Achtergrond

Pakistaanse christenen zijn woedend

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Rondom de christelijke wijk Yohannabad waar afgelopen zondag twee militanten zichzelf opbliezen, bewaken meer dan vijfduizend politiemensen alle toegangswegen. Met kilometers rollen prikkeldraad en dranghekken is de buurt hermetisch van de buitenwereld afgesloten. Grote spuitwagens staan voor de hoofdingang klaar om ieder moment in te kunnen grijpen. Op de daken en fly-overs houden scherpschutters hun mitrailleurs in de aanslag. 

Tariq voor de getroffen kerk in Lahore

Tariq voor de getroffen kerk in Lahore.

Oorlogszone
De grootste christelijke wijk van Lahore is in een oorlogszone veranderd. De spanning is er te snijden. Alle winkels zijn met ijzeren rolluiken gesloten. Bijna niemand durft zich op straat te vertonen.

‘’Denk niet dat al die politiemensen er zijn om ons te beschermen tegen het terroristische gevaar. Ze zijn hier voor zichzelf’’, zegt een cynische Tariq Gill (28). We zijn de wijk binnengekomen en ontmoeten Tariq voor de kerk waar zondag de eerste bom afging. Hij werkt voor een Amerikaans callcenter in de stad. Hij mag Yohannabad niet uit. 

Na de aanslagen trokken woedende christenen met stokken in hun handen de straat op. Auto’s, metrohuisjes en winkelruiten moesten er aan geloven. Twee moslims van wie ze vermoedden dat ze bij de zelfmoordacties waren betrokken staken ze levend in brand. Nooit eerder in de Pakistaanse geschiedenis gedroegen christenen zich als zulke aggresieve relschoppers. Als minderheid die nog geen 2 % van de bevolking uitmaakt, leven christenen doorgaans teruggetrokken in hun eigen wijken. 

We voelen ons zo in de steek gelaten door onze regering. We zijn zo intens gefrustreerd

‘’De politiebataljons moeten er voor zorgen dat wij niet opnieuw massaal de straat op gaan’’, legt Tariq uit. ‘’Maar ze begrijpen niet dat hun aanwezigheid ons nog bozer maakt. Want waar waren ze afgelopen zondag toen zelfmoordenaars onze kerken probeerden binnen te dringen? We hadden ze nodig. We voelen ons zo in de steek gelaten door onze regering. We zijn zo intens gefrustreerd’’, zegt Tariq nu zwaar geëmotioneerd. Zestien mensen kwamen om het leven. 70 liggen nog in kritieke toestand in het ziekenhuis.  

Cricket
Hij wijst naar het eveneens gesloten cafeetje dat tegenover de getroffen katholieke kerk ligt. ‘’De politie die geacht wordt onze kerk te bewaken, zat daar naar het wereldkampioenschap cricket tussen Pakistan en Ierland te kijken. Het is dankzij onze eigen particuliere bewaker dat er niet meer doden zijn gevallen. Hij hield de zelfmoordenaar bij de ingang van de kerk tegen. Toen de militant zich vervolgens opblies, kwam hij ook om het leven. Hij is een held!’’

Steeds meer christenen verzamelen zich rondom ons. Ze roepen allemaal door elkaar heen dat het bewaken van hun kerken ‘selfservice’ is. Want ook zonder de Worldcup cricket is de bewaking er net zo slecht. Terwijl de Pakistaanse regering na de twee grote aanslagen op een kerk en een school vorig jaar in de noordwestelijke stad Peshawar beloofde de veiligheidseisen te verscherpen. 

Christelijke vrouwen in LahoreChristelijke vrouwen in Lahore: Aster Rasheed (links) en Nabeel Javed (rechts).

‘’Er is niets gebeurd’’, zegt ook Nabeel Javed (16). Zij zat in de protestante kerk op vijf minute lopen toen de eerste bom afging. ‘’Ik hoorde de explosie. Ik wist meteen dat er een aanslag was geweest. Ik trilde van angst. Voor onze kerk heeft nog nooit de politie gestaan. We dachten dat na de aanslagen in Peshawar we nu beter beschermd zouden worden. Nog steeds worden we aan ons lot overgelaten. Ik ben zo bang’’.

Militante groeperingen dreigen ons al jaren te willen vermoorden. Omdat wij volgens hen als christenen niet in deze Islamitische republiek thuishoren

In de christelijke wijk die aan de rand van Lahore ligt en waar zo’n 200.000 mensen wonen, wordt volgens de bewoners geen enkele kerk bewaakt. Er staat niet eens een politiebureau. ‘’Als minderheid worden wij al sinds de onafhankelijkheid gediscrimineerd. Militante groeperingen dreigen ons al jaren te willen vermoorden. Omdat wij volgens hen als christenen niet in deze Islamitische republiek thuishoren. De regering kijkt gewoon de andere kant uit. Weet je dat volgens de grondwet een christen zelfs niet eens president of premier mag worden!’’, vertelt Tariq.

Christelijke kinderen in Lahore kunnen niet meer naar schoolChristelijke kinderen in Lahore kunnen niet meer naar school, want die is gesloten.

Als in de verte een convooi van ambulances met politie voorop de menigte nadert, houdt iedereen zijn mond uit eerbetoon dicht. “In de ambulances liggen de stoffelijke resten van de omgekomen bewoners van afgelopen zondag. Maar alleen de naaste familieleden worden bij de begrafenis toegelaten. De politie is bang dat we opnieuw in opstand komen’’, fluistert een omstander die zich voorstelt als een van de dominees uit de wijk.  

Niet meer bang
Ondanks de grote aanwezigheid van de oproerpolitie dreigen christenen toch weer de straat op te gaan. ‘’Wat hebben wij te verliezen?’’, zegt Tariq. ‘’We zijn in Pakistan geboren. We hebben net zo goed onze rechten. We zijn jarenlang bang geweest. Nu niet meer. We weten nu dat de regering ondanks alle mooie woorden toch niets voor ons doet. Alleen God waakt over ons. Wij zullen vechten op straat tot er naar ons wordt geluisterd.’’

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons