Wat was je motivatie om jongerenvertegenwoordiger te worden?
“Ik was altijd al erg geïnteresseerd in de politiek en het onrecht in de wereld. Dat deze functie veel tijd kost is daarom niet erg. Maar je ziet gewoon dat jonge mensen amper een podium hebben om zich te laten horen. Overal waar politieke besluiten worden genomen is het de oudere generatie die overheerst. Daarom wilde ik het jongerenperspectief representeren bij de VN.”
Wat moet je in je hebben om jongerenvertegenwoordiger te worden?
“Iedereen heeft zijn eigen kracht, maar wat je wel echt in je moet hebben is durven jong te zijn. Je moet natuurlijk respect hebben tegenover beleidsmakers, maar blijf altijd je eigen verhaal vertellen in plaats van mee te gaan met hun verhaal. Ook moet je met verschillende groepen kunnen praten, bijvoorbeeld met jongeren, bedrijven of (overheids)organisaties. Het is echt niet zo dat ik alles van tevoren goed kon, maar dat hoeft ook niet, zolang je maar openstaat om te leren. Ik hang bijvoorbeeld regelmatig aan de telefoon met iemand van het ministerie. In zo’n gesprek kan je mooi je eigen standpunt verkopen, maar dat moet je wel leren.”
“Daarnaast leer je ook vergaderen, presenteren en paneldiscussies voeren met heel diverse groepen. Als jongerenvertegenwoordiger komen er veel verschillende dingen op je pad: de ene keer sta je voor een schoolklas, dan ben je op kantoor, dan heb je ergens een afspraak, dan ga je naar het ministerie toe of naar het buitenland…”
En campagne voeren? Hoe zorg je dat zo veel mogelijk jongeren op jou stemmen?
“Campagne voeren heb ik ook moeten leren. Je moet een klein, maar sterk team om je heen hebben dat tijd heeft om je te helpen. Je moet onderling duidelijke afspraken maken, en goed op de hoogte blijven. Soms ga je naar scholen toe of spreek je mensen aan op straat. Zorg dat familie en vrienden in je campagne investeren en maak gebruik van de netwerken die je al hebt. Ga niet zomaar random de straat op, maar kijk welke groepen je al kent en welke groepen jou zouden kunnen helpen. Ik had zelf al contact met verschillende culturen voordat ik op campagne ging, mede doordat ik half Somalisch, half Nederlands ben.”
Ben je bij alle vergaderingen van de VN?
“Niet allemaal. Ik ga naar veel grote VN-conferenties, bijvoorbeeld die in Genève. De Algemene Vergadering in oktober, in New York, is de belangrijkste vergadering, dan komen alle lidstaten. Ik ben in januari al een keer in New York geweest, voor een groot jongerenforum en de zitting van de VN-Commissie voor Sociale Ontwikkeling.”
“Er zijn ook verkiezingen voor jongerenvertegenwoordigers Duurzame Ontwikkeling, die gaan over thema’s als duurzaamheid, klimaatverandering en de circulaire economie. Wij van de Algemene Vergadering gaan meer over sociale aspecten, zoals mensenrechten en veiligheid.”
Wat zijn je taken tijdens zulke bijeenkomsten?
“Er zijn veel landen die dan een speech mogen houden, maar wij als Nederlandse jongerenvertegenwoordigers mogen ook over de resolutie meeonderhandelen. Dan kun je het beleid echt beïnvloeden. Waar normaal gesproken diplomaten zitten, zitten wij dan ineens! Ik mag de VN vijf minuten toespreken. Als je het goed voorbereidt, kun je in een paar minuten veel zeggen. Dat is echt een bijzondere ervaring. De uitkomst van de conferentie bespreken wij op scholen met jongeren. En de onderwerpen zijn heel divers. Toen ik net begon ging het over kinderrechten, daarna over de Sustainable Development Goals (SDG’s). Nu hebben we het over vrede, veiligheid en radicalisering.”
Hoeveel jongerenvertegenwoordigers zijn er per land?
“Dat verschilt per land. Nederland heeft er nu zes. Mijn collega en ik doen de Algemene Vergadering, twee anderen doen Duurzame Ontwikkeling en dan zijn er nog twee voor Europese Zaken. Sommige landen hebben één jongerenvertegenwoordiger, dan wordt bijvoorbeeld het zoontje van de prins of van een diplomaat gestuurd. In Nederland kan elke jongere tussen de 18 en 25 jaar kans maken op de functie. Er zijn gelukkig weinig landen waar de jongerenvertegenwoordiger een mini-diplomaatje is, maar je ziet wel dat sommige vertegenwoordigers meer gebonden zijn aan de mening van hun land.”
Hoe breng je de meningen en belangen van jongeren in kaart?
“Meestal via gastlessen op scholen. We kunnen met ons tweeën natuurlijk niet heel Nederland af, dus de VN-werkgroep van de Nationale Jeugdraad helpt ons. We komen ook bij het speciaal onderwijs, zodat we echt alle jongeren bereiken. We proberen jongeren te stimuleren om zelf in actie te komen om de wereld een beetje beter te maken. Zo hebben we met alle vertegenwoordigers een groot project opgezet over de SDG’s. Toen gaven we superveel gastlessen en hebben we jongeren zelf aan het werk gezet. Ze kwamen met hele toffe ideeën over hoe jongeren zelf verandering kunnen brengen op het gebied van de SDG’s in hun eigen omgeving. Vervolgens waren we met zo’n honderd jongeren uitgenodigd bij het UN Public Services Forum, een van de grootste conferenties in Nederland, waar we alle ideeën mochten delen met beleidsmakers uit de hele wereld.”
Hebben Nederlandse jongeren altijd dezelfde meningen en belangen?
“Dat is een lastige vraag. Ik hoor natuurlijk allerlei verschillende meningen, maar het is juist de kunst als jongerenvertegenwoordiger om daarin een balans te vinden: aan de ene kant respect te hebben voor alles wat je hebt gehoord en met iedereen mee te denken, aan de andere kant je eigen idealen door te zetten. Je moet zowel de dialoog aangaan en niet boos worden wanneer jongeren anders denken dan jij, en daarnaast opkomen voor de rechten van zwakkeren. Ik zie vaak dat wanneer ik met jongeren in gesprek ga en de andere kant van het verhaal belicht, er al meer begrip ontstaat.”
“Een tijdje geleden zeiden scholieren in het zuiden van Nederland bijvoorbeeld: “Die vluchtelingen doen niks. We geven alleen maar geld aan die mensen.” Dan reageer ik met “Ik snap dat je dat denkt, maar wist je dat vluchtelingen pas mogen werken of studeren als ze hier asiel hebben gekregen? Ze kunnen dus niet aan het werk, maar moeten wachten in een AZC.” Dan zie je ze denken: “Ah verrek, zit dat zo?” De kunst als jongerenvertegenwoordiger is om naar jongeren te luisteren, rustig te blijven en je niet te laten opfokken. Dan kun je ze dichter bij elkaar brengen. Het is heus niet zo dat jongeren kwade bedoelingen hebben of slecht denken over mensen. Soms hebben ze gewoon nog niet echt zelf over zaken nagedacht. Daarom proberen wij ze verschillende perspectieven aan te bieden.”
Over welke onderwerpen heb je jongeren tot nu toe benaderd?
“Toen ik net begon, ging het over kinderrechten en vluchtelingen. Ook andere sociale onderwerpen, zoals vrouwenongelijkheid en armoede, zijn aan de orde gekomen. Momenteel kijken we wat ze denken over radicaliserende jongeren en waarom sommigen tot geweld overgaan. Daarnaast hebben mijn collega’s en ik nog een side-project uitgevoerd. Het ministerie van Binnenlandse Zaken vroeg ons “Wat moet de overheid volgens jongeren veranderen om aan de SDG’s te voldoen?” Toen hebben we daarover met jongeren uit de hele wereld geskypet en vervolgens hebben we een plan aan de overheid gepresenteerd hoe zij haar beleid zou kunnen aanpassen.”
Nemen beleidsmakers de meningen van jongeren altijd mee?
“Ja, dat denk ik wel, anders was ik wel gestopt! Op globaal niveau is het wel moeilijker om de meningen en belangen van Nederlandse jongeren mee te laten tellen. Er zijn veel landen, dan is het moeilijker om consensus te vinden. Alles gaat op globaal niveau gewoon langzamer. Maar in deze functie ben je ook in gesprek met Kamerleden, ambtenaren en andere mensen op landelijk niveau. Zij vragen ons om advies, dus de interesse is er zeker.”
Wat zijn je leukste ervaringen?
“Wat ik het leukste vind is dat jongeren het echt tof vinden dat je langskomt. Ze zeggen bijvoorbeeld: “Oh, dus je gaat hiermee echt naar de VN toe? Dus ik moet heel goed nadenken welk antwoord ik nu geef…” Je voelt dat je serieus genomen wordt en dat jongeren hun best doen om tot een overwogen antwoord te komen. En het is vet om naar het buitenland te gaan, naar New York of Genève. Superleuk om jongeren op verschillende plekken te spreken. Van te voren had ik geen idee wat me te wachten stond, maar het is echt bijzonder om jongerenvertegenwoordiger te zijn.”
Wat zijn je toekomstplannen? Zou je later wel bij de VN willen werken?
“Ik vind het werk van de VN heel belangrijk, al weet ik niet of ik er zelf geschikt voor zou zijn. Sowieso is de VN een logge organisatie, alleen al omdat de organisatie zo ontzettend groot is. Ik zou eerder de andere kant op willen, en bij een NGO gaan werken. Of de journalistiek in, zodat je een onafhankelijke positie kunt bewaren.”
