“De regering van de Republiek van Zuid-Sudan en de deelstaatoverheden moeten de diaspora overhalen om terug naar hun thuisland komen”, zegt Nyikole James, een vluchteling uit Australië. “Dit zal veel geschoolde Zuid-Sudanezen motiveren om terug te komen en bij te dragen aan de heropbouw van het land.”
Niykole zegt dat er een stroom van bekwame arbeiders vanuit de buurlanden Zuid-Sudan binnenkomt, omdat er in het land te weinig vaardige arbeiders zijn en omdat er onder de Zuid-Sudanese vluchtelingen in het buitenland juist veel geschoolde arbeiders zijn.
De teruggekeerde vluchteling Nyikole ziet in zijn moederland zijn droom uitkomen. De kosten van het levensonderhoud zijn lager terwijl hij de kwaliteit van het leven in Zuid-Sudan verhoogt. In tegenstelling tot veel jonge Sudanezen, die geïnteresseerder zijn in het groene gras elders in de wereld, benadrukt Nyikole het belang om met innovatieve ideeën terug te keren naar zijn moederland. “De enige manier waarop ik mijn gastland Australië kan bedanken en terugbetalen voor de educatie die ze mij hebben gegeven, is om terug te keren naar mijn thuisland en te helpen bij het ontwikkelingsproces”, zegt hij.
Landbouwbedrijf
Momenteel werkt Nyikole als consultant bij een Duitse agrarische hulporganisatie, om de landbouw in Zuid-Sudan te stimuleren. Hij wil dat de landbouw in Zuid-Sudan commercieel wordt. Nyikole runt een landbouwbedrijf in de staat Kajo-Keji in de staat Centraal Equatoria, zo’n 120 kilometer ten zuiden van Juba. Het stuk grond is ruim 40 hectare en bebouwd met mais en bonen. De gemeenschap van Kajo-Keti profiteert van het bedrijf en wil het land nog uitbreiden naar een oppervlakte van meer dan 140 hectare in april 2012.
Nyikole gelooft dat met steun van de overheid deze en andere bijdragen aan de voedselproductie van invloed kunnen zijn op de economie van het land. Het land heeft werk opgeleverd voor vijftien permanente werknemers en zo’n dertig tot vijftig tijdelijke werknemers. “We hebben een groot aantal arbeidskrachten dat we van tijd tot tijd huren. Bij ons komen ze aan hun inkomen”, vertelt Nyikole.
Nyikole: “De regering zou geld moeten investeren in de basisontwikkeling van dit soort projecten om de landbouw te stimuleren, niet alleen in de hoofdstad maar juist in de dorpen zodat de bevolking productief kan zijn in deze gebieden. We moeten de voedselproductie van Zuid-Sudan vanaf het platteland verwachten, niet vanuit de steden. De regering heeft de afgelopen zes jaar vooral gefocust op de publieke sector, nu is het tijd om de private sector een kans te geven.”
In de afgelopen zes jaar heeft Zuid-Sudan zowel voedsel als non-food producten geïmporteerd uit het buitenland. Het merendeel van de olie-inkomsten van het land is besteed aan landbouwproducten uit de buurlanden. Dit ondermijnde de landbouw en heeft Zuid-Sudanezen in sommige delen van het land ervan weerhouden om landbouw te bedrijven.
Ontmoedigd
In 2008 kwam Emmanuel, afgestudeerd aan de Northern Arizona University in de Verenigde Staten, terug naar Zuid-Sudan. Toen hij een landbouwbedrijf begon in Torit, de hoofdstad van de staat Oost-Equatoria, werd hij een pionier in de agrarische sector in deze regio. Hij gebruikte goede landbouwmethodes en verbouwde kool, tomaten en andere groenten, wat ervoor zorgde dat de vrouwen in de regio hun eigen landbouwactiviteiten startten. De prijs voor voedsel daalde. Helaas raakte Emmanuel ontmoedigd op het moment dat mannen in uniform zijn land betraden om hem zijn oogst af te nemen. Hij stopte met verbouwen.
Vertaling: Willemijn Ruissen
