Achtergrond

Met een busje op mensen inrijden

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Mijn leerlingen lezen geen kranten. Ze hebben apps en dat vinden ze voldoende. In de metro komen ze wel af en toe een ‘Metrootje’ tegen en zo ook af en toe een column van Ebru Umar. Al hebben ze al vaak aangegeven die nooit meer te lezen. “Zij mag ons niet” Ze lezen het toch. En dan komen ze vloekend de klas binnenlopen. Ook dit keer, na het lezen van een column van Umar naar aanleiding van de terrorist die met een bus op een moskee was gereden.

Zij krijgt geld voor deze shit, hé

Gestoord

“Zij is gestoord, of niet? Ik snap haar niet. Ze ouwehoert dat iedereen maar eens een keer normaal moet doen en shit maar zij doet niks anders dan zeuren over dit land. Volgens mij moet ze zélf weg! Als je niet gelukkig bent, ga dan gewoon wég!” Fatma is boos en terwijl ze tegen haar vriendin aanpraat, gaan ze naast elkaar zitten en pakken de laptops uit de tassen. “Mevrouw, door dit soort walgelijke figuren kan ik nu geen stageplek vinden, he! Heeft u het gelezen of niet? U weet toch, die aanslag op een moskee in Londen? Hoor wat ze schrijft, ik lees het voor; ‘Je moet niet vreemd opkijken als ook de oorspronkelijke burgers het heft in eigen handen nemen. Met een busje op mensen inrijden. Op moslims inrijden’. Dus eigenlijk zegt ze dan toch dat ze het snapt? Alsof ze zelf ook elk moment in een busje kan gaan zitten! Ik zweer het, ik snap niet dat zij nog mag schrijven, man. Zij krijgt geld voor deze shit, hé”.

Niemand in de klas reageert. Fatma is paar seconden aan het nadenken, lijkt weer een stukje van de column te lezen, friemelt aan haar lange vlecht en draait haar gezicht weer naar de klas en zegt met vurige ogen;

Haat is normaal 

“Als ik dit nu had opgeschreven hé, dat ik het begrijp wanneer een Turk of Marokkaan een aanslag heeft gepleegd want ja, haat is normaal en de overheid moet maar ingrijpen, dan was er lang een inval bij mij thuis geweest om te checken of er iets raars op mijn computer zou staan. Ik ben deze shit zat, echt. Kijk haar dan. Lachen op die foto”.

Haar vriendin probeert haar te kalmeren. “Je moet haar gewoon niet lezen. Niet iedereen denkt zo. De meeste mensen vonden het gewoon erg hoor, voor de moslims in de moskee”.

“Nee, maar duizenden mensen lezen dit. Is toch triest? Ik snap het gewoon niet. Ik ga ook een column schrijven. Mevrouw, schrijft u maar voor mij”. 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons