Een stad zonder politiek, godsdienst en nationaliteiten, waar iedereen vreedzaam naast elkaar leeft. Het is geen illusie van Hans Klok, maar de gedachte waarmee in 1968 in India de stad Auroville het levenslicht zag. Hidde Jansen ging voor OneWorld kijken wat er na 45 jaar van die droom terecht is gekomen.
In een grote houten hut staan zes jongeren in een rij om borden bonenpap met tomaten, kool en wortelen door te geven. Vers en biologisch gekweekt. Het ziet er door mijn westerse ogen wat overdreven uit dat doorgeven, maar het zet gelijk de toon. Waar samen geleefd wordt, wordt samen gewerkt en samen gegeten. Voor competitie of individuen is geen plaats. In Auroville zijn bijvoorbeeld complete families en vrijwilligers dagelijks op 70 hectare grond bezig met het planten van bomen om een goed ecosysteem te creëren. Het is een van de vele projecten die in Auroville plaatsvinden.
‘De moeder’
Rijdend van de kuststad Chennai naar het zuiden van India, tussen de bomen en huizen door, verschijnt in de verte een grote gouden bal van zo’n 25 meter hoog. Nee, hier vinden niet de opnames van de nieuwste Star Wars-film plaats. Dit is de Matrimandir, het centrum van Auroville. Ik lees namen als Transition, Buddha Garden, New Creation en Miracle, het lijkt alsof ik een nieuwe spirituele wereld binnenwandel.
Auroville, bedacht in de jaren ’50 van de vorige eeuw door de Franse Mirra Alfasa, hier beter bekend als ‘de Moeder’, zou de stad van de toekomst moeten worden. Een plek van menselijke eenheid gebaseerd op de leer van de Indiase filosoof en spiritueel leider Sri Aurobindo, naamgever van Auroville. Een gebied, een grote cirkel van 20 vierkante kilometer, vrijwel onbegroeid, werd hiervoor aangewezen. Ooit zouden hier 50.000 mensen van over de hele wereld moeten wonen.
Hoofdregel luidt: Auroville behoort tot niemand in het bijzonder, ook niet tot India. Het is eigendom van de mensheid als geheel. De Indiase overheid vond dit experiment zo belangrijk dat het een apart fonds in het leven riep om de opbouw te kunnen financieren. Auroville kwam niet lang na haar geboorte op de lijst van UNESCO en behoort tot werelderfgoed. Inmiddels wordt Auroville bevolkt door ruim 2.200 mensen uit 50 verschillende landen, ook wel Aurovillianen genoemd.
[[{“fid”:”20814″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:480,”width”:661,”style”:”width: 400px; height: 290px; float: right; margin: 10px;”,”class”:”media-element file-default”}}]]Beveiliging
Aurovilliaan word je niet door hele dagen rond te huppelen met bloemetjes in je haar of alleen maar zen te zijn. Ken Kobayashi (36), heeft zojuist samen met zijn vrouw Tomoko een ‘aanvraagformulier’ ingediend bij de Town Hall. Nu moet hij minimaal anderhalf jaar bewijzen dat hij het waard is hier te wonen.
“Ik ben ingenieur en wil een meubelfabriek beginnen. Als we eenmaal echte Aurovillianen zijn, ga ik mijn huis ontwerpen en laten bouwen.”
Van smetvrees heeft hij in elk geval geen last. “Toen ik hier kwam kon ik nergens toiletpapier vinden”, lacht Kobayashi hard. “Maar ik ben nu wel gewend aan wat ze hier noemen ‘Indian style’-toilet.”
Niet iedereen die binnen de Auroville-cirkel woont is Aurovilliaan. Bepaalde stukken grond en zelfs een aantal dorpen behoren nog altijd aan de Tamil-bevolking. Hoewel veel lokale Tamils profiteren van Auroville op het gebied van werk en onderwijs, is er de laatste jaren een aantal incidenten geweest waarbij Tamils ‘buitenlanders’ lastig vielen. “Een klein groepje Tamils is niet blij met de uitbreidingsdrift van Auroville en dat laten ze soms merken”, vertelt de 45-jarige Italiaanse Aurovilliaan Gino Gallo.
“Sinds een aantal jaren is er daarom beveiliging aanwezig.” Het oogt wat tegenstrijdig: blauwe security-pakken in een gebied waar vrede en harmonie moeten heersen.
Onrust
De Auroville Village Action Group (AVAG) probeert sinds 1983 een brug te slaan tussen lokale Tamils en Auroville. “We helpen zo’n 5.000 Tamils uit omliggende dorpen om zich economisch en zelfstandig te ontwikkelen”, zegt Anbu Moris, bestuurder van de AVAG. “We geven training aan vrouwen over hoe ze hun huishouden zelfstandig kunnen onderhouden en we proberen de lokale bevolking zoveel mogelijk te betrekken bij Auroville.”
De problemen die zich af en toe voordoen tussen Tamils en Aurovillianen bagatelliseert ze. “Iedereen heeft binnen de familie ook weleens kleine ruzietjes. Dat hoort er bij. Het is niet zo dat het tot grote onrust leidt.”
Rajan Raj (28), Tamil en wonend in een van de dorpen in de cirkel van Auroville, is het met dat laatste eens.
“Ik werk zelf voor een project in Boeddha Garden, dus Auroville is belangrijk voor mij.”
Al denkt hij dat de opstand in de toekomst kan groeien. “Nu kunnen Tamils en Aurovillianen prima naast elkaar leven. Maar als Auroville uiteindelijk steeds meer land wil kopen, kan dat tot meer onrust leiden.
ICT-ers en yoga leraren
Fietsen en brommertjes (minpunten voor vervuiling) rijden af en aan met verse groenten. Gino is werkzaam bij Food Link, een platform waar veel boerderijen en communities in Auroville bij aangesloten zijn.
“Wij verzamelen de groente en fruit die hier gekweekt wordt en vervoeren dat weer naar andere plekken in Auroville waar het verder bewerkt wordt. Uiteindelijk komen de potjes pesto en mango jam hier in de winkels of wordt het doorverkocht aan lokale verkopers in de omliggende dorpen.”
[[{“fid”:”20815″,”view_mode”:”default”,”type”:”media”,”attributes”:{“height”:1944,”width”:2592,”style”:”width: 400px; height: 300px; margin: 10px; float: right;”,”class”:”media-element file-default”}}]]
Tien jaar geleden kwam hij hier omdat het idee van organisch boeren in een universeel gebied hem aanspraak.
“Ik had niet zozeer wat met het spirituele gedeelte van Auroville. Hoewel veel Aurovillianen in een hoger bewustzijn geloven, ben ik hier vooral voor mijn werk. Ik geloof sterk in de kracht van samenwerken op een duurzame manier.”
Aurovillianen zijn in de ogen van de vrolijke Italiaan niet per se mensen die jaren geleden de realiteitszin zijn kwijtgeraakt. “Dé Aurovilliaan kun je niet echt omschrijven. Het is een combinatie van mensen met een verschillende achtergrond. Van ICT-ers tot yoga leraren, van hele gezinnen tot bejaarde hippies.”
Toeristen en vrijwilligers
Langs de stoffige zandweggetjes in Auroville pronken vele zonnepanelen en geïmproviseerde windmolens. Het duurzame imago van Auroville trekt toeristen van over de hele wereld. Volgens de Franse Fabienne Maréchal, sinds 1989 woonachtig en werkzaam in Auroville, bevindt Auroville zich in een dilemma.
“Aan de ene kant willen we openheid uitstralen en is iedereen hier welkom. Anderzijds willen we ook de rust bewaren en zitten veel Aurovillianen niet te wachten op dagjesmensen.”
Toeristen laten de Aurovilliaanse kassa’s echter goed rinkelen. Maar vrijwilligers die hier enkele weken of maanden verblijven zijn volgens haar belangrijker.
“Zonder hen hebben we te weinig mankracht om Auroville echt te ontwikkelen. En een korte ervaring hier kan iemand lang bijblijven en uiteindelijk zelfs doen laten terugkomen.”
Samen leven, samen beslissen
Auroville heeft een eigen krantje, diverse winkels met food en non-food Auroville-producten, een onderzoeksinstituut en enkele basis- en middelbare scholen. Een zelfvoorzienend geheel dus. Maar wie heeft de leiding in een stad die aan geen land of mens toebehoort? Beslissingen worden gezamenlijk genomen. Er is volgens Gino wel een klein groepje mensen dat een bepaald mandaat heeft om besluiten te nemen en een afdeling die de financiën regelt.
“Maar in feite heeft elke Aurovilliaan inspraak. Zolang je je steentje bijdraagt aan de ontwikkeling ben je hier van harte welkom.”
In Auroville is in ieder geval geen plek voor feestende en zuipende jongeren. Een nieuw Goa zal het dan ook niet worden. Daarvoor is er te veel sociale controle, volgens Gino.
Matrimandir
Midden in Auroville staat de Matrimandir, ook wel de ziel van de stad genoemd. Matrimandir betekent letterlijk ‘Tempel van de Moeder’. In 1971 werd begonnen met de bouw van deze enorme capsule, bedekt met honderden gouden schijven. In 2008 vond de officiële opening plaats. In de Matrimandir kunnen Aurovillianen mediteren om tot een hoger Goddelijk bewustzijn te komen, het middel dat volgens Sri Aurobino tot menselijke eenheid kan leiden. Om de Matrimandir zijn twaalf kamers gevestigd, elk met een eigen betekenis. Enkel in de ochtend is de Matrimandir voor bezoekers geopend.
“Er wordt weleens een biertje gedronken of hier en daar een jointje gerookt. Officieel mag het niet, maar zolang dat beperkt blijft zal Auroville daar geen last van ondervinden.“ Als individuen of groepen zich misdragen krijgen ze een waarschuwing of kunnen ze zelfs Auroville uitgezet worden.
Stad van de toekomst?
Een buitenstaander heeft maanden nodig om door te hebben wat er precies gaande is, en Auroville blijft ook voor mij ondoorgrondelijk. Na 45 jaar lijkt een stad met 50.000 inwoners nog ver weg. Is de droom die ‘de Moeder’ ooit had realistisch? En zelfs een utopische plek als Auroville heeft te maken met wereldlijke problemen als om te gaan met alle toeristen, het vergaren van land en kleine vormen van criminaliteit.
Maar de grote boze buitenwereld kan genoeg inspiratie opdoen als het gaat om saamhorigheid in Auroville en haar duurzame en de ecologische uitgangspunten. Intussen kan de Aurovilliaan rustig dromen van de stad van de toekomst.
Beeld: Hidde Jansen
