, gebaseerd op de ‘stationstoets’ van de studenten. De boeren worden individueel getoetst op hun diergeneeskundige kennis en handelen. “We hadden bijvoorbeeld een toets waarbij de cursisten een ezel met een (ketchup)wond voor zich kregen en de boeren moesten uitleggen en laten zien hoe ze deze gingen behandelen.”

Veertien boeren zijn inmiddels opgeleid tot CAHW, een soort basisdierenartsen. “Soms krijgen we vragen over casussen en we onderhouden met veel van de deelnemers persoonlijk contact via Facebook.”

Mindere kanten

Het is niet altijd makkelijk om voldoende vrijwilligers te vinden. Dian: “De studie Diergeneeskunde is niet de makkelijkste en neemt veel tijd in beslag. We merken dat veel studenten daarom aarzelen om zich aan te sluiten bij onze commissies. Dit is erg jammer, want naast het feit dat we als stichting afhankelijk zijn van deze vrijwilligers is het ook een mooie kans voor studenten om hun kennis in de praktijk te brengen en zich in te zetten voor het goede doel.”

'Malawi is ons eigen kindje'

Dian is het meest trots op het project van Malawi waar ze nu aan werken. “Wij hebben echt de leiding. Malawi is helemaal ons eigen project en ons eigen kindje. Wij doen kennis op tijdens onze studie die wij overdragen aan de mensen in Malawi. Wanneer wij weer weg zijn, zal de kennis daar blijven bestaan en overgedragen worden aan de volgende generaties. Zo zorgen we ervoor dat we iets duurzaams en waardevols achterlaten voor zowel mens als dier”, concludeert Dian.