Achtergrond

Muziekfestivals uit Marokko en Mali brengen hoop in een verscheurde regio

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Het beroemde Festival au Désert in Timbuktu, Mali gaat dit jaar niet door. De dreiging van extremisten is te groot. Nieuw is dat  de organisatoren, samen met andere festivals een vredeskaravaan gaan vormen en vluchtelingenkampen in Burkina Faso gaan bezoeken. Wat wel doorging was het Taragalte Muziekfestival in de Marokaanse Sahara, enkele weken terug.  ‘Dit festival, georganiseerd door onze vrienden in Marokko, is ons antwoord op het geweld in de regio.’

M’hamid is een stoffig dorp in het zuidoosten van Marokko. De plaats voelt als het einde van de bewoonde wereld. Hier eindigt letterlijk de verharde weg uit Marrakesh. Hier geen asfalt meer, maar alleen nog zand, rotsen en palmbomen van de oase. Na de oase: een eindeloze, schitterende leegte.  Wanneer je een van zandsporen buiten M’hamid volgde afgelopen maand, stuitte je plots op vlaggen, flarden muziek, dromedarissen, terreinwagens, kleurige gewaden en muziek, veel muziek. Hier vond het muziekfestival Taragalte plaats, een ontmoetingsplaats van muzikanten, lokale bevolking, toeristen en activisten. Zo’n 1000 tot 1500 mensen vierden feest en discussieerden over de politieke situatie en de verwoestijning.{C}[[{“fid”:”22971″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:1987,”width”:3032,”style”:”width: 250px; height: 164px; float: right;”,”class”:”media-element file-default”}}]]

Nieuw initiatief
Die politieke situatie is zeer serieus. Het is oorlog in de Sahara. Het geweld van de laatste twee jaar in Mali heeft bijvoorbeeld een groot effect op de bevolking. Volgens de UNHCR  hebben 107 duizend Malinezen  sinds januari 2012 een heenkomen gevonden in Burkina Faso. 93.000 mensen zijn gevlucht naar Mauritanië en Niger en nog eens 200.000 mensen zijn in Mali zelf opgevangen.

De organisatoren van Festival Taragalte (Marokko), Festival au Désert (Mali) en Festival sur le Niger (Ségou) kondigden tijdens het festival aan, een nieuw initiatief te starten. Ze willen de traditie van uitwisseling  herstellen en een een zogenaamde vredeskaravaan beginnen. De karavaan zal bestaan uit muzikanten, activisten, debatleiders en organisatoren en zal in Burkina Faso drie vluchtelingenkampen bezoeken om zich uiteindelijk aan te sluiten bij het Festival sur le Niger in Ségou. Het festival Taragalte is de kick off van de route.
{C}[[{“fid”:”22970″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:2448,”width”:3264,”style”:”width: 250px; height: 188px; float: right;”,”alt”:”Isso Dicko (Festival au Désert, Timboektoe, Mali) Halim Sbai (Festival Taragalte, M’hamid, Marokkoo) Manny Ansar (Festival au Désert, timboektoe Mali) Mohamed Doumbia (Festival sur le Niger, Ségou, Mali) “,”class”:”media-element file-default”}}]]
Verbonden
Het woord karavaan is niet zonder reden gekozen. Het staat voor de uitwisseling van verhalen, muziek en levensstijlen tussen de volkeren die de gigantische Sahara bewonen.

Ibrahim Sbai, mede-organisator van het Taragalte Festival: ‘De banden tussen ons hier in M’hamid en met mensen in Algerije, Mauritanië, Mali en Niger zijn eeuwenoud. De rol van de zoutkaravaan was vroeger economisch natuurlijk van grote waarde, maar men voedde elkaar ook met verhalen en muziek. Wij voelen ons nauw verbonden met elkaar. De uitwisseling willen we door de festivals in stand houden, nu de karavaans door de woestijn niet meer bestaan.’

Manny Ansar, directeur van Festival au Desert: ‘Wat we willen zeggen tegen onze broeders en zusters die gevlucht zijn en nu wonen in de vluchtelingenkampen is: we zijn jullie niet vergeten, we willen dat jullie terug komen. We wachten op jullie.’

Onze cultuur{C}[[{“fid”:”22972″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:1954,”width”:4010,”style”:”width: 250px; height: 122px; float: right;”,”class”:”media-element file-default”}}]]
Isso Dicko, mede-organisator van festival au Desert vult aan:‘Dit festival, georganiseerd door onze vrienden in Marokko, is ons antwoord op het geweld in de regio en het is ook een signaal aan de mensen die beslissen over de Sahara. Geopolitieke belangen hebben het overgenomen van de belangen van de mensen die hier wonen. Wij, de mensen van de Sahara wonen hier al eeuwen, wij kennen de woestijn, het is onze cultuur en wij zijn momenteel nauwelijks betrokken bij de besluitvormingsprocessen die zich nu voltrekken. Dit festival hier in Marokko en de komende festivals in Burkina Faso en Mali zijn onze boodschap van tolerantie en solidariteit.’

Manny Ansar: ‘De omstandigheden in de vluchtelingenkampen zijn erg zwaar. Er zijn grote tekorten. Daarnaast zijn het merendeels mensen die normaal gesproken een nomadenbestaan hebben en zij moeten nu in een kamp leven. We hopen dat onze boodschap  de wereld bereikt.’

Satan{C}[[{“fid”:”22973″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:2168,”width”:2821,”style”:”width: 250px; height: 192px; float: right;”,”class”:”media-element file-default”}}]]
Een van de muzikanten die optrad tijdens het Festival Taragalte is Ahmed Ag Kaedi, leider van de band Amanar uit Kidal, in het Noorden van Mali. De moslimextremisten bedreigen hem met de dood.  ‘Ik ben halsoverkop gevlucht uit Kidal. Op een dag kwam ik thuis en zag ik dat ze mijn geluidsapparatuur en instrumenten in brand habben gestoken. Tegen mijn zus zeiden ze: we komen terug en dan vermoorden we je broer. Ik huilde. Ik ben ontzettend kwaad. Ik woon nu in Bamako. Soms krijg ik telefoontjes en wordt er gescholden. ‘Denk maar niet dat we je niet zullen vinden’, zeggen ze dan. Ze  noemen me satan omdat ik muziek maak.’

Noodzakelijk
Said Tichiti, een Marokaanse zanger speelt tijdens het festival veel samen met Ahmed Al Keadi. Hij vertelt een anekdote. ‘Ik kom uit een stadje in het Noorden van Marokko. Ik heb de gelukkigste jeugd gehad die je maar kunt voorstellen. Iedereen zorgde voor elkaar. Ieder huis was een thuis, elke deur stond open. Dit verandert razendsnel, in mijn geboortestad is het al nauwelijks meer zo. Maar in de woestijn bestaat dit nog. Hier vind je nog ware gastvrijheid, een cultuur van delen. Dat is zeer zeldzaam in onze moderne wereld.’

Manny Ansar: ‘Als we kunnen laten zien hoe wij leven, hoe verenigd we zijn, als we onze gastvrijheid en tolerantie laten zien, dan weet ik zeker dat we deze situatie kunnen stoppen. Dit evenement is noodzakelijker dan ooit.’ 
{C}[[{“fid”:”22968″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:360,”width”:480,”alt”:”OUM TARAGALTE – (Soul Of Morocco) Official Video”,”class”:”media-element file-default”}}]]

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons