Patricia (43), moeder van een puberdochter
“Duurzame kleding? Daar denk ik dus niet over na! Of, laat ik het eigenlijk zo zeggen: daar denk ik liever niet over na.” Patricia wijst naar haar dochter van twaalf, die er hip uitziet met een kort jasje en glitters op haar spijkerbroek. “Weet je, met een dochter van deze leeftijd is het qua prijs niet te doen om eerlijke kleding te kopen. Zij draagt kleding misschien één seizoen en daarna is het niet leuk meer. Voor mezelf zou ik er misschien nog wel over nadenken, omdat ik twee of drie jaar met dezelfde kleding doe.”
Met haar dochter is Patricia al in verschillende winkels geweest, maar ze kwamen eigenlijk speciaal naar Amsterdam voor het grote aanbod van hippe kledingwinkels. “Als ik hier of in de Primark – die is nog goedkoper – loop dan schiet het wel door mijn hoofd: ‘Shit, ik wil eigenlijk niet weten hoe dit gemaakt is.’ Maar deze prijsklasse is voor mijn dochter beter te doen, en ja, sorry, maar ik kies dan toch voor mijn eigen portemonnee.”
Jomar (26), verkoper in een kledingzaak
Misschien wel gek
Jomar is druk bezig met het opvouwen van fel gekleurde leggings, maar maakt toch even tijd om ons te woord te staan, zolang wij maar niet de winkel noemen waar hij werkt. “Als ik kleding koop ben ik me er niet bewust van of het op een duurzame manier is geproduceerd. Ik weet wel welke bedrijven het in dit opzicht goed doen en welke niet, maar dat komt omdat ik zelf in de kledingbranche werk.”
Vragen klanten hem weleens naar de herkomst van de kleding, of hoe het komt dat die zo goedkoop zijn? “Nee, eigenlijk nooit. Ja, misschien wel gek. Ik denk dat in onze winkel het budget vaak doorslaggevend is. En we hebben het onderling als collega’s ook niet over dit soort dingen. Voor mezelf zou ik wel bereid zijn om meer te betalen voor duurzame kleding.”
Alana (21), scholiere
“Ik probeer rekening te houden met duurzaamheid maar de prijs blijft doorslaggevend, dat geef ik eerlijk toe.” Alana, die aan het winkelen is bij Forever 21, kijkt er wel schuldig bij en voegt er meteen aan toe: “Voordat Rana Plaza instortte was ik ook al bewust bezig met duurzaamheid, ik ben ook streng veganistisch geweest. Nu ben ik minder streng en koop ik dus ook in minder duurzame winkels. De reden hiervoor is dat ik weer op school zit. Hierdoor is mijn budget erg laag en heb ik minder te besteden. Ik let ook niet per se op het merk, en kom niet alleen in winkels zoals deze. Ik heb in mijn kast kleding uit verschillende winkels.”
Ondanks de publieke ophef rond de arbeidsomstandigheden in Bangladesh, zegt slechts 28 procent van de consumenten bij het kopen van kleding aandacht te hebben voor de productie ervan. Dit blijkt uit het Nationaal Duurzaamheidsonderzoek onder 1.159 Nederlandse consumenten. Kennisinstituut NCDO constateerde dat driekwart van de 1.016 ondervraagde Nederlanders bereid is iets meer te betalen voor veilig geproduceerde kleding
Duurzaamheidsproject 1.000.000 druppels voerde eind december een onderzoek uit onder 1.159 consumenten. Hiervan geeft 28% aan regelmatig stil te staan bij de herkomst van kleding. Slechts 8% zegt dit altijd te doen.
Sander Haas, initiatiefnemer van 1.000.000 druppels: “Dit is ons derde onderzoek. We zien door de jaren dat mensen zich wel bewuster zijn geworden van dingen die je in je eigen omgeving zelf kunt verbeteren, zoals energie- of water besparen. Maar als het gaat om de omstandigheden waaronder kleren worden gemaakt, of bananen of koffie worden geproduceerd, dan is dat voor veel mensen letterlijk en figuurlijk ver weg.”
NCDO, de Nationale Commissie voor Duurzaamheid en Ontwikkeling, constateerde in het onderzoek Nederland & de kledingindustrie in Bangladesh dat driekwart van de ondervraagden bereid is (iets) meer te betalen voor veilig geproduceerde kleding.
Gemiddeld is men bereid om ongeveer €4,50 euro (9%) meer te betalen voor een broek van €50, en meer dan de helft van de Nederlanders (56%) is bereid om tot 5 euro (10%) meer voor een onder goede omstandigheden gemaakte broek neer te tellen. Bijna één op de vijf (17%) Nederlanders zegt niet extra te willen betalen. Een even groot aandeel van de Nederlandse bevolking is bereid om méér dan 5 euro extra te besteden, van wie een klein deel (5%) zegt zelfs 25 euro extra (ofwel: 50% van de oorspronkelijke prijs) te willen betalen voor een broek.
Mode in het kort
- De gemiddelde Nederlandse vrouw draagt 30 procent van haar kleding niet, vaak omdat ze niet weet wat ze ermee moet (bron: littlegreendress)
- Kledingmakers in Duitsland worden het best betaald. De fabrieksmedewerkers in de Filippijnen staan onderaan de lijst met een gemiddeld inkomen van 88 dollarcent per uur. (Bureau of Labour Statistics)
- In Nederland zijn meerdere initiatieven om kleding met elkaar te ruilen. Meerdere keren per jaar vinden beurzen plaats waar op grote schaal wordt geruild.
- Zelf zien onder welke omstandigheden jouw spijkerbroeken misschien gemaakt zijn? Kijk de schokkende documentaires China Blue (Movies that Matter) of Last Train Home (IDFA).
- Meer lezen over misstanden in de mode-industrie en ‘fast fashion’: Overdressed: The Shockingly High Cost of Cheap Fashion van Elizabeth Cline (alleen nog in het Engels verkrijgbaar)
