Het werd een flinke beproeving voor Nathalie: een school opzetten in een kansloze wijk, voor kinderen zonder toekomst, in een land dat bekend staat om bureaucratie en corruptie. ,,Het heeft 1,5 jaar geduurd voordat al het papierwerk werd goedgekeurd en ik een officiële licentie voor mijn school kreeg. Daarnaast kostte het tijd voordat ik in de wijk werd geaccepteerd.”
Stichting La VecinaSinds 2007 is Stichting La Vecina actief in Colombia. Nathalie Rietman organiseert samen met haar personeelsleden naast de gewone lessen ook Engels, sport – dans – en traditionele muziekles. Sinds kort heeft de stichting een officiële voetbalclub en is er huiswerkbegeleiding voor de jongeren die naar de middelbare school gaan. Daarnaast geeft La Vecina workshops aan jonge bendeleden uit de wijk, zodat ze nadenken over hun toekomst. De stichting ondersteunt eveneens opvangmoeders die kinderen tot 4 jaar onder hun hoede nemen.
De Rotterdamse lacht met moeite haar frustratie weg: ,,Ik ben nu opnieuw in een administratief traject beland om subsidie te krijgen. Iets waar ik gewoon recht op heb, maar het duurt alweer maanden. Niemand bij de administratie heeft er belang bij dat ik subsidie krijg en dus beland je onderop de stapel.”
De tegenwerking heeft Nathalie er niet van weerhouden om haar droom na te jagen. ,,Ik ben grotendeels opgegroeid in een internaat en voelde me daar heel veilig. Ik heb altijd zo´n rustige, beschermde plek voor kinderen willen creëren.” In 2005 ging ze over tot actie en zette de stichting La Vecina op. ,,Mijn ouders zijn overleden toen ik klein was en op latere leeftijd overleed ook mijn broer. Ik dacht: ik moet het nú doen, want morgen kan ik dood zijn.”
Buurvrouw
La Vecina – vrij vertaald: bij de buurvrouw – begon met een klasje van vijftien kleuters, die op straat leefden of waarvan de ouders geen geld hadden voor een verplicht schooluniform. Inmiddels biedt Nathalie aan 115 kinderen in de basisschoolleeftijd een uitgebreid lespakket en elke dag ontbijt en lunch. ,,Eerst boden we alleen lunch aan, maar de leerlingen vielen om negen uur in slaap van de honger. Nu er ontbijt is hebben ze veel meer energie.”
De lessen en de beschermde omgeving moeten de ´kansloze´ kinderen een betere toekomst bieden. Nathalie: ,,Ik vind het belangrijk dat de leerlingen beseffen dat ze een keuze hebben. Hier heerst de gedachte: als je arm wordt geboren, dan blijf je dat. Die onverschilligheid is heel frustrerend. Gelukkig beseffen de kinderen dat ze niet het beroep van hun vader of moeder hoeven over te nemen. Als ik nu vraag wat ze later willen worden, dan hoor ik vaak dokter of lerares. Dat doet me erg goed.”
Ondanks het succes van La Vecina, inmiddels een populaire school in de wijk, blijft Nathalie tegen moeilijkheden aanlopen. ,,Laatst kwam er een jongetje mijn kantoor in om zijn bont en blauwe rug te laten zien. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. We maken altijd anoniem melding van elke vorm van misbruik en zorgen er indirect voor dat er wat aan gedaan wordt.”
Sponsoren
De eigenaresse van de school laat het lesgeven over aan ingehuurde leraren. ,,Daardoor heb ik minder contact met de leerlingen, maar ik blijf betrokken en ik ken hun verhalen. Ik geniet ervan als ik zie dat ze het naar hun zin hebben.” Met sponsoren, donateurs en fondsenwerving door vrijwilligers in Nederland en de Verenigde Staten, kan La Vecina voortbestaan. ,,Al het geld gaat direct naar de school in Cartagena. Zelf verdien ik het Nederlands minimumloon en ik zet als het kan wat geld apart voor mijn pensioen.”
En de droom groeit door. Nathalie glimlacht bij het idee van een eigen gebouw: ,,De volgende stap is om lagere én middelbare school bij elkaar te voegen in een gebouw dat van ons is. Ik houd de tieners het liefst binnen de deur, omdat juist die zich in een gevaarlijke leeftijd vol verleidingen bevinden. Ik hoop dat La Vecina bescherming kan bieden, zodat de jongeren het beroep kunnen uitoefenen dat ze zelf kiezen.”
