“Elke consument die nog denkt dat hij onbezorgd blauwvintonijn kan eten, kun je vergelijken met iemand die een broodje tijger, orang-oetang, of een andere zwaar bedreigde diersoort bestelt. Dat doe je toch ook niet. Mensen moeten ervan doordrongen zijn dat ze bijna een misdaad tegen de natuur begaan als ze dit doen,” stelt Drijver. Hij zei dat tijdens de presentatie van het boek ‘Reuzentonijn, Opkomst en ondergang van een wereldvis’, geschreven door Steven Adolf.
 |
| Tonijnvangst uit tonijnboerderij in Spanje |
“Het ziet er niet rooskleurig uit voor de reuzentonijn,” zegt Steven Adolf. Het totale bestand van de vis is in de laatste 50 jaar naar schatting met 90 procent afgenomen. “Ik ben geschokt door de manier waarop mensen ermee omgaan. Zo worden de quota in bijna alle landen grof overschreden. Dit gebeurt met name door druk vanuit de markt.” Ook regeringen hebben een aanzienlijke bijdrage geleverd aan het probleem. Volgens Adolf blijkt de Europese Unie zelfs een van de hoofd verantwoordelijken. “Het is cru maar subsidies van de EU hebben grotere vangsten eigenlijk gestimuleerd. Bovendien hebben de regeringen overcapaciteit van de vissersboten onvoldoende aangepakt,” zegt hij.
Sushi en sashimi
“Vijfentachtig procent van de blauwvintonijnvangst in de Middellandse Zee gaat naar Japan,” vertelt Adolf. Daar wordt het met name gebruikt voor de gerechten sushi en sashimi. Het WNF vindt dat hier zo snel mogelijk een eind aan moet komen.
Adolf, die opgroeide met de onderwateravonturen van Jacques Cousteau en hem regelmatig in zijn boek naar voren brengt, voelt zich al jaren betrokken bij het zeeleven. “Ik behoor tot de eerste tv-generatie die een duidelijk beeld kreeg van oceanen en nu ook tot de eerste generatie die dit in elkaar ziet storten. Ik ben echt bezorgd. De tonijn is een icoon, het dier staat voor de problematiek die zich voltrekt in de zeeën en oceanen.”
|
Steven Adolf: “De reuzentonijn is een uitzonderlijke vis. Het is een van de grootste vissen die nog in Europese wateren rondzwemt. Hij kan wel vier meter lang en 700 kilo zwaar worden. Het is een vis met de acceleratie van een Ferrari die hij combineert met het uithoudingsvermogen van een dieselmotor.” |
Met zijn nieuwe boek hoopt Adolf mensen te laten nadenken over de blauwvintonijn, zijn geschiedenis en de manier waarop mensen er tegenwoordig mee omgaan.
Tonijnboerderijen
Volgens Adolf zijn tonijnboerderijen in de Middellandse Zee er mede de oorzaak van dat de voorraad van deze vis op instorten staat.”Tonijn wordt nu weggevangen met hoogst moderne boten. Eerst wordt een school tonijn opgespoord door vliegtuigjes die eigenlijk verboden zijn. Hierdoor kan zo’n boot rechtstreeks op het doel afgaan en in een keer een hele school vangen. Vervolgens wordt de tonijn in vetmestboerderijen gezet, waar ze twee keer zo dik worden. En na vier tot zes maanden worden ze daar op een efficiënte manier afgeschoten, ingevroren en vervoerd naar Japan.
 |
| blauwvintonijn op de Japanse markt |
De grootst resterende voorraad van deze vis wordt nog steeds gevangen in de Middellandse zee. Daar wordt hij geboren, daar paart hij en daar dreigt hij nu definitief zijn einde te vinden in de sushi-industrie, schrijft hij in zijn boek. “De tonijn wordt juist gevangen op het moment dat hij bezig is met voortplanting. Ze komen daarvoor ieder jaar speciaal terug naar de Middellandse Zee. Omdat de dieren op dat moment naar de oppervlakte komen, kunnen de vissers ze makkelijker vangen. Als dit zo doorgaat, is het snel afgelopen voor de diersoort, want hij kan zich dan niet meer voortplanten. Tonijnwetenschappers hebben ook al vastgesteld dat er jaarlijks steeds minder tonijn door de Straat van Gibraltar zwemt.”
Economische redenen verkleinen de kans dat de handel in deze vissoort snel zal afnemen. De vangst van de ernstig bedreigde blauwvintonijn is namelijk een van de meest winstgevende uit de visserij. Zo kan een groot exemplaar wel tot 15.000 euro opleveren. “Het is een markt waar honderden miljoenen euro’s in omgaan. Dus daar is helaas moeilijk tegen op te boksen,” stelt Adolf.
| Viswijzer Het Wereldnatuurfonds vindt dat consumenten en restauranthouders er op moeten letten dat ze voor duurzame vis kiezen. Om hen hierbij te helpen is er een nieuwe Viswijzer uitgebracht. Met deze viswijzer, die ook op de site van het WNF te vinden is, kunnen consumenten in een oogopslag zien welke vis zij met een gerust gevoel kunnen eten. De vissoorten zijn ingedeeld in kolommen die in diverse gradaties aangeven of de vis een prima keuze is, of dat je de vis liever niet kunt eten. Ook is er een kolom voor visproducten met het keurmerk van het Marine Stewardship Council (MSC). Dit is een onafhankelijk, internationaal keurmerk dat aangeeft dat de vis op een duurzame manier is gevangen. “Tien procent van wat er wereldwijd wordt aangeboden is duurzaam. Mensen kunnen dus niet zeggen dat ze geen andere keus hebben,” zegt Clarisse Buma van het WNF. |
