Enkele zuiderlingen hielden een gloedvol betoog dat Nederland zeker niet minder moet investeren in zorg en onderwijs. Dat zou rampzalige gevolgen hebben voor de armen in ontwikkelingslanden. Andere zuidelijke deelnemers hielden een even fel betoog dat de nadruk juist meer op verbetering van economische structuren moet liggen. Anders blijft het pappen en nathouden, en worden de zuidelijke landen nooit zelfstandig en welvarend, meenden zij.
Effectief en duurzaam
De Vietnamese advocaat en handelsadviseur Phan Manh Tuan vindt dat die economische structuren snel verbeterd moeten worden. Hij is investeringsadviseur en partner van een juridisch en zakelijk adviesbureau, dat buitenlandse investeerders helpt bij hun zakelijke contacten met Vietnamese bedrijven. Phan Manh Tuan heeft gewerkt met zowel het Engelse DFID als Nederlandse hulporganisaties. Hij is, vanuit zijn eigen ervaringen, van mening dat een land “geen duurzame zelfstandigheid kan ontwikkelen, als de economische structuur niet fundamenteel verbeterd wordt. Het Westen moet investeren in de groei van een gezonde en zelfstandige private sector. Een gezond, innovatief bedrijfsleven trekt zichzelf, en arme leveranciers van het platteland, omhoog”, meent hij. “Het dwingt ze efficiënter te worden en dat levert voor alle partijen banen en geld op. Alleen investeren in onderwijs heeft geen zin, als deze mensen vervolgens nergens aan de slag kunnen”, concludeert Phan Manh Tuan.
 |
| Nigeria. Foto: Mike Blyth |
Gezondheid vóór werk
Niet iedereen deelt de mening van de Vietnamese handelsadviseur. Vanuit het publiek komen enkele felle betogen dat het verhaal over investeringen in de private sector mooi klinkt, maar dat de armen en zieken hieraan geen boodschap hebben. Zij hebben vaak acute financiële en medische hulp nodig, en Nederland kan het niet maken hier de kraan dicht te draaien.
Ook de Filippijnse Reine Kathryn Rala, docente Sociale Wetenschappen aan de universiteit van het Filippijnse Davao City, is het niet eens met haar Vietnamese debatgenoot. Zij zegt dat “het noorden juist moet blijven investeren in gezondheidszorg. Het is onzin dat mensen eerst moeten wachten tot een economie aardig op de rails staat, voordat ze goede medische zorg kunnen krijgen. Daarnaast blijft geld in zuidelijke landen meestal steken bij de rijken.”.
DFID als grote voorbeeld?
De gemoederen liepen minder hoog op over de noodzaak om de Nederlandse ontwikkelingssamenwerking professioneler te maken. Vindt het zuiden dat Nederland op dezelfde manier als DFID moet gaan werken, zoals de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) onlangs voorstelde in een rapport.?
Phan Manh Tuan meent van wel. Hij vindt dat Nederland goed werk verricht op lokaal- en sectorniveau, maar dat het verzuimt de economische structuren grondig aan te pakken. Hierdoor is de hulp niet duurzaam en blijft Vietnam afhankelijk. Hij is enthousiaster over de werkwijze van DFID, dat een “goede analyse maakt van maatschappelijk economische structuren en dan stevig doorpakt als verandering noodzakelijk is.” Dat deze rigoureuze werkwijze agressief overkomt en, in het geval van Vietnam, vaak tot conflicten leidt met de autoriteiten, vindt hij geen probleem. Het gaat uiteindelijk om het resultaat.
Ook de Zuid-Afrikaanse Kerryn Krige, programmaontwikkelaar bij Lovelife, een organisatie gericht op jongeren en veilige seksualiteit, is positief over DFID. “Ontwikkelingshulp is een speciaal en complex vakgebied, en kan niet ‘erbij’ gedaan worden door diplomaten”, meent de Zuid-Afrikaanse. Ze heeft veel gewerkt met DFID en is zeer te spreken over hun vakgerichte organisatie en professionaliteit.
De aanwezigen uit zuidelijke landen leken het eens te zijn met de aanbeveling van het WRR-rapport, dat de Nederlandse ontwikkelingssamenwerking een professionaliseringsslag kan gebruiken, eventueel met DFID als voorbeeld.
Wie het door het NCDO georganiseerde debat heeft gemist, kan bij de Broker Online en in dit WRR dossier van NCDO meer vinden over de discussies naar aanleiding van het WRR-rapport.
Foto boven: Landbouw in Vietnam. CC: Worldbank.
